Τ' απόψε δέν ήρθα ώς τιμωρός
μέ τύψεις σκοτεινές νά σ' αγρυπνήσω '
ήρθα μονάχα μέ στοργικότητα
αυτήν τήν έλλειψη νά σου υπενθυμίσω.
Πως έφτασε ο καιρός, κεφάλι νά σηκώσεις
κι' όχι νά συρρικνώσεις τό κορμί,
πως σέ τίποτα καρδούλα μου δέν υστερείς '
βήμα νά κάνεις πιό ταχύ.
Άλλο μήν αγκυροβολείς στό αδιάλειπτο κενό
γιά ν' αποφεύγεις τήν προσπάθεια,
άλλο μήν χάνεσαι στόν μονότονό σου
στοχασμό
καί τής ζωής ν' αρνείσαι χάδια.
Ήρθα απόψε νά σου πώ
πως τόσα έχεις ταλέντα,
τόν αντίλαλο σου αναπαραστώ
τής Μητρότητος τά λόγια,
' κείνα που ατελεύτητες φορές
πέταξες στά σκουπίδια '
τού κεφαλιού σου γιά νά κάμεις
τά σφαλερά λεπίδια '
καί τά συνονθυλεύματα, απόηχων στασίδια... 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου