Τη Λήθη δεν την μπορώ

Την Λήθη δεν την μπορώ
μη μου μιλάς...
δεν είμαι γεννημένος εγώ γ'αυτό
μη μ'ακουμπάς...

Την Λήθη δεν την μπορώ
μη μου μιλάς...
με αετούς μόνο την ώρα μου περνώ...
σου λέω βρωμάς...

Την Λήθη δεν την μπορώ
γ'αυτό με κρίνεις...
σιγά να μην φαρμακωθώ
θύμα δεν πέφτω ανούσιας δίνης...

Υ.Γ: Σιγά μην κλάψω...
σιγά μην υποκύψω...
θ'αλλάξω τη σελίδα
και τις Μνήμες μου
στο νέο θα κρύψω...

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ

Αντηχούν οι Μνήμες των περασμένων απόηχων
αμυδρά στις θύμησές σου...
Είναι οι ίδιες σκέψεις που σου γίνονται του τώρα τα δεσμά...
Κ'εσύ τι κάνεις γ'αυτό...?

Υ.Γ:Δεν θα πεθάνουμε ποτέ...

O φόβος του καινούριου(προσκόλληση)

Κυνιγάς οράματα...
επαναπαύεσαι πίσω απο αυτά...
στο όνομα του διαφορετικού...

Και όσο οι πίκρες δυναμώνουν
τόσο εσύ προσκολιέσαι στο παλιό...

Υ.Γ: Φύγε και ίσως έρθει...

Γιατί κλαις

Γιατί κλαις
σ'Αγαπώ μη μου λες,
κρύα καρδιά από παλιά
μια συνήθεια θυλιά.

Γιατί κλαις
σ'αγαπώ μη μου λες,
σε απέλπιδες προσπάθειες γυρνάς...
όλο χαλιέσαι...και σε εσένα ξεσπάς...

Γιατί κλαις
σ'αγαπώ μη μου λες,
ψεύτικα γελάς...
κ'όταν μένεις μόνος πονάς...

Ψυχή τί σου λείπει...
και τί να 'ναι αυτό...
ψέματα μη μου λες...
μη μου λες σ'αγαπώ...

Με Πορεία Αρχαιοελληνική

Στον Πυθαγόρα αφέθηκα και έγινα Έν
απ'τον Σωκράτη μαγεύτικα απ'τα γυμνά του πόδια...
Με τον Αριστοτέλη πλάι μου και με βήματα δηλά...
έχτισα την Αρετή με σύμβολα παλιά...

Στους αριθμούς κατάλαβα πως βρίσκεται η Αλήθεια...
απ'τα πρότυπα ξέφυγα τα Δυτικά...
και από την άκαρπη συνήθεια...

Υ.Γ: Ένα ευχαριστώ που σου χρωστώ...κ'ευγνωμοσύνη άλλη τόση...
       με προλαμβάνεις από τον χαμό...πριν η καρδιά ματώσει...

Πήρανε τα τσιγάρα σου Φωτιά

Πήρανε τα τσιγάρα σου Φωτιά...
οι σκέψεις έγιναν της καθημερινότητας αναθυμιάσεις,
ψάχνεις να βρείς άν νόημα έχουνε όλα αυτά...
μα άκρη δεν βγάζεις...
και στην Ψυχή σου πάλι θα ξεσπάσεις...

Άνθρωπος όπως λες πνευματικός (2)

Πηγαίνεις σε μέρη Ιερά
μια στο ένα μια στο άλλο...
τα διαπιστευτήριά σου για να καταθέσεις...

Άνθρωπος όπως λες πνευματικός...

Για να βρεις όπως λες τον Εσώτερο Εαυτό...

Υ.Γ:Ψυχή σε μάγεψαν στον δρόμο...

Μπερδεμένα λόγια (προς ποιητές)

Ποιήματα γράφονται πολλά...
μα ποιός κατέχει τον Λόγο...?
σχεδόν κανείς...

Μπερδεμένα λόγια ανέκφραστα...
θαμμένα από χρόνια στο ασυνείδητο...
ανεκδήλωτα...
και τώρα δεν ξέρουν που να κατευθυνθούν...

Μα είναι κ'αυτή μια Αρχή...
σαν αυτή που ξεκινάει  το 2013...

Είναι το Τέλος του ανεκδήλωτου-παλιού...

Ο ποιητής(ψυχογράφημα Εαυτού+Το γράμμα Μ)

Θα μείνω μέσα για να γράψω...
για να γνωρίσω την μοναχικότητά μου...
αφού άυτή Είναι η μόνη που δεν μπορούν
να μου αφαιρέσουν...

Θα μείνω μέσα για να γράψω...
για να παίξω με της Ύπαρξης τα μυστικά...
Θα μείνω μέσα για να κλάψω...
για να σε μυρίσω...ακόμη μια φορά...

Υ.Γ:Που είσαι εσύ...

Ρώτα τους Μύστες να σου πουν....

Πληγιάσανε τα λόγια και οι Αγάπες...
τώρα που ψεύτικα όλοι κοιτούν...
τώρα που μπήκε στη μέση το συμφέρον...
και ύστερα όλοι απορούν...

Πληγιάσανε τα στήθια μας από τις αναθυμιάσεις...
από τις κίβδηλες καταστολές...
που μας φυτέψανε με μια σφαίρα στο κεφάλι...
από τα ψέματα που μας μοστράρουνε τα Μ.Μ.Ε...
εμπρός για μια Ελλάδα νέα...λαέ του Κ.Κ.Ε....

Θυμώσανε τα παιδιά που είναι μέσα μας...
γιατι τα δέσαμε να μην πονούν...
όμως άλλοι αντέξανε...
Ψυχή ρώτα τους Μύστες να σου πουν...

Το γράμμα Μ (Εξομολόγηση...)

Αστέρι μου...καρδιά μου...μάγισσά μου...
σ'αγαπώ...με καμια άλλη ποτέ δεν θα μπορούσα να είμαι μαζί...
καμία δεν με αγγίζει όπως εσύ...
Αστέρι μου...καρδιά μου...μάγισσά μου...
συγνώμη άν σε πλήγωσα,χίλιες φορές ζητώ...
μα τα περασμένα δεν ωφελεί να τα θυμάσαι...
Αστέρι μου...καρδιά μου..μάγισσά μου...για Πάντα σ'αγαπώ...
το ξέρω πως σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις...
μα η Αλήθεια μονάχα απ'το σημείο Μηδέν δημιουργείται...
Αστέρι μου,καρδιά μου...Ιέρειά μου...

Σε κοιτώ...

Σε κοιτώ κ'αν σε κοιτώ
που είσαι εσύ τον Εαυτό μου όλο ρωτώ,
πως να περνάς και που να είσαι
σε ποιον ψεύτη να προσποιείσαι...

Σε κοιτώ κ'αν σε κοιτώ
Ψυχή να ξέρεις σ'αγαπώ,
ποιον να κοιτάς και το γιατί
αδιαφορώ αδιαφορώ...

Σε κοιτώ κ'αν σε κοιτώ
ούτε τα μάτια σου πια δεν μπορώ να δω...
και τα ριχτάρια που φοράς
λες κ'έισαι αιτία συμφοράς*....

Υ.Γ: Η δικιά μου Αγάπη Είναι Φωτιά...

*Υποννοώ ότι δεν νιώθει άνετα με το σώμα της...και όχι ότι δεν ξέρει να ντύνεται...

Το γράμμα M (Δεν ξεχνώ...)

Από τα μάτια μου σε έλεγχο περνάς
όσο εσύ δεν με κοιτάζεις...
όσο άλλους και άλλες χαιρετάς,
εγώ αφουγκράζομαι μέσω του σώματος
την Ψυχή σου...

Παρατηρώ λοιπόν πρώτα τα μαλλιά σου,
μετά το πρόσωπο και τέλος τ'ανάστημά σου
που ΄Έρωτα λάμπει από διχόνοιες παγωμένο...
Παρατηρώ την ευλάβεια στα μάτια σου...
Σε ώρες αμέτρητες θάβω τον Χ(Κ)ρόνο στον Βραχνά σου...

Υ.Γ:Πολύ θα 'θελα Ψυχή να τον γνωρίσω...

Αγνώστου Ταυτότητος

Ω Θάνατε εσύ γλυκιέ...στην αγκαλιά της θέλω να με πας...
να μην πονώ...να μην διψώ...Ανάγκη να μην έχω...
μονάχα να γελώ...και τίποτε να μην κατέχω...

Γυναίκα και Λήθη

Πλάσμα επιρρεπές
που όταν χάνει την Αγάπη
τη Λήθη αναζητάει..
Πλάσμα επιρεπή
που εύκολα σε κολακείες υποκύπτει...
Πλάσμα ανασφαλές...
που ακόμα κ'αν όντως Αγαπά
πάλι τον εαυτό του θα καπηλεύει...

Υ.Γ: Γυναίκα είσαι νοσταλγός
που Πάντα τον Έρωτα έχεις Ανάγκη να εμπνέεις..
Γυναίκα είσαι μουσουργός
κ'ούτε που ξέρεις τι σου φταίει...

Το γράμμα Μ (Υπέρβαση Βουλήσεως...)

Μήνυμα σου στέλνω της Αγάπης μου,
πως δίπλα σου Πάντα θα είμαι...
ότι κ'αν κάνεις...ότι κ'αν πεις...
σε όποια πλάνη Ψυχή κ'αν μαγευτείς...

Υ.Γ:Η ώρα ήρθε η μοιραία...Όπως είσαι σ'αγαπώ...

Αμφιταλάντευση Λόγου

Τρέχω και φεύγω μακριά...
να μη σε βλέπω με εικόνες στο μυαλό μου...

Τρέχω και φεύγω μακριά
άλλη Ζωή να ζήσω...

Ο άλλος μου Εαυτός
με κυνηγά...
μα κ'ένας που μένει πίσω...

Μύστης αν θες να λέγεσαι

Άν θες Μύστης να λέγεσαι
το νου σου να έχεις ανοιχτό,
πάψε ξυπνητός να ονειρεύεσαι
και όνειρο να έχεις απατηλό.

Άν θες Μύστης να λέγεσαι
τότε μικρό κράτα καλάθι,
σε περιθώρια μη ταλαντεύεσαι
και στης Ψυχή μπίγεις αγκάθι.

Άν θες Μύστης να λέγεσαι
βουτιά να κάνεις στη Ζωή,
τότε δεν θα ονειρεύεσαι
και τη στιγμή θα 'χεις γευτεί.

Τέλος,Μύστης αν θες να λέγεσαι
πράξεις να κάνεις Ιερές,
τον Εαυτό σου προπάντως να ντρέπεσαι
και Ενθυμίσεις θα έχεις λαμπρές...

Υ.Γ: Μύστης μόνο λέγεσαι...όταν την Τέχνη κατέχεις της Μαντικής...
μόνος όταν πορεύεσαι στα Πλαίσια της Τελετής...

Άλλαξα πια γραμμή

Τώρα πίσω που κοιτώ
τις διαστρεβλώσεις συναντώ,
και πως εσύ μου το 'χες πει
σε εσένα να μη βασιστώ.

Μα εγώ το είδα αλλιώς
πως κάποιος μου το'πε οδηγός
και ίσως έτσι να 'ναι
μα τώρα αλλάζει ο πλοηγός...

Θα αφιερωθώ ξανά στον Εαυτό
μέσα στην ύλη θα πατώ
με πόδια όμως σταθερά
δεν τη πατώ όπως παλιά.

Χώρο θα δώσω στους φίλους,στη Ζωή
κάθε στιγμή θα 'ναι γιορτή,
χωρίς εσένα να σκεφτώ
μόνο γα 'μένα θα γλεντώ.

Άλλη γυναίκα-Ίέρια θα βρω
σε τάγματα να με μυίσει μυστικά,
με προσευχή θα γίνουν όλα αυτά
κ'αν είναι όλα όπως νομίζω
τότε θα έρθεις απο το πουθενά
και με Ψυχή και με καρδιά,
το σθένος θα 'χεις να μου πεις
''Σωκράτη μου σε αγαπώ''
πως πέρασαν όλα αυτά
''παιχνίδια έπαιζα κ'εγώ''.

Το γράμμα Μ (Πάγομα Ανάγκης)

Ψυχή μη κλαις και μη πονάς...
αφού το ξέρεις πως θα γίνει...
Ψυχή μη κλαίς και μη πονάς...
όλα για κάποιο λόγο έτσι συμβαίνουν...

Εκείνη άλλον τώρα έχει Ανάγκη...
κι εσύ Ψυχή...
με ήπιο τρόπο ν'απαντάς...
Με Αγάπη...
και πάλι βουτιά να κάνεις στη Ζωή...
με διαφορετική πορεία...σπυροειδή...

Από τον Δια(Νου) στη Καρ-δία

Εσύ Δια των Πάντων ο Πατέρας και χαλιναγωγός τον επιθυμιών μας,
εσύ που τόσα Άστρα κυβερνάς με Αρμονία και διέπεις κάθε σκέψη των βροτών και όχι μόνο....

Δια εσύ με τόσες ευλογίες και με τα τόσα μονοπάτια ανοιχτά...

Είθε απο τον Νου να μας πας μεσ' στη Καρδιά..
και στις Ιδέες μας υπόσταση να δώσεις....

Είθε τη Βούλησή μας από ατσάλι να σμιλέψεις
και να μας παραδώσεις επάξια στον Ερμή τον φτερωτό...

Γέννοιτο,Γέννοιτο,Γέννοιτο

Πρωτεραιότητες και στόχοι

Κάναμε τα φιλιά μας όνειρα
γιατι βάλαμε πρωτεραιότητα τους στόχους...
αφού όπως νομίζουμε είναι ανούσιο
ένα κορμί να γέυεσαι...και μια αγκαλιά του
να ποθείς...

Υ.Γ:Και όλα αυτά...εις τ'όνομα της Πνευματικότητος...

Τύπος Μιζέριας

Έλληνα(λέμε τώρα) ξέχασες τις ρίζες...
δεν ξέρεις που πατάς...
ποιον προσκυνάς...
γιατι και πως....

Έλληνα ξέχασες τις ρίζες
καταναλώνεις φίρμες,
κολόνιες ξενικιές
και μόνο ότι πεινάς ξέρεις να λες...

Έλληνα ξέχασες τις ρίζες
έτσι άρχισες τις μίζες...
δολοπλοκίες...
δάνεια και βίλλες...

Έλληνα πίστεψες ότι σου είπαν
για τη καταγωγή σου...
για την ιδιοσυγκρασία σου...
και έκανες καλά...

Αφού όπως σου είπα,ξέχασες τις ρίζες....

Υ.Γ:Kαι αμφιβάλω αν τις έψαξες ποτέ...

Μια Αγάπη δεν πεθαίνει

Μια Αγάπη δεν πεθαίνει μονάχα παγώνει για καλό...Σώκρατες

Ωδή στον Ήρωα

Ωδή στον Ήρωα
σε αυτόν που τους Ίππους έχει τιθασέυσει
και ηνίοχος έχει γίνει του μυαλού.

Ωδή στον Ήρωα
σε αυτόν που έχει συμπληρώσει τους άθλους του Ηρακλέους

που έχει σηκώσει το κεφάλι σ'αυτόν που επέζησε και πάλι.

Ωδή στον Ήρωα
Σ'αυτόν που έχει συλλάβει την Ιδέα
και έχει γυρίσει πίσω να το πει.

Ωδή σ'όλους αυτούς και τη Παγκόσμια Ψυχή...

Ωδή και στους Θεούς σ'αυτό το Ένα που ως
Έψιλον Δελφικό αναγνωρίζω...

Εαυτού Σεβασμός

Κάποιες φορές
θα πρέπει να κοιτάξεις πίσω
να κάνεις Έναν τελικό απολογισμό...
έτσι...για να καταλάβεις άν η άλλη είναι ''αντάξιά σου''
η όχι...
και΄αν Ανάγκη έχεις αλλού να κινηθείς...

Υ.Γ:Oι αετοί με τους αετούς και τα σπουργήτια με τα σπουργήτια....
Τέρμα οι χαριστικές...

Η ώρα ήρθε των Μυστών

                       
Ήρθε η ώρα των Μυστών να επιστρέψουν απο τους Νήσους των Μακάρων
και σαν τον Σωκράτη να ξεσκεπάσουνε τη Λήθη των ειδικών...
που ανταμοίβωνται με αργύρια...

Ήρθε συνοδοιπόρε η ώρα ότι γνώρισες από τις πτύσεις
στη μάνα Γη να δια-δώσεις...
χωρίς χρήμα, χωρίς αγέλες και υποτιθέμενες Στοές...

Ήρθε η ώρα της Αλήθειας να ξεσκεπάσει των αδαών σας τις πομπές
και των μεγάλων Πανεπηστημιακών ρητόρων (που με δικτάτορες ομοιάζουν...)
τις αμπελοφιλοσoφίες...

Ήρθε η ώρα όσοι εκμεταλεύονται την αναζήτηση του ανθρώπου για την Ιδέα του Αγαθού
να πιουν νερό από τον Ποταμό Λειμώνα και το ψέμα τους να διαδωθεί..

Υ.Γ:''Δάσκαλοι'',μάγισες και γκουρού...να Παν να προσκυνήσουνε αλλού...
εδώ Ψυχή Ελλάδα Είναι...Ελευθερία η Θάνατος...

Απάντηση Σωκράτους...

• 
  

  Όλοι μου γίνανε αλάνια...
  φιλοσοφούν και συμβουλεύουν...
  όλοι μου γίνανε αλάνια...
  και τ' αυτιά τους χαϊδεύουν...
  
  Όλοι ζυγιάζουν τους καϊμούς
  και σου μιλούν με νούμερα
  και επιστήμη...
  όλοι γιορτάζουν σπαραγμούς
  πως η Ζωή λεν Είναι οδύνη...
  
  Όλοι μιλούν για τύχη
  στους άλλους έτσι τα ρίχνουν,
  όλοι τα αίτια αποφεύγουν
  τους πιάνει ο φόβος και η ρίγη...
• Υ.Γ:Καλά Ψυχές να πάθετε...
  αυτό Είναι που σας αξίζει...
  η Θεία Νέμεσις χτυπά...
  και από ''λάδι'' δεν γνωρίζει...

Βαρέθηκα μόνος να σ'αγαπώ

Βαρέθηκα μόνος  να σ' αγαπώ,
και πίκρες να μου δίνεις
βαρέθηκα να σε σκέφτπομαι
και να μη ξέρω εσύ τι κάνεις.

Βαρέθηκα μόνος να σ'αγαπώ
και ''ρήτρες'' να μου βάζεις,
να είμαι ένα παιδί μικρό
και όλο τις φούριες σου να βγάζεις.

Αν θες Ψυχή μόνη να 'ρθεις
ότι ήταν να κάνω το 'χω κάνει,
μόνη σου να φαρμακωθείς
εμένα η καρδιά μου Είναι αλάνι.

Χωρίς να θέλει Αγαπά
Φωτιά Είναι όλα τα καίει,
δεν κρύβεται σε μια γωνιά
στον τοίχο σε στήνει
με στίχους αντι για σπρέυ.

Το γράμμα Μ (Λήθη παντοτινή...)

Θα γένω Αγρίμι όπως εσύ...
μες στον Βραχνά μου βουτηγμένος...
με Αληθινή όμως σιγή
κι όχι με ψέματα καλυμμένος...

Η ιστορία τράβηξε πολύ
το πένεμά σου να ενισχύσεις...
ξεχνάς όμως πως πια είσαι Γυνή
δεν έχεις Ανάγκη απομιμήσεις...

Πάντα στα ίσα θα χτυπώ
έτσι ήμουνα απο μικρός,
τη Λήθη εγώ δεν τη κερνώ
τώρα θα κάτσω νηστικός...

Υ.Γ: Αγρίμια μάθε είμαστε όλοι...
μα αυτό κακό δεν είναι...
κομμάτι είναι της Ζωής
όπως ποτό με αλκοόλη...

Φίλος να σου πετύχει

Σου είχα πει
να κόψεις τις ταμπέλες
κι όλες τις εκτιμήσεις,
λόγια δικά σου να μου λες
κι όχι απομιμήσεις.

Σου έδωσα μια ευκαιρία
δεύτερη
αφού πίσω σε ζήτησα,
μα εσύ τα ίδια έκανες
κι έτσι απλά σε μίσησα.

Τη καραμέλα μασάς τη κλασική
''για το καλό σου το 'πα,
γιατι σε αγαπώ και πρέπει ν'αλλάξεις ρώτα...''.

Μα εγώ σε βάζω στο σκαμνί
πως μέσα το 'κρυβες βαθειά,
πως το περίμενα αυτό
γιατι στο κεφάλι έχεις πολλά...

Υ.Γ:Σε περιμένω τώρα για συγνώμη
όπως σου έκανα και πρώτα,
μέχρι τότε όμως Ψυχή όντως αλλάζω ρώτα...

Το γράμμα Μ (Παιχνίδια ιστορικά)

Παιχνίδια παίξαμε πολλά
μα να σε δω πόσο αντέχεις,
το βάρος να 'χεις στη καρδιά
και όλο με νάζια να μου γνέφεις.

Τα κόλπα αυτά δεν τα 'ξερα
και ούτε στο πρόγραμμα τα είχα,
πάντα καρδιά μου ήμουν γυμνός
και σου 'κοβα τον βήχα...

Μα τώρα αυτά αλλάξανε
νόημα πια δεν έχουν,
αφού μόνο ενωμένες οι καρδιές
κάθε πόνο αντέχουν.

Ο υλιστής

Θέλεις στα πόδια σου μια γυνή άντρας Πάντα να νιώθεις, να κάνεις  έρωτα με τη κυρά να προσποιείσαι δυνατός.
Ύστερα να βγεις στην αγορά χρήμα να κυνηγίσεις, σπίτι να φέρεις τον παρά ν' αρχίσουν οι συγκινήσεις…
Μια άλλη σου πλευρά όμως σε τσιγκλάει, σου λέει πως είσαι γυμνός και κάτι σου μαρτυράει.
Πως το χρήμα μαζί στον τάφο ποτέ σου δεν το παίρνεις, και όσο κ' αν κάνεις σέξ το Ζεν δεν θα κατέχεις.... Κάνε λοιπόν στροφή μέσα σου αν θέλεις, να είσαι ολόκληρος, γερός γυναίκα να μη προσμένεις..

Ίσως

Το ξέρω ότι η έμπνευση με άφησε
για αυτό ίσως μίκρυναν  και οι στροφές
στα ποίηματά μου...
μα ίσως απλώς ύφος να άλλαξα
και να 'χω κάτι ποιο σημαντικό να πω...
γιατί το μέτρον Είναι άριστον...
και τα πολλά για τα σκουπίδια...

Αδάμαστος στο όνειρό μου

Έρχεσαι στα λόγια μου

πριν σε γνωρίσω καν...

γιατί έχω νιώσει την παρουσία σου 

πριν μπροστά μου εμφανιστείς...

και ταξιδεύω μέσα στη σιωπή σου...

είτε την ακούς...είτε όχι...

Υ.Γ: Για αυτό σου λέω μην επιμένεις...

πες ότι ίσως έτσι και να 'ναι...

Εγωισμός

Η καινο-νία έχει μάθει να είναι μετριόφρον και ταπεινή...να μη δείχνεσαι,να μη μην αναφέρεις τα ''ταλέντα'' σου...και όταν σου λένε ευχαριστώ ''τίποτα'' εσύ να λες.
Να ανέχεσαι τους άλλους ότι και να σου λένε και να τα έχεις με όλους καλά ακόμα και αν σε βρίζουν...Σε προετοιμάζουν απο μικρό ώστε όταν μεγαλώσεις να σου επιβάλουν όλων των ειδών τα μνημόνια...
http://www.youtube.com/watch?v=8LfUvi1bof8Και όταν δεις κάποιον που τα έχει αντιληφθεί όλα αυτά και έχει απελευθερώσεi αυτή την Ανάγκη...όταν δια-κρίνεις τη σιγουριά του...τότε όλο και κάποιον τρόπο βρίσκεις για να του δείξεις ότι δεν είναι ταπεινός και ότι είναι εγωιστής...
γιατί αυτό δεν το αντέχεις...θέλεις να είναι σαν και εσένα...θέλεις να είναι σαν όλη την άρρωστη καινο-νία..Γιατι αυτό έχει περάσει για φυσιολογικό...Και αυτό γίνεται παντού έχε υπόψιν σου...ακόμα και στις ''πνευματικές΄΄ομάδες...γιατι τι θα πει ''ακολουθώ μια διδασκαλία...?''

Είρωνας γόνων

Είμαι εγώ ο μέγας Σώκρατες σάτυρος της ειρωνείας, του τζόγου οδηγός της ηθικής ο εγκληματίας. Είμαι ταυτοχρόνως άνθρωπος-θεός και γόνος, του μέγα γένους των σατύρων ο μεγαλύτερος απ' όλους είρων. Για δικαιολογία με ιδεολογία σε χτυπώ, σε ψάχνω στο κενό ύστερα μόνος σου τα λες τα μέτρα μου επιβάλλω. Τα παράσημα ξηλώνω κάθε εξουσία απαξιώνω, πότε είμαι απ' εδώ πότε από εκεί πύρινη έχω μορφή. Πότε δεξιός πότε σοσιαλίζων κ' αν το θέμα είναι μείζων, την ειρωνεία μου   πάλι φορώ φασιστικά σε χαιρετίζων...

Παγίδες

Σε πονάω με σιωπές
και παίζω με το εγώ σου,
με σοφιστείες σε γελώ
Αθάνατο γιατρικό σου.


Δεν υπάρχουν κανόνες
ψεύτικες είναι οι εικόνες,
θέλω τη τέλεια μορφή σου,
Χωρίς σκοπό Αγάπη.

Το ξέρω είσαι αγρίμι
για αυτό σου στήνω παγίδες,
ναι φοβάσαι και χάνεσαι
μα απ' την Αγάπη γατζώνεσαι.

Σε κοιτάζω και χάνομαι
δε μιλώ μόνο αισθάνομαι,
σε ζητώ μα κλειδώνομαι
έχεις το χάρισμα να με παγώνεις...


Είναι παιχνίδι για εμένα
θυσίασα τον Χ(Κ)ρόνο
για τα μάτια σου μόνο
μα το φτάνω ως το τέλος
γιατί το θέλεις κ' εσύ.

Το ξέρω είσαι αγρίμι
για αυτό σου στήνω παγίδες,
ναι φοβάσαι και κλείνεσαι
μα σ' Αγαπώ πάλι αφήνεσαι.

Το ξέρω είσαι αγρίμι
για αυτό σου στήνω Παγίδες,
δε με γελάς, δεν μπορείς
σ' Αγαπώ κ' απορείς...


Υ.Γ: Τώρα δε θα σ' αφήσω
μα πίστεψε σε εσένα...

Ταξιδεμένα πουλιά

Έφυγαν τα πουλιά πήγαν και πάλι ταξίδι
στα ίδια μέρη του Νοτιά στης Αλήθειας τα φώτα,
πέρασαν φουρτούνες πολλές μέσα από τόσες φωτιές
μα ύψωσαν το κεφάλι κάτι μέσα είχε μείνει
κάτω από της καρδιάς το κανάλι.

Πνιγόσουν στο αίμα σε παλιές ιστορίες
μα το ποτάμι δε γυρνά να θυμάσαι.
Τώρα που βγαίνεις και πάλι στα παλιά σου λημέρια
αναμνήσεις σε τυλίγουν ένα μάτσο σκιές
σκίσε τώρα τα δίχτυα απ' το φαύλο κύκλο να βγεις
η ουσία είναι εδώ δεν ωφελεί να νοσταλγείς.
Να ξέρεις πάντα πως κάποιοι σε βλέπουν
πως Θεοί υπάρχουν ακόμα και εδώ
σίγουρα στο λέω σε νοιώθουν
έκανα κόπο να ξέρεις κ' εγώ να το δω.

Εμπιστοσύνη να δείξεις να καις το φιλί
η Αγάπη είναι φωτιά κ' ο βραχνάς θα χαθεί...



*Ταξιδεμένα πουλιά οι απανταχού αφυπνισμένοι

Κοντά μου θα 'ρθεις

Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις,
μια νύχτα μ' Ένα σου δάκρυ
να δεις κοντά μου θα 'ρθεις
τα ψέματά σου ήταν απάτη.


Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις,
εναρμονισμένη με την Ψυχή σου...
να δεις κοντά μου θα 'ρθεις,
μέχρι τότε υπομένω.


Να δεις κοντά μου θα 'εθεις,
όσο και και αν έχεις φοβηθεί...
Ψυχή δεν ξέρεις να εκτιμάς...
και παιδική έχεις Πληγή...


Υ.Γ:Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις
της άνοιας μου Ζωή...
της ψύχρας μου καμίνι
μ'αμφίβολη σιωπή.


Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις...

Ένα παιδί μικρό

Τα ίδια λόγια
ίδιες σκέψεις...
Ψυχή μου ακόμα πόσα θ'αντέξεις.
Και αυτός ο Χ(Κ)ρόνος...
πάλι μένω μόνος...
με υπομονή οπλισμένος
και με τους στίχους γιατρικό.
Και δίνω ελπίδες...
σε όνειρα Αληθινά...
που απ'τη καρδιά μου
πηγάζουν,
μα για εσάς ''ουτοπικά''...

Υ.Γ:Δεν θα πουλήσω την Ιδέα...
με τον Λόγο θα παίξω...
σαν Ένα παιδί μικρό...

Κοντά σου Αερικό

Θα σε κοιτάζω όπου πηγαίνω
μέσα απ'των σκιών μου τα παραθύρια...
Εγώ δεν έμαθα πολύπλοκα τα πράγματα να κάνω...
Είμαι γυμνός γ'αυτό και με φοβάσαι...
Όπου πας θα είμαι δίπλα με τη Φλόγα μου
να σε θεραπεύω...
Όπου πηγαίνεις το ξέρεις πως εκεί θα είμαι κ'εγώ
με την Ψυχή μου...

Με όρθιο το ανάστημα...

Θα υπάρχω Πάντα με ή χωρίς εσένα...
θα ανασαίνω τον δικό μου καθαρό αέρα
απομακρύνοντας τις αναπνοές μου από αυτόν του κόσμου
όταν το χρειάζομαι για να ακούσω η φωνή μου να μου τραγουδάει
ψιθυριστά...

Ανάγκη

Αρχίζει η γιορτή...
στον κόσμο η αναγνώριση...
τώρα μπήκες κ'εσύ στο παιχνίδι
που απαξιούσες...
μα φάνηκε πως τελικά τόσο το'χες Ανάγκη...

Υ.Γ:Καλό Δρόμο Ψυχή στη μάνα Γαία...

Έρωτος Απορία

Αντιλαμβάνομαι το ξάφνιασμα

των αποκαλύψεών μου

πως σε τρομάζει...

η σοβαρότητά ίσως σε προβληματίζει

καθώς σου μιλάω για Αλήθειες Συμπαντικές..

και έχω ξεχάσει να σου πω πως είσαι όμορφη...

πως στο πρόσωπό σου βλέπω  Ένα παιδάκι αθώο

που με το παραμικρό βάζει τα κλάματα...

για το δέρμα σου που από την παρατήρηση (ο τομέας μου...)

το είδα μεταξένιο...

-για ακόμα μια φορά δείχνει το πόσο ευαίσθητη είσαι-...

όλες οι κινήσεις σου...το χαμόγελό σου...

το πως κουνάς και τα χέρια σου σταυρώνεις...

το πως τραγουδάς και αυτή σου την ευχέρεια να με παγώνεις...

ΥΓ: Μα τι να πρωτοθυμηθώ καρδιά μου...

από τις λίγες ευκαιρίες που από μόνος μου

τις βρίσκω γιατί ξέρεις πως θα τις βρω...?http://www.youtube.com/watch?v=xhrWF7yjvv0&feature=related

Έρωτας-Τύψεις και πρόωρη εκσπερμάτωση

Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των αντρών έχουν πρόωρη εκσπερμάτωση και Ένα ακόμα μεγαλύτερο των γυναικών δεν έρχονται σε οργασμό.Αυτό δημιουργεί τα εξής προβλήματα:H γυναίκα επειδή δεν έρχεται σε οργασμό,δεν απολαμβάνει τόσο τον έρωτα όσο ο άντρας που εκσπερματώνει(για την ακρίβεια υποτίθεται ότι ο άντρας το ευχαριστιέται περισσότερο...) και νιώθει ότι την χρησημοποιεί. Έρχεται ο θυμός(και ενοχές) γιατι άφησε για μια φορά ακόμα να την εκμεταλευτεί ο άντρας.Για αυτό οι γυναίκες δεν κάνουν εύκολα έρωτα με έναν άντρα και τους πιάνει ''πονοκέφαλος''(όχι μόνο για αυτό...).Ο άντρας με τη σειρά του ''εισπράττει'' υποσυνείδητα τη στάση αυτή της γυναίκας και νιώθει τύψεις...ότι κάνει κάτι που δεν πρέπει...και κατά τη δειάρκεια της ερωτικής πράξης,σκέφτεται πως να υπερβεί αυτή την ενοχή...αυτή την αμαρτία...Τον έρωτα...

Ζω για να σ'αγαπώ

Γεννήθηκα να σ 'αγαπώ

να λιώνω στη ματιά σου,

να σ'έχω μούσα και Ιέρια

στα μαύρα ονείρατά σου...

Γεννήθηκα να σ'αγαπώ

να ερωτεύομαι τη μορφή σου

το Φως σου να ανακαλώ

και να μαγεύω τη Ψυχή σου...

Γεννήθηκα να σ'αγαπώ

στο χαμόγελό σου ν'ανασαίνω,

να γεύομαι τον μεταξένιο σου θυμό...

και με το κλάμα σου να πεθαίνω...

Υ.Γ:Αντέχω ακόμα...

http://www.youtube.com/watch?v=DCXPGN73SOg

Το γράμμα Μ (Αγάπης αμηχανία)

 
Στα μάτια σου Πάντα δια-βάζω το αντίθετο
από αυτό που ξεστομίζεις...
Την καρδιά σου αισθάνομαι που από Φόβο τρεμοπαίζει
και λίγο επηρρεάζει και τη δικιά μου...
Στην αμηχανία σου επαναπαύομαι...
στο 'χω πει πως τον τρόπο έχεις να με κλειδώνεις...

Υ.Γ:Τον φαύλο κύκλο θα το σπάσω Ψυχή...
στο υπόσχομαι..αντάξιός σου θα φανώ...

Φώτηση

Κάποτε είχα ρωτήσει ένα γνωστό αν η φώτηση σημαίνει ότι παύεις να έχεις ελαττώματτα και μου απάντησε ΄'όχι βέβαια'.Τώρα καταλαβαίνω γιατί το είπε...Δεν παύεις να έχεις ελαττώματα...ούτε έχεις γίνει κάποιος ανώτερος...Απλά γίνεσαι Ένα με οτιδήποτε βιώνεις...με οποιοδήποτε συναίσθημα...με οποιδήποτε κατάσταση...χωρίς κριτικό νου...και τότε έρχεται η κατα-νόηση...και από την κατανόηση η συμπόνοια...και από την συμπόνοια η Αγάπη...και από την Αγάπη ποιό πάνω...Σώκρατες.

Άτιτλο

Ξαφνικά κοιτάς δίπλα σου
και μια κραυγή από μακριά
σε αναταράσσει θυμίζοντας σου
παλιές εκλάμψεις της σκιάς της...

Το πορτρέτο της σε βυθίζει αργά
στο Θάνατο...

Το ανύπαρκτο σημάδι της σε ωθεί
στη Ζωή...
σου δίνει το κίνητρο δριμύτερος να επιστρέψεις...

Υ.Γ: Μέχρι το Τέλος φτάστο..Παιχνίδι Είναι η Ζωή...

Τα Πάντα Είναι σπείρα...

Πνοή μου έδωσες εσύ με την Αγγελική μορφή σου.

Μου στάλλαξες Αγάπη στις σιωπές και δάκρυα Καθαρτικά...

Οι Μνήμες σου με ώθησαν πάλι στη Ζωή...σχεδόν όπως παλιά...

Υ.Γ: Τα Πάντα Είναι σπείρα...

Τί να κάνεις

Τι να κάνεις και πόσα
να προλάβεις να πεις...
πόσα α προλάβεις να ζήσεις
όταν στα περασμένα γυρνάς Ψυχή...

Τί να κάνεις και τι τώρα να πεις...
την Αγάπη σκοτώνεις
και θ' αργήσεις να δεις...

Τί να κάνεις και πού να κρυφτείς,
πονάς όπως κι εγώ
και νομίζεις αδιαφορείς...

Τί να κάνεις και πόσο μόνος να ζεις,
πόσο να φτάσεις μακριά
και πόσες φορές να σωπάσεις...

Μήνυμα Τέλους

Δεν έχω πια τίποτα απ'τη μορφή σου
αιώνιο παίζεις κρυφτό...
κι εγώ πόσο ν'αντέξω...

Τίποτα δεν έχω απ'τα χαμόγελά σου πια
μονάχα η Μνήμη μου φέρνει λευτερία...
και σκληρό πέφτει το βράδυ
με τη σκιά σου μαχαιριά...
στριφογυρίζω μόνος μου στο μαξιλάρι...

Υ.Γ:Τελευταία Είναι φορά
στα πόδια σου που πέφτω...
Μετά θα φύγω Ψυχή για Πάντα...

Δέν υπάρχουν ανεκπλήρωτοι έρωτες...Μόνο δειλοί άνθρωποι...

Διδαχή Έρωτος (Το γράμμα Μ)

Τους άλλους έμαθα ν'ακούω
γιατί θυμίθηκα πως
δεν έδινα στα λόγια σου σημασία...
Τον εγωισμό μου έμαθα να παραμερίζω
ψηλαφίζοντας τα βιώματα του καθενός...

Έμαθα για εσένα μάτια μου
να προσεύχομαι και για τους άλλους,
και με βιασύνη να μη κρίνω.

Έμαθα όταν διαφωνώ
με κάποιον...
ν'ακούω τη σιγή μου...
τον παρορμητισμό μου
στην Αγάπη να τυλίγω,
κ'όταν σφάλλω συγνώμη να ζητάω
ντροπή πως δεν υπάρχει...

Πνεύμα Αιώνιο

Σε περιμένω στον αιώνιο Χορό
να κάψεις τις πίκρες Αλήθειες,
που ψεύτικα έπλασες με κόπο.

Σε περιμένω το πουρνό
με την Ενέργεια Ζωντανή
τα πάθη της Ψυχής να εξαγνίσεις
των προηγούμενων ζωών σου και του τώρα.

Σε περιμένω ως τον θάνατο
για ανταμοιβή με δώρα.

Υ.Γ:Στο ταξίδι αυτό
κάθε λογής Ψυχή μαζί μου θέλω..
όλοι μαζί για να κρατάμε το τιμόνι...
Στο ταξίδι αυτό όλους μαζί σας θέλω
το συλλογικό ασυνείδητο να μεγαλώνει...

Αταραξία

Κάτι σε κινεί χωρίς να επεμβαίνει

κάτι που βρίσκεται εντός

και Πάντα σε προσμένει.

Στο βυθισμό της Ανατολής

στο ατάραχο το βλέμμα,

κάποιος ήχος σου μιλά

και σου δονεί το Πνεύμα.

Κάτι σου ψιθυρίζει

σου ξεφυσάει τον Πόνο,

κάτι σε ανακηρύσσει

των Αθανάτων γόνο…http://www.youtube.com/watch?v=Gy1I77tmOgc

Απολογία Εαυτού

Αγάπη μου...συγνώμη...σε λύκους σ'έδωσα...
σ'αγριμια άγρια...για λόγο κανένα...Αγάπη μου...
πικρό το δάκρυ μου...καμπούρα η ράχη μου...γυρνώ σ'εσένα...
Υ.Γ:Αγάπη μου...το ξέρω σε κούρασα...και χρόνο που 'χασα...γ'άνθρωπο "μαύρο".Αγάπη μου..

Ζέστη-Κρύο (Το γράμμα Μ)

Κάπου ξενερώνω μ'εσένα τη Ζωή μου...
μα τα σημάδια σου αναβιώνουν στη Ψυχή μου...
και στέλνω στίχους στο φάντασμά σου...
γιατί σε γνώρισα πριν χρόνια Άπειρα...
και την Ειμαρμένη μου να ξεφορτώσω θέλω...
ελεύθερος να Είμαι στο σκοτάδι...
με 'σένα να κερνώ πικρό το βράδυ...
στην αγκαλιά σου να ξενυχτάω μ'Ένα σημάδι...
και του μυαλού μου της γητειές να προσπερνάω...
Είμαι Ένας Ήρωας γ'αυτό και σ'αγαπάω...

Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς

Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
ότι έζησες και αγαπάς,
ότι σε βόλεψε κ'έφυγες.
Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
έφυγες και μουρμουράς,
πως έτσι Είναι η Ζωή...

Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
τα αισθήματα έθαψες
στο χρονοντούλαπο,
γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
και με δηλητήριο θρέφεις
την Ψυχή σου...

Υ.Γ:Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς..
τον Χ(Κ)ρόνο,την απόσταση
βάζεις μπροστά...
γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
κ'ο νους σου γνέφει σκοτεινά...

Τις μέρες τούτες
εξύπνησε πάλι η συνείδησή μου
με νοερό σημάδι,
μ'Ένα σου χάδι προσμονή
και μια γλυκιά κουβέντα γ'αφορμή...

Τις μέρες τούτες
νοιώθω πιο ζωντανός ακόμα,
από τη μέθη έπεσα σε κόμμα
και με τελεία πήρα μπρος...

Αφού το ξέρεις μ'αγαπάς
τη καρδιά σου τί τη πονάς,
κ'ας σ'έχω πληγώσει πιο παλιά...
Τώρα αυτά περάσανε στην ιστορία...
όταν ήταν να με κάψεις μ'έκαψες...
Στο τώρα τι ζητάς...στα ίδια μέρη να με πας?
ή μήπως για Πάντα θες να φύγεις...?

Τ'αστέρια έχω συντροφιά

Τα αστέρια έχω συντροφιά
και έναν έρωτα Φωτιά
που ακόμα περιμένει...
Έτσι γλυτώνω τη μοναξιά
και με στίχους κολλητά
η Αγάπη με προσμένει...

Τα αστέρια έχω συντροφιά
του φεγγαριού το Φως,
που με κοιτάζει με πληγές...

Τα αστέρια έχω συντροφιά
των αμπελιών τις νύχτες,
έτσι γλυτώνω τη μοναξιά
οι σκέψεις έγιναν αγκίθες...

Σ'αγαπώ (Το γράμμα Μ)

 
Μ'έκανες τις γυναίκες ν'αγαπήσω...
να ξεπεράσω τον θυμό...
μ'έκανες όνειρα να χτίσω
με τρόπο μαγικό...

Τη ποίησή έφερες στη καρδιά μου...
και τη ματιά μου φλόγα...
σ'αγάπησα και σ'αγαπώ...
τώρα γυρνάει η ρόδα...

Μ'έκανες τις γυναίκες ν'αγαπήσω...
χωρίς τίποτα να κάνεις...
ακόμα και τα δηλητήρια που έσταξες...
το ξέρω,Αγάπη είχαν...

Μ'έκανες συμπόνοια να νιώσω...
τον Εαυτό μου ν'Αγαπήσω...
θα 'θελα εδώ να σ'είχα...
μάτια μου να σε πνίξω...


Υ.Γ:Σ'αγάπησα και σ'αγαπώ...
κοντά μου έλα...

Στο στέκι το ποιητικό

Στο στέκι το ποιητικό
βάλαμε τα καλλιτεχνικά
μας τα φουλάρια,
το στίγμα μας να δώσουμε
για τη γραφή μας και τη δόξα...
Κ'όταν στο σπίτι γυρίσαμε
βγάλαμε το φουλάρι
και πέθανε η δόξα...

Το γράμμα Μ (Ανάκτηση του πουθενά...)

Έκανες καιρό Ντίβα μου
κλειστή στη γειτονιά σου...
να παλεύεις με τα οράματά σου
και ν'αποφεύγεις εμένα...
Ένα κομμάτι από εσένα...

Έκανες αλλού πως κοίταζες στο Τέλος
έννοια να μη με έχεις...
μας τιμωρούσες και τους δυο...

Φοβήθηκες...
γιατί σε γύμνωσα με στίχους...
με των Ουράνιων σφαιρών τους ήχους...
κ'απορούσες πως τις σιωπές σου αποκωδικοποιώ...
σε τρόμαξε η σιγουριά μου...
μα Είναι η Φύσης μου αυτή...
να αποκρυσταλλώνω τις Φυγές...
και των σιωπών τις Αύρες να επιβλέπω...


Υ.Γ:Έλα στα Μυστήρια μαζί να μυιθούμε...
Είναι η ώρα δύσκολη...μονάχα το Ένα επιβιώνει...
Έλα Ψυχή μαζί να μυιθούμε στα μονοπάτια του Απείρου Σύμπαντος...

Πόλεμος

Τόσες μέρες τι κάνω...
τον Εαυτό μου σκοτώνω
σιγά σιγά...
κ'όσο πιο βαθιά μπαίνω στον θάνατο
τόσο πιο έντονα σε σκέφτομαι...
αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ...
Και η βούλησή μου κομματιάζεται...
κ'όχι άδικα...

Υ.Γ:Τον Χ(Κ)ρόνο νιώθω πως χάνω...
κ'ότι ασέβεια δείχνω προς την Ύπαρξη...
Μετά απογοητεύομαι,θυμώνω...
κάπου συνέρχομαι και πεισμώνω...
Και ο κύκλος πάλι απ'την Αρχή...

Ενόραση...

Έφυγες δειλά...
δέν άντεξες την Αγάπη μου...
κάικες...φοβήθηκες τον εαυτό σου...
επίτηδες σε ώθησα εκεί...
στο είχα πει πως στο ταξίδι
μαζί μου θα σε πάρω...
Δέν την αντέχω εγώ τη Λήθη...

Αυτές ήταν οι επιλογές μας...
εσύ σε άλλα λημέρια να πετάξεις
για να δυναμώσεις...
κ'εγώ να μάθω να υπομένω
και με ένταση να ζω...
ώστε όταν θα σμίξουμε...
να μικρύνουν οι αποστάσεις...

Υ.Γ:Σε θυμάμαι Ψυχή...
Καλή αντάμωση ξανά...

Απλότητα

Κάπου κάπου δεν έχω τι να πω μα τόσο θέλω να γράψω...Προσφεύγω σε λέξεις

και φράσεις μαγικές που σε λήθαργο θα σε οδηγήσουν...Ξάφνου διαβάζω δυο λόγια απονιάς...ανθρώπινα και απλά...Και τότε θυμάμαι στη πραγματικότητα να επιστρέψω...και γράφω το πιο ωραίο ποίημα...

Το γράμμα Μ (Φοβάμαι για εσένα να μιλώ)

Για εσένα φοβάμαι να μιλώ...
κ'όταν πια σε σκέφτομαι
το βρίσκω μάταιο...
αφού δεν δίνεις πια σημάδι...
Φοβάσαι ακόμα τη σκιά σου...
ίσως δεν μου αξίζεις τελικά...
ίσως Αλήθεια έκανα λάθως...
Πόσο χρόνο να θέλεις ακόμα...?
Δεν αντέχω τα παιχνίδια σου Γυναίκα...
Κέρδισες...τ'ομολογώ...

Σελίδα άλλαξε

Σελίδα άλλαξε
Ψυχή απάλλαξε,
τους καϊμούς σε στίχους.

Σελίδα άλλαξε
το μαύρο χάραξε,
σε μουσικούς θορύβους.

Σελίδα άλλαξε
το σώμα πάλεψε,
σ' Αγάπης κήπους.

Σελίδα άλλαξε
για εσένα πέταξε,
σε Απολλώνιους Φοίβους...

Όλοι μαζί

Όλοι μαζί οι ποιητές
κερνάμε Αλήθεια τις πληγές,
άλλοτε με ομοικαταληξία
και άλλοτε με Άναρχες κραυγές...
Τον Κόσμο θρέφουμε με θυμισιές
του Πνεύματος δίνουμε τις τροφές...
τη σκάλα ν'ανεβούμε...
Έγιναν πόρτες οι σιωπές
τον Λόγο να υμνούμε...

Προς ποιητές (παρατήρηση)

Λίγο μιλάμε για τις μικρές χαρές...καταλαβαίνω το γιατί...
η Κ'αθαρση έχει σκοτάδι μέσα της...Μα υπάρχει και η θεωρία των αντιθέτων...Σκέψου Φως.

Υ.Γ:είθε η Νέα Εποχή των ποιητών μόνο τον Έρωτα να υμνεί...
Στο Τέλος δεν μπορεί...θα το πιστέψουμε...

Το γράμμα Μ (Αναμνησεις του Τώρα)

Νύχτες που σ'έχασα σε απόμερα λημέρια
μέρες που ξέχασα τα όμορφά σου χέρια.

Ματιές σου που χάρηκα

σαν ερχομό της Άνοιξης,
χαμόγελα που μου δωσες
σαν Οιωνό κατάνυξης.


Υ.Γ:Μα τώρα χάθηκες
και πιο πολύ σ'Αγάπησα...
Το ξέρω ίσως σ'έπνιξα
ποτέ δεν το μετάνοιωσα...

Οι μάσκες έπεσαν΄(Το γράμμα Μ)

Θα τελειώσει...θα τελειώσει το παιχνίδι...
δεν μπορεί...θα πέσουνε οι μάσκες...
θα βρεθούμε από κοντά σε στάδιο ερωτικό...
έχει έρθει η στιγμή...την ζω...
την ζω κάθε μέρα στα οράματά μου...
στην αναλλοίωτη μοναδική Αλήθεια...
που δεν σηκώνει μα και μου...
σε συνάντησα...σε ένιωσα...σε φίλησα...

Υ.Εις το επανιδείν λοιπόν...μη με φοβάσαι μάτια μου...

Ειμαρμένη

Τα λόγια σου σβήστηκαν στ'Απείρου τα φεγγάρια κ'εσύ τσαλαβουτάς στα ίδια μέρη...Έτσι τον κύκλο ξεκινάς απ'την Αρχή
και κόμπο δένεις στη Ψυχή...

Υ.Γ:Ήρθε η ώρα της Ειμαρμένης την Τάξη να επι-βάλλει...

Μοναχικότητα

Ξενυχτάς σε Ουρανούς-σκιές
μακριά από τον Κόσμο...
και περιμένοντας το ταξίδι
να τελειώσει κλαις...
αφού εκείνη χορεύει μακριά σου
σε αόρατους ρυθμούς...
με την μοναχικότητά της
όπως σου 'χει πει...
Μόνος εσύ...  μόνη κ' αυτή...http://www.youtube.com/watch?v=wtIyAYDEEyY