Άτιτλο

Όλα στο τέλος τα βλέπω ανούσια

με άψυχα λόγια να μου μιλάνε

μετά τον Έρωτα / Λόγο

ξυπνάει ο θάνατος της απομόνωσης,

γλυκός θα έλεγα ( αυτόν θα ονόμαζα Ζωή )...

γι' αυτό κάποιες φορές δεν σηκώνω και πολλά

και τους απομακρύνω όλους με τον τρόπο μου

για να μην νομίζουν πως το έκανα εγώ...

Έλλην ελεύθερος εγώ δεν ανέχομαι υπεροψίες και υπαινιγμούς...

Από το ημίφως ( Άρτεμης / Σελλήνη,) προκύπτει το Φως / Απόλλωνας

Για ότι έχω να πω

σου ερεθίζω την πτέρνα

Αχίλλειος ο Νους να ξεφύγει προσπαθεί

δεν βρίσκει όμως διεξόδους

και τις σκέψεις του πατεί

για ότι έχω να πω

σου εκμαιεύω το δάκρυ

εκείνο που θα σε φέρει στα άκρα

και θα σε κάνει τη σκέψη  επειγόντως να πάψεις

με ένα κεραύνιο κέλευσμα του Διός

στον ορισμό σου να ξαποστάσεις...

Κι αυτός ο ήχος που  παντοτινά μας κυβερνά...

αυτό το Ώον (νοών),*

απλώνεται όπως το Φως, γύρω μας μέσα μας, δίπλα μας...

Άναρχος κι Αγέννητος Νους…

* Ώον= Ώμ...

Αδιέξοδο έκφρασης

Ανησυχία

κακώς υπάρχει

αν πάλι έμπνευση θα σου 'ρθει

να γράψεις τα δικά σου

( αν και ανησυχία είναι γενική...)

αφού  η Ζωή ξέρει καλύτερα

πότε θα έρθει η σειρά σου

μα κι αν έτσι αισθάνεσαι 

τις καταστάσεις και τον εαυτό σου να δεχτείς ( αποδοχή του τώρα)

εξετάζοντας τα βαθύτερα  κίνητρά σου ( ανασύνταξη συνειδήσεως...)

και την έκφρασή σου ν' αφήσεις ν' απλωθεί... (Κάθαρση)

Θυμήσου όταν βιάζεσαι

τα πράγματα δεν έρχονται όπως θάθελες

γιατι εναντιώνεσαι στη ροή

έτσι καταπιέζεσαι και πάλι τα ψάχνεις απ' την αρχή...

Η σημασία της επιλογής

Επιλογή υφίσταται

από την στιγμή

που ενεργοποιείται ο νους

ώστε μέσω της διαλεκτικής του

παρελθόντος με το παρόν

να μπορείς να συλλαμβάνεις

αλλά και να προλαμβάνεις την Αλήθεια ( Θεία άλη = θεϊκή περιπλάνηση...-ο έρως του φιλοσόφου κατά τον Πλάτωνα).

Μέχρι τότε, η  Βούληση απουσιάζει...

διότι άλλο Βούληση και άλλο θέληση...

Με λίγα λόγια, η επιλογή είναι ταυτόσημη με την συνειδητότητα κατά τους Ινδούς αν δεν κάνω λάθος.

Όλα τέλεια (θυρεοειδής αδένας...)

Οι μύες δύσκαμπτοι

το σώμα σου αδύναμο

η έκφρασή σου αδύναμη κι αυτή (τα μέσα - έξω...)

μιλάς κανένας δεν σε ακούει (η ένταση  χαμηλή)

κάτι σου θυμίζει απ' το σχολιό

όταν όλοι σε κορόιδευαν

και ήταν σαν να μην υπήρχες...

Τώρα κατάλαβες πως ο τροχός γυρνάει...

και πως όλα για κάποιο λόγο σου συμβαίνουν...

Τέλεια η Ύπαρξη τέλειος κι εσύ

όποιος και να τα έxτισε όλα τα 'χε σκεφτεί...

Μαίανδρος

Άλλαξαν τα μέρη

ίδια συμπεριφορά με προσωπείων έκλειψη

δόσιμο και χαρά

σκέψη έλλογη κριτική 

Πέθανε ο φόβος προέκυψε η Ζωή

Με τις υγείες σου και να θυμάσαι

τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας μη φοβηθείς

αν είσαι Φως, δεν σε πειράζουν

σε φθονούν και σε θαυμάζουν.

Αθήνα μου σ' ευχαριστώ

Αθήνα μου σ' ευχαριστώ

μα άλλο να σε αντέξω δεν μπορώ

σκόνες σε γιόμισαν

καμίνι ξακουστό

πέρασε η αίγλη σου

αρχίζω να σε μισώ.

Κι αν έχεις τόσες να μου δώκεις ευκαιρίες

οι υποσχέσεις πάλιωσαν

μαζί με τους ανθρώπους σου

δεν έχεις γιατριά αλλιώτικη για νέες ιδέες

στο πρίσμα του καιρού

ότι αιωρέιται μένει μετέωρο σε θεωρίες

σαν την ποίηση που κάνει βήματα δειλά

κι αμέσως φέρνουν τα σάβαννα να την τυλίξουν...

Νόμος Κινήσεως

Βλέπω τον Αέναο Σφόνδυλο

προς το Άπειρο να περιστρέφεται
δεμένο απ' των Συμπάντων τον Αργαλειό
που κλώθει η Ανάγκη
να τα ενώνει με Αρμονία το πεντάστερο
των Κοσμικών στοιχείων
και ο Αιθέρας να δίνει εντολάς
στα Χίλια Έτη των σφαγείων.
Ο Άδης σαν κατέβηκε
όλους θα εξαγνίσει
άλλους στην Π-Ύλη πάνω δεξιά
κι άλλους στα Τάρταρα θα ξεφυσίσει.

Αποδοχής άρνηση

Ζώντας μια στιγμή αποχώρησης

η καθημερινότητα σε ακολουθεί

ρεμβάζοντας τον Ύπνο

δεν το δέχεσαι

και προσπαθείς

τον εαυτό σου ν' αποδείξεις

με χάρτινα ποιήματα

προσποιούμενος τον ποιητή.

Από την άρνηση της αποδοχής
οι εμμονές προκύπτουν

και από την προσκόλληση
απομακρύνεται το τώρα

Σταμάτα και ζήσε.

Ποιήματα φτιάχνουμε

Ποιήματα φτιάχνουμε

Ιδέες συνθέτουμε

στο απόγειο της εσωτερικότητάς μας

Δαίμονες αναθρέφουμε

σε στέκια ιστορικά μας

ανίδεοι εμείς ποιητίσκοι

στο Αιώνιο μπροστά

τις πένες καταθέτουμε στον Άδη

ξέχωρα λόγια εκθαμβωτικά

σε στήριξαν στου αδίστακτου  την πάλη

δεν θα πεθάνουμε ποτέ

τον θάνατο νικάει η αγάλη.

Πνίξιμο

Ζηλεύοντας

κοιτάς τα ποιήματα

σαν το μικρό παιδί 

παρακαλάς για δημοσίευση

για μια έντυπη αναγνώριση.

Το λένε Αγάπης μοίρασμα

η επισκίαση του εγώ;

μόνος δεν έχεις γνώμη σχηματίσει

έτσι ρωτάς τους άλλους αν αξίζει.

Προχώρα παρακάτω

άσε τις ταμπέλες κατά μέρους

ώστε να οδηγηθείς

μόνος στο συμπέρασμα.

Φτάνουν οι ερωτήσεις

επέστρεψε στην καρδιά

μόνο εκείνη δεν αμφιβάλει.

Ομφαλός

Σ' έχω χρεωμένη με τον πόνο μου

με τις συχνότητες θανάτου αναπνοών

όταν εστιάζω στου Κόσμου τον Ομφαλό

Μόνος δεν μπορώ άλλο ν'αντέξω

πόσες σκόνες κι εγώ να σβήσω.http://www.youtube.com/watch?v=JexxVVjD62U

Απόψε γιορτή

Απόψε γιορτή

το Σύμπαν κλαίει

δακρύζει η Ψυχή

το σώμα παραπαίει.

Απόψε γιορτή

επιστρέφει εκείνη

βουβή βοή

και ευεξίας σαγήνη.

Έρωτα πως...

Έρωτας πώς με γέλασες

και στα τετράδια γυρνώ

ποιητικά προσωπεία/εμβάσματα

και δήθεν φιλοσοφώ;

Έρωτας πώς με πέταξες

στα δίχτυα μιας οχιάς

αγνός εγώ τυλίχτηκα

στο κάλος μιας Θεάς;

Πότε με πρόλαβες γυμνό

και μ' έντυσες με Δάφνη

δεν πρόφτασα να το χαρώ

κι η ανάμνησή μου εχάθει.

Θα γίνω πιο σκληρός

θα παίξω με τις μάσκες

κι αν πέσω πάλι στα βαριά

θα σπάσω όλους τους φράχτες.http://www.youtube.com/watch?v=a15gPXGumgo

Χαμένα ποίηματα

Χαμένα ποιήματα

αδημοσίευτα

από καρδιάς όμως βγαλμένα

ποιός νοιάζεται αν θα τα δει το ρεύμα

ποιός νοιάζεται αν θα τα πάρει το ποτάμι

όποιοι τα είδαν

τυχεροί θαρρώ πως ήταν...

Μπλόκο

Βάλε το ρολόι πιο μπροστά

μ' ένα ποίημα για να θάψω τη καρδιά

μ' ένα αιώνιο μυστικό να λυτρωθώ

μέσα απ' την σκέψη σου γυρεύω να σωθώ.

Σ' έχω για μάνα για πατέρα και στοργή

μέσα από 'σένα και της πένας την Ψυχή

παγίδες έστησα σε μια Μανία Ιερή

και σε μια άδοξη υποψία καταλήγω

με δάκρυα τους δυο εαυτούς μου ξανασμίγω.

Άτοκα Δάνεια

Ολόστρωτος ο δρόμος της Ζωής σου

σα να θυμίζει θάνατο κι ακάλυπτη επιταγή

από το μέλλον σου δανείζεσαι επιτόκια

μα σήμερα ήρθε η ώρα για αποπληρωμή.

Δεν βλέπω ακόμα να άλλαξες μυαλό

όλα τα αναγάγεις σε τρίτα πρόσωπα εξιλεωτικά

και από τις τράπεζες του παλιού εφησυχασμού

άτοκα προκύπτουν δάνεια παρέα με μια θηλιά.

Ανταλλαγή

Εσύ μιλάς

εγώ παρατηρώ

το σώμα 

τις κινήσεις σου

του χώρου τα στοιχεία

όλα όσα εκπέμπεις

και επηρεάζεις

στου Κόσμου την

εξελικτική πορεία.

Δεν μένω εκεί

μέσα απ' τον Έρωτά σου

χάνομαι

στου Όλου τον οργασμό

αφομοιώνομαι

έχω φύγει… 

ενοράσεις διαισθάνομαι

το της Ψυχής Όμμα ανοίγει.

Εσύ ήσουν της Κινήσεως η Αιτία...

Ευχαριστώ.

Θείον Κέντρον

Θείον Κέντρον

Όνομα δεν αλλάζω 'γω, 

Σωκράτη με κυρήξαν

απ΄ την Πηγή πάλι δεν θ' απομακρυνθώ

αρκετά ψύλλοι με βουίξαν

δεν είμαι 'γω για Δάσκαλους

ούτε για κριτικούς

δεν είμαι για ψυχολόγους

μήτε  Άσπηλους Θεούς

δεν είμαι Χριστιανός

δεν μου ταιριάζουν οι γραφές

του Βάκχου είμαι Υιός

αυτού πλερώνω τις πομπές.

Κι αν δάκρυα με θύμισαν

πως χάνω τον Εαυτό

να ξέρεις τον Θόλο μου υψώνω

συγνώμη... Σ' Αγαπώ...

Χίλιες ντροπές με βάρυναν

που έκανε τέτοια πράμα

το μάθημα το εμπέδωσα

πως Θείο έχω το Κράμα.

Κι αν μου κατοχυρώνεις

πως έχω προσκολληθεί

σου λέω πως τ' όνομά μου

το κέρδισα με Ψυχή.

Ηρωικές ζω κι έζησα στιγμές

στον Αιθέρα ραντισμένες

τον Εαυτόν μου ερώτησα

και Π-Ύλες δια-ρρηγμένες...

Αυτό δεν λες προσκόλληση

νόημα είναι του νου

σε ερμηνείες επιλανθάνουσες

βαριά στρώματα σάρωσες

κι άξια μπερδεμού.

Πάλι να μην κλειστείς

Όσο κι αν απογοητεύεσαι

κι αν πέσαν έξω τα καράβια σου

όσο κι αν ξέχασες Αγάπη τι θα πει

σου λέω να μην κλειστείς

και χτίσεις κάγκελα διπλά.

Ύστερα θάναι πιο δύσκολα

να βγεις έξω στον κόσμο

γιατι η Ζωή αν την ξεχνάς

κι αυτή σε διώχνει πέρα.

Ο θάνατος του ποιητή

Ο ποιητής πεθαίνει

όταν παλεύει με τις ανασφάλειές του

και οι σκέψεις στροβιλίζονται

στο αταίριαστο

όταν από την πολύ μοναξιά

αισθάνεται τον Κορεσμό

όταν κοιτάζοντας τα γραπτά του

δεν βρίσκει χρώμα

όταν χάνει τη Σύνδεση

λόγο του ανεκπλήρωτου

της ύλης.

Και τότε ως γνήσιος βροτός

τον επόμενο φόβο του

φοβάται...

Στο σημείο αυτό

οι φίλοι είναι η ανάσα

εξαγνισμού του.

Επτά ημέρες

Έξι μέρες
έξι σώματα
στερνή της έκτης  ώρα
τη θήλεια Αρχή προβάλεις
την έβδομη ξαπόστασες
βρήκες το σπιτικό σου...

Φέρετρο

Πάνω από το φέρετρο

κοιτάζω την Πνοή σου

τα δάχτυλά μου με αίμα

ζητούνε τη Ψυχή σου

σε μια Οθόνη χάνομαι

ανάμεσα στον κόσμο

θυμάμαι τα μαλάκια σου

μύριζαν σαν τον δυόσμο.

Πεθαίνοντας σ' αναζητώ

όπου κι αν πας θάμαι εδώ

στόχους θα βάλω Ιδεατούς

για να θυμάμαι να ξεχνώ.

Ποίημα θα κάνω τη γιορτή

ποίημα τον ''θάνατό'' μου

ποίημα τη λευτεριά

ποίημα τον ερχομό μου.

Και η ώρα σα νάρθει η μεγάλη....

εκείνη προσκυνώ,

με ρούχα μάλλινα ζεστά

θα σε σκεπάζω το πουρνό

αφέντρα και Iέρια

παντού θα τραγουδώ.http://www.youtube.com/watch?v=XPSt25sdsUk

Άηχος ήχος

Ο άηχος ήχος

σωπαίνει το μυαλό

σε συνδέει με την Ύπαρξη

ερωτευμένη η Ψυχή

μην κλείνεις τα μάτια

κάποιος είναι εδώ.

Χοροδιαλογισμός

Τρέχεις

από τη σκέψη πιο γρήγορα

παίζεις

γίνεσαι το παιχνίδι

αφήνεσαι

χάνεται ο χορευτής

το σώμα ισιώνει

η αυτοπεποίθηση αβγαταίνει

από το σώμα ξεκινάς

τώρα τα πάντα θυμίζουνε χορό.http://www.youtube.com/watch?v=Vx76ueFGU4g

Το κέντρο του θανάτου * .

Μαύρισε η θέα

μόνος ξανά

χάθηκε ο Λόγος

σε αμφιβολίες ντροπές

κλείνεις τα μάτια

προσκυνάς ερχομό

η μορφή της έχει γίνει

δυνατό υπνωτικό.

Το αποδέχεσαι

τα πήγες καλά

το σώμα άκουσες

το συναίσθημα ελευθέρωσες

δεν σε σούραν τα πόδια

βάλε άσπρη μπογιά.

* Το δεύτερο ενεργειακό κέντρο του σώματός μας λίγο πιο κάτω από τον αφαλό

σχετίζεται με τον Έρωτα (γενικότερα. Φίλοι , αν ευχαριστιόμαστε αυτά που κάνουμε κτλ.) και επομένως τον θάνατο/φόβο.. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Επίσης είναι και το κέντρο της προσκόλλησης...

Σε βάφτισαν Ελλάδα

Σε βάφτισαν Ελλάδα
να σου θυμίσουν τ 'όνειρο
που έχασες
περιμένοντας αναγγελίες
μνημονικών/κατοχικών στιγμών
αλληλοσπαραγμών
χρήσεων χρεωστικών
περιμένοντάς σε
με τα μαχαίρια τους

να σε σκλαβώσουν.

Η Αγάπη πονάει*

Αναρωτιέσαι

πάλι τι σκέφτεσαι

και σύρθηκες στη πλώρη του θανάτου

ένα δάκρυ έτρεξε 

κι αφιερώθηκε στο πρόσωπό της

καθιερώθηκαν οι πράξεις σου πνιγμοί

παραπατώντας στα όνειρά σου

δίνεις μια να σπάσεις

τη πέτρινη καρδιά σου.

Πονάει μάτια μου η Αγάπη...http://www.youtube.com/watch?v=8Wfrv92t06E

* Η Αγάπη δεν πονάει. Είναι η δικιά μας ιδέα γι αυτή...

Προβολή

Γυρεύεις γιατρούς

ψυχολόγους ειδικούς

όλα καλά μα δεν σε πάνε μακριά

αν Μύστης δεν είναι ο γιατρός

δεν μπορεί να' ναι κι' ειδικός.

Τραύματα παλιά

του ξυπνάνε το ιατρείο

επισκέψεις συχνές

μέσα απ' του πελάτη του

το προσωπείο

σε τρίσβαθα σκευάσματα

ανυπότακτου ενστίκτου.

Προβολή θαρρώ το έλεγε ο Φρόυντ….http://www.messagefrommasters.com/Therapy/osho_on_psychology.htm

Σύγκριση

Η γραφή
είναι βίωμα
όταν αντι-γράφεις
εναντιώνεσαι στη γραφή
και το βίωμα είναι ξένο
έτσι κι' εσύ, ξένος γίνεσαι.

Τώρα σιωπή

Θυμάμαι

κάποτε 

μου μίλαγες

μου χαμογέλαγες

με στόλιζες μ' όμορφα λόγια

μα εδώ και καιρό σώπασες

η καρδιά μου τρεμίζει

το αίμα με προδίδει

και το βλέμμα μου 

έχασε τη γαλήνη του.

Μου ξύπνησες  την ποίηση.

Δεν ξεχνώ...http://www.youtube.com/watch?v=-0zWCYn5OY4

Δίνω- παίρνω

Ποιός θα μου πει

αν γράφω ποίηση καλή

ποιός είσαι ‘συ που φήμη έχεις γνωστή

και τα γραπτά σου σ’ όλες τις στήλες κυοφορούν

ποιός είσαι ‘συ, ποιοί σ’ αναγνώσκουν

μην είναι πρόβατα που βόσκουν;

Και τι ‘μαι ‘γω

ένα απ’ το τίποτα θαρρώ

χωρίς σπουδές, χωρίς μυαλό

επάνω στ’ άσπηλα πατώ

δόλια φυγή, πικρή Αυγή

στον τάφο θάβεται η Ψυχή.

Εσύ όμως δεν μιλάς

συνηθίζεται έτσι να πονάς

δεν φωνασκείς, δεν έχεις γνώμη

άγραφοι γίνανε και τση ποίησης οι νόμοι.

Και κάπως έτσι, τάλαντο σε χρήσαν

όπως έχρησαν ηγέτες βολευτάς

χοντρό καρφί, πικρή γιορτή

στο μάτι θα σου μπω

γράφω για ‘μένα απ’ τη Πηγή

κι όλα τα συστήματα χτυπώ.

Μετουσίωση

Ήρθε η ώρα

με έπιασε του πάθους η μανία

σε ιστοσελίδες γνώριμες μαγεύομαι

από κορμιά

το σκέφτομαι ξανά

δεν ενδίδω

αντιλαμβάνομαι το διπολικό...

Πνεύμα το μετουσιώνω

το γράφω ποίημα

εσύ τραγούδα

να στήσουμε άγαλμα στον Βούδδα.

Εγώ θα χάνομαι

Και χάνω τις λέξεις

τον εαυτό μου

χάνω τη Ζωή 

στον σκοτωμένο έρωτά μου

κοντά σου ούτε ένα λεπτό

τόσο καιρό χαμένη

στις φιλοδοξίες σου απελπισμένη

μα θα χαθώ μες στον αφρό

στο γράψιμο, σε Ιδέες θα αφιερωθώ

υπερβαίνοντας το αίσθημά μου

μέχρι να γίνει το τέλος τ' άγγιγμά σου...

Τις Κυριακές θα με ζητάς στη μοναξιά

τα Σαββατόβραδα στα γλέντια θα με βλέπεις

πίσω απ' τα τραγούδια σου θα γίνω ο καθρέφτης

μα εγώ θα χάνομαι σε ιστορίες χλεύης.http://www.youtube.com/watch?v=XyleeBCZe80&feature=share

Άσφαιρος

Όλη τη μέρα τσάκιζες σελίδες

σβήνοντας τους πόθους με στίχους

έφτασε η νύχτα άσφαιρη

παράξενο σου φαίνεται

έχασες τον ειρμό σου

σου κόπηκαν τα γόνατα

δεν το δέχεσαι

άνθρωπος είσαι... θυμάσαι...;

Κι' αύριο μέρα είναι... http://www.youtube.com/watch?v=Zt215K-bkdM

Μέθη

Με πιάνει κι εμένα του ασυλλόγιστου η μέθη
που και που
καθώς στοχάζομαι
για την τάξη αδιαφορώ
για κόμματα και τελείες
πως οι λέξεις συνοδεύονται
σ' έναστρες εικασίες.
Εικόνες άτεχνες ζητώ
ακολουθώντας το αυθόρμητο παιδί.

Του δυνάστη

Ακρομαχώντας

σε όρια στενά

τελευταίων ελπίδων

υπομένοντας σκάρτα λόγια

ξεψυχάς σε ανίατο θυμό

και μαραμένα ευκολόγια.

Αναπολείς κι όλο ρωτάς

πεπερασμένες εικόνες

μεταθανάτιας ζωής

όπως είσαι δεν σε θέλει κανείς.

Ακούγοντας την καρ-δία...

Προετοίμασες το έδαφος

δαφνοστεφανομένες μουσικές

στα χέρια το στυλό κοιτώντας το χαρτί

μα στο τέλος ενέδωσες κι άνοιξες το pc...

Άκου τις επιθυμίες σου

δέξου της εποχής την αμφιταλάντευση

μην κατακρίνεις για να μη κάνεις

αυτά που ανώφελα σε σκιάζουν...

Όλα περνούν, δεν σε ρωτούν

πιο δρόμο να διαλέξεις

Φωνές ακούν τι σε προσμένει

η Αλήθεια Πάντα νικά

με χρυσαφένιο στέμμα 

ανθρώπου Φύση παραβαίνει...

Η πόρτα ανοίγει

Λίγες στιγμές

λίγες φωνές
άκαρδα βράδια
έμειναν στο βιογραφικό μας.
Τώρα γυρνάει το κλειδί
τη πόρτα ανοίγει
μεταπτώσεων οικτρών
ξεφυσάει τη ρίγη.