Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Αίμα και Διόνυσος (Ο Νους του Διός)


Δώσε στις Βάκχες για να πιούν
ότι έμεινε από τις τύψεις,
πότισέ τες να φαρμακωθούν
απ' τα προβλήματα να δραπετεύσουν.

Δώσε τους Κίνηση, Χορό
το σώμα να Καθαρθεί και η Ψυχή,
ρίχτους Μάγε θελκτικέ μες στα νερά
να μάθουν επιτέλους τι είναι η Ζωή.

Διασκέδασέ τες
με έκσταση πότισέ τες
στο παιχνίδι να μυιθούν,
στην οθόνη εμφάνισέ τες
τα πρωινά σου να γελούν.

Δώσ' τους να πιουν, δώσ' τους να πιουν
Νου του Διός να σε υμνούν,
δώσ' τους να πιουν, δώσ' τους να πιουν
να ξεφαντώσουν να γλεντούν.http://www.youtube.com/watch?v=TD5zbXREo4w

Το διήγημα μιας Ειμαρμένης

Ζούσε μέσα στην ανυπαρξία
σε σκέψεις φαντασίας του εαυτού του
και της Ζωής,
κάποτε πέταγε,ομως με ξένα λόγια
ανυπότακτα στο θυμιτικό και το επιθυμιτικό του.
Με τα χρήματα και τις γυναίκες δεν τα πήγαινε καλά
όμως ζούσε -όπως και να 'χει-
συμμετείχε στα κοινά και ακόντευε
όταν δυσανασχετούσε,δηλητήρια.
Αυτά τα δηλητήρια τον έφτασαν εδώ...
του άνοιξαν τις Πύλες για το Άγνωστο
και του εύκαιρου τα χαλάσματα...
προσσπάθησε πολύ μα μπερδευότανε...
απόφευγε τη Ζωή με τη διακιολογία
ότι θέλει να γνωρίσει τον Εαυτό του...
Ναι,τον γνώρισε...όμως μονόπλευρα
-τον άλλο μισό τον εξόρισε-
του στάθηκε εμπόδιο ν'αγαπήσει...
Τώρα δεν έχει Τέλος...
συνειδητοποίησε πως λειτουργεί
το παιχνίδι αυτό,και αποφάσισε
να παλέψει στα ίσα με τον χειρότερο Φόβο του...
Έχει όμως το ''μειονέκτημα'' οτι κλείνεται
και παλεύει μόνος του...
Άμετρη μάχη σε καλώ...
Αυτός είμαι εγώ...

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Πείραμα

Βρήκαν οι άγγελοι σιωπή
μέσα στο Πνεύμα του κορμιού σου
πετάξανε λάσπη και τροφή
στ' απομεινάρια τ' εαυτού σου.

Βρήκαν οι Άγγελοι σιωπή
τυλίχτηκαν στην αγκαλιά σου,
η τελευταία μου θαλπωρή
να θυμιθώ την όψη,τη ματιά σου.

Πέρασαν μέρες,μήνες χωρίς νερό
χωρίς το φάντασμά σου,
τώρα μου βγήκε όνειρο μυστικό
να ξαναδω τ'άνάστημά σου.

Σε σκέψεις χάνομαι

Τώρα κλαις,γιατι κλαις                            
χτες γέλαγες μακρυά απο ντροπές
τώρα όμως κλαις μα είναι για καλό...

Τώρα κλαις,γιατι κλαις
χτές Ψυχή μου γέλαγες
μα τώρα πέρασε,πέρασε
δεν ξέρεις τι να πεις.

Τώρα κλαις,γιατι κλαις
ξυπνάς ανούσιες θυμισιές
διαβάζεις,γράφεις και κοιμάσαι.

Τώρα κλαίς,γιατι κλαίς
παλιές που έψαξες πληγές
που δεν γνωρίζεις
δέσμιο αν σε κρατούν,
στον Φόβο σε τυλίγουνε
την απραξία σου ζητούν...

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Ζωή θέλω

Θέλω θέατρο,καλό φαγητό
θέλω ρούχα όμορφα
να κλαίω και να γελώ.

Θέλω ανοίγματα
να απολαμβάνω τον Καιρό
θέλω να γράφω ποίηση
για να μπορώ να σ'Αγαπώ.

Θέλω να διασχίζω Πέλαγα
να γνωρίσω Σειρίνες του μυαλού
θέλω ν'ανοίξω τα φτερά μου
να χαίρομαι το κορμί.
Θέλω να έχω χρήματα
ν'απολαμβάνω τη Ζωή.
Θέλω εσένα που λείπεις...
και υπερβάλω τη σιωπή...

Tέχνη

Η Τέχνη
είναι επανάσταση
αναδύει  τις Άπειρες
εκδοχές τις Ψυχής σου
σε οδηγεί σε μια ασυμφωνία
αρμονική
μέσα απο την οποία
η τάξη κάνει δηλά
τα πρώτα της βήματα.
Και επιπλέον
έχει το χάρισμα
να λέει με όμορφο τρόπο
την Αλήθεια
στήνοντάς σε άλλοτε
στο εκτελεστικό απόσπασμα
και άλλοτε στων Μακάρων τους Νήσους
αναλόγος με το τι ετοιμασίες έχεις κάνει
για τον Κάτω Κόσμο...
γιατι όπως στρώνεις
να ξέρεις πως κοιμάσαι...

Γκρίζο χαμόγελο

Έσταξε μπλε η θύμιση
ύστερα έγινε γαλάζιο
μετά το ξανασκέφτηκα
μωρό μου σε πειραζω.

Κοιτώ τα μάτια σου
και νοσταλγώ
την παιδική μου ηλικία,
απ'τ' αδιέξοδο θέλω να βγω
και όλη την ανία.

Δύο δεν μου 'φτάσαν
χαμόγελα δικά σου
θέλω για χάιδεμα
και τ'απαλά μαλιά σου.

Πλάι μου να στέκεσαι
να νιώθω ευτυχισμένος
μια πλάνη μαγική
απο Έρωτα αρπαγμένος...

Μα θα'ρθει αργότερα
η θωριά
της ρεαλιστικής ματιάς μου,
θα βαρεθείς σιγά σιγά
θα κλαίω τη λευτεριά μου...

Κύκλο θ'αρχίσω απ'την Αρχή
αλλά γεμάτο εμπειρίες,
η Ανάγκη κάποτε θα ελευθερωθεί
τέρμα η ...ασωτίες...

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Στίχοι ξανά (παιχνίδι αγαπημένο)


Ένα αίσθημα ουδέτερο
τις αισθήσεις μου ξυπνά
χαίρομαι πολύ παιδιά
γιατι στον στίχο γυρνάω ξανά.

Είναι παιχνίδι
να ομοιοκαταληκτείς
σαν τον μικρών παιδιών,
νοιώθεις αυτοπεποίθηση
ωσάν αυτήν των αηδών…

Πέρασε -και χαίρομαι γ' αυτό-
η φάση μου η μελαγχολική
όχι πως έφυγαν τα βάσανα
μα άλλαξα τη ροή...

Μόνος παιδιά
στον αγώνα της Ζωής
με αισθήματα αρμονικά
και το όπλο της σιγής.

Δεν ξέρω που θα με βγάλει
κάθε λίγο και αλλάζω
έμαθα μικρό καλάθι να κρατώ
κ'  όταν θέλω να ρεμβάζω.

Λίγο δυσκολεύομαι
κάτι να τελειώσω,
το σύνδρομο της αλλαγής
με χτύπησε και στον στίχο
μα είμαι του Λόγου ποιητής
κ' όπου θέλω καταλήγω...

Ξέμαθα (Σημείο Μηδέν)

Ξέμαθα
ότι ήξερα περι Έρωτος
τα περισσότερα και μεγαλύτερα
κεφάλια της Λερναίας Ύδρας
κρυβόντουσαν πίσω απο το προσωπείο
του μεγαλείου του
μα δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω
θα αλλάξω αυτά που μπορώ
και θα αποδεχτώ αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω
πέρνωντας το παιδί απο το χέρι
και εξηγώντας του πως όλα είναι εντάξει
πως ο φόβος είναι ψεύτικος
και η Ζωή ανταμείβει αυτόν που τολμά...
αποδεδειγμένα
εξάλλου απο τότε έχουν αλλάξει πολλά...

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Χίλια να γράφω λόγια

Χίλια να γράφω λόγια
να κάνω ταξίδια μακρινά
χίλιες ελπίδες να ΄χω
ν'αποφεύγω τα δεινά.

Χίλια λόγια να γράφω
τ'άπιαστα να κάνω αληθινά
μέσα στις σκέψεις κολυμπάω
μήπως τώρα είναι αργά.

Χίλια να γράφω λόγια
όσα δεν μου 'πε η καρδιά
χίλια να γράφω λόγια
να σ'αγαπάω στα κρυφά.

Χίλια λόγια να γράφω
στα μάτια σαν σε κοιτώ
κ'όταν μου χαμογελάς
να σ'αγαπώ,να σ'αγαπώ...





Μιλάς για Έρωτα

Μιλάς για Έρωτα
και για τα πάθη των κορμιών
που μετά τα σκέφτεσαι και κουνάς το κεφάλι.
Πληγώνεσαι...εκείνη την ώρα...πριν...μετά...
Σκεπάζεις τα προσωπεία σου συνέχεια
για να δείξεις ποθητός/ποθητή...

Αυτό είναι ο Έρωτας...?

Επιβίωση

Τώρα όλα τέλειωσαν
και επανήλθαν στην ίδια
Αρχική τους κατάσταση.
Ο αγώνας της επιβίωσης
πάλι σου χτυπά την πόρτα
μέχρι Ψυχή μου να λάβεις το μάθημα.
όμως μη φοβάσαι...
Τώρα είσαι πιο έμπειρος
πιο κατασταλαγμένος...
Μέτρα τα λόγια σου...

Καταθέτω τα όπλα μου

Το παίζω τρελός
μέσα στον κόσμο-άδικο
της διαφθοράς της ζήλειας της τρέλας
καταθετω τα όπλα μου
-του Λόγου παιδί εγώ-
εκ Σειρίου απεσταλμένος.
Άνετα σε μαγεύω
και σε συνεπέρνω στην τρέλα μου
σου αλλάζω στάση Ζωής
με ένα μου γραπτό
με τον δυναμισμό μου
και τη σιγουριά που πηγάζει
απ'τη δικαιοσύνη του ρόλου μου
στης Γαίας την εν-σάρκωση...

Ποιητής του Λόγου σε ένα θέατρο παραλόγου...

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Μούσες

Aποτυπώνω
τη μελωδία προσαρμοσμένη
στη σύσταση της Ψυχής μου
φιλτράρωντάς την
την μετασχηματίζω σε ποίηση
ύστερα την Ζωγραφίζω στου μυαλού τον Καμβά
έγινε η Ζωή μου...

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Αυτοπεποίθηση 2

Οταν δεν θέλω να σου μιλήσω
δεν σου μιλάω
όταν θέλω να σε βρίσω
σε βρίζω
-δεν φοβάμαι μήπως με παρατήσεις-
εμπιστεύομαι τον Εαυτό
κ'αν πάει κάτι στραβά
γνωρίζω πως θα είναι για καλό.

Υ.Γ:Πιστεύω-εμπιστεύομαι-είμαι δυνατός

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Μη μου άπτου

Σου απαντώ σε κάτι
και αρκετές είναι οι φορές
που σου γράφω δυο-τρία σχόλια
γιατι έχω και κάτι άλλο να συμπληρώσω.
Εσύ όμως και καλά για να μην παρεκτραπείς
δεν συνεχίζεις να απαντάς στα σχόλια
γιατι προσποιείσαι πως είσαι του μέτρου
κοινός, μη μου άπτου...

Υπόσχεση Εαυτού

Είχα
μιαν ημέρα δύσκολη
με δισταγμούς και πόνους
στις θυλιές της καρδιάς.
Ήμουν απόμακρος και αποτραβηγμένος
απ'τον καθένα.
Διέκρινα αμυδρά σημάδια ζήλεις.
Σε είχα ξεχάσει
μα μόλις γύρισα σπίτι
οι εικόνες με έστησαν επειδηκτικά
στον τύχο.
Όχι άλλο θάνατο...
και τα χέρια μου είναι δεμένα...
Πάλι καλά που γράφω και κάνω το κομμάτι μου...
Έχω δώσει υπόσχεση στον Εαυτό μου
να μην ξανασχοληθώ μαζί σου...

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Τα ποίηματά μου χάθηκαν

Τα ποίηματά μου χάθηκαν
στέγνωσαν στην απραξία του Έρωτα
και της έλειψης συντροφικότητας.
Ότι γράφω,είναι για 'μένα
μοναχική κατάρα-καριέρα
έξω απ'τον κόσμο,μόνο στον ιστότοπο δημοσιευμένα
και με φίλους αγκαλιά...σε πάτρια εδάφη...έξω απ' τη λέρα...

Φιλοσοφίας άμυνα

Έμεινες πάλι μέσα στο σπίτι.
Είναι ευκαιρία να γράψεις.
Σκέφτεσαι...μα δεν τολμάς να πεις τι σκέφτεσαι...
Χρόνια τώρα...σε ταλανίζει...
Της Ψυχής αποτύπομα..και φιλοσοφίας κουκούλομα...
Χρόνια ίδιες συνήθειες που καλείσαι να υπερβείς
συμπληρώνοντας άθλους...

Χ(Κ)ρόνια αφηρημένα καπελώνοντας στιγμές του πάθους...

Υ.Γ:Τώρα γυμνός ξεκινάς

Σημάδι στη Ψυχή

Νιώθω
πως βρίσκομαι
με την πλάτη στον τοίχο
αφού μεγάλωσα
δεν σ'άγγιξα
δεν σου γέλασα
δεν σε γεύτικα στιγμή...
Κ'όλα μέσα μου
είναι μπερδεμένα
σκόρπια οράματα και απόψεις
για εσένα.
Τώρα ξέμαθα
κ'απ' την Αρχή ξεκινώ...
Αντιλαμβάνομαι
εκ της παρατηρήσεως
τα παιδικά τραύματα
της χαμηλής αυτοεκτίμησης
με το σκυμμένο κεφάλι
και την υποβόσκουσα σκέψη-φάντασμα
του ''δεν αξίζω''...
Θυμάμαι τι τράβηξα..
Μάλλον ήταν δευτέρα Λυκείου
στις πρώτες διακοπές,
όταν ο πόνος
εκδήλωσε την μη αποδοχή
και την καταπίεση της έκφρασης
με ένα ενθύμιο στο Κέντρο του Λόγου...
Ψυχή δεν το πρόλαβα...

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Απορία

Ακούω ερωτικά τραγούδια
βλέπω ερωτευμένα(πραγματικά) ζευγάρια
κοιτάζει η Ψυχή μου τα παιδάκια
και ονειρεύεται μια σύντροφο
απλή,ειλικρινέστετατη,ότι λέει να εννοεί
και όμορφη στο σώμα αλλά και την Ψυχή...
Πέθαναν οι μέρες...

Υ.Γ:Που είσαι εσύ...

Σωκράτης-Κέρβερος

Μου λες πως τις Ιδέες μου αναιρώ
και πως να χαμηλώσω την έπαρση
γιατι προσπίπτω σε αυτά που κοροιδεύω...
Μου λες πως κάνω τον διαβασμένο,ενώ δεν είμαι...

Η απάντηση μου
θα Είναι σα τον Λόγο μου
Φωτιά στο θυμιτικό σου,
και του εγώ σου Μύθου-κατάρρευση...

Σε προιδεάζω
σε παγίδες με ερωτήσες
και επιχειρήματα ακράδαντα,προερχόμενα
απο της Πηγής την αγνότητα.

Να ξέρεις
πως ο παρατηρητής καταγράφει
κάθε σου λέξη,κάθε σου σκοπό
κάθε σου σκέψη και Αίτιον-Αιτιατό...

Σε αφοπλίζω στη ματιά μου
στο βίωμά μου,
στον εγωισμό σε κλειδώνω
συνειδητά.

Όπου πάω λοιπόν,είναι βίωμα
ότι κάνω είναι Λόγου-αξίωμα,
γ'αυτό δεν μπλέκω βαθειά.

Πάντα είμαι μέσα μα έξω
δεν συμβιβάζομαι με μόδες,
δήθεν θεραπείες...
γιατι ποιος να με θεραπεύσει μπορεί...?
Ποιος μου γνωρίζει καλύτερα απο εμέ την Ψυχή...?
Μα κ'όταν σφάλλω με σθένος πληρώνω...

''Εδιζησάμην Εμωηυτόν''(τον Εαυτό μου ρώτησα''.Ηράκλειτος

Δόγμα και δόγματα

Περιστροφές
γυρνάνε σαν σφήνες στο μυαλό.
Απο αντίδραση, ο νους ακροβελίζει...
Δόγμα είσαι μυστικό,
και η καρδιά μου τουρτουρίζει.
Ανοίγω τα πέλαγα της αντιλήψεως
μήπως το σκότος με έχει αφοπλίσει...
Άλλοτε με πάει στα ίδια,
άλλοτε έχω αμφιβολίες και χρειάζομαι χρόνο...
Κάποτε κ'εγώ θα βρω ένα λιμάνι για προσάραξη...

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Το γράμμα Μ (αχνοφέγγεις)

Αχνοφέγγεις...
όταν πεθαίνω αχνοφέγγεις μα σε διώχνω
γιατι δεν έχω άλλη επιλογή...
Αχνοφέγγεις στα οράματά μου μα σε διώχνω
γιατι βαρέθηκα τόσο να σ'Αγαπώ...
βαρέθηκα τον εαυτό μου να ασχολούμαι
συνέχεια με εσένα..
Μάλλον χρειάζεται να περάσω πρώτα
απο άλλο στάδιο...
Μάλλον τα μάλλον γίνανε πολλά
απο την έντονη Ανάγκη.
Δεν γράφω για εσένα
γράφω για εμένα,
πάλι για να έρθω αντιμέτοπος με τη γύμνια μου...
με τις εμμονές μου...με τις ανεκπλήρωτες Ανάγκες μου...

Υ.Γ:Σε θυμάμαι...
μα δεν μπορώ να αποδεχτώ το οτι με ξέχασες...

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Αθανασία η τίποτα

Το ξέρω
πως χάνομαι
σε φιλοσοφικά μονοπάτια
και θεωρίες ψεύδους
γιατι η Αχίλλειος πτέρνα μου
είσαι εσύ.
Πιθανόν να έχω διαστρεβλώσει τα Πάντα
απο την έντονη Ανάγκη μου για δικλείδες ασφαλείας.
Δάκρυα κυλούν απο τα μάτια μου
μα το ποίημα αυτό θα βγει
ζωντανός η νεκρός,δεν έχω σκοπό
να με αφήσω ήσυχο και επαναπαυμένο στην πλάνη μου.

Το γράμμα Μ (Επιστροφή/εδραίωση)


Είμαι στο παιχνίδι αυτό
μόνος μου,
αποφάσησα να σε ακολουθώ
μέσα στα όρια της παράνοιας
και τον κύνδινο
να τεθώ εκτός μάχης...
Μα υποθέτω πως αυτό λέγεται θάνατος
μα και Ζωή στο έπακρο...
Πίνω μια γύρα ακόμα Νέκταρ Αμβροσίας
κοιμάμαι,ξυπνάω με την ενθύμιση
μιας μόνο Ιδέας...
Ο μεγαλύτερος Φόβος μου είναι οτι
θα παραμελίσω τα υπόλοιπα κομμάτια
της Ψυχής μου και θα υποστώ το τίμημα...
Μα τώρα που γράφω,αντιλαμβάνομαι
πως είναι κάτι που δεν ισχύει
διότι όλα συνδυάζονται...

Πράττω κατα Δαίμονα Εαυτού

Όσες φορές
άκουσα κάποια συμβουλή
απο άλλους
για θέματα που αμφιταλαντευόμουνα
η που μου είχανε γίνει εμμονή
τόσες φορές μπερδεύτικα περισσότερο
αλλά μετά πάλι κατέληξα σε κάποιες Αλήθειες
που ήταν αζίμωτες μέσα μου και πήγαζαν
απο το ατόφιο Κενό...
Ευτυχώς Πάντα με έπερνε λίγες μόνο ημέρες
για να επιστρέψω στο Κέντρο μου
και να ξαναθυμιθώ οτι ο κάθε άνθρωπος
είναι τόσο διαφορετικός που οι συμβουλές
-όχι πάντα βέβαια- είναι ανώφελες.
Ευχαριστώ την Ύπαρξη για όλες αυτές
τις καταστάσεις που φέρνει στο Δρόμο μου
όταν έχω κάποια αμφιβολία,για να μάθω
να εμπιστεύομαι τον Εαυτό μου και το Όλον
που Πάντα μα Πάντα με προστατεύει...

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Σκιές

Γύρω σου υπάρχουν σκιές
όμως εσύ τις βλέπεις για Φως
και τις ονοματίζεις Αλήθεια


Το ουσιώδες, Είναι το αόρατο.

Δεν γράφω για 'σένα

Να ξέρεις
πως δεν γράφω για εσένα
αλλά για να περισσώσω
την Ψυχή μου
και να γευτώ μέχρι τέλους
τις μυίσεις εκείνες
που θα με προιδεάσουν στο μετά.
Τώρα αν κάτι απο αυτά
που διαβάσεις
σώσουν και τη δική σου
η έστω ένα κομμάτι της
αυτό είναι μεγάλη μου Χαρά
γιατι ακόμα και αν φοβάμαι
παρόλα αυτά σ'αγαπώ και σέ σέβομαι..
Ναι,για εσένα που που διαβάζεις
τις γραφές μου το λέω...

Καταιγίδα ψεύτικη

Αυτοί μου οι στίχοι
είναι αφιερωμένοι
σε όλες τις καταιγισμένες
βραδιές και μέρες
που όλα πήγαν στραβά
κ'όμως σηκώθηκες
αρπαγμένη απο την δύναμη
της Ψυχής σου
θέτωντας τέλος στις αρνητικές
σκέψεις που σε έφεραν αντιμετόπη
με αυτά τα δεινά.
Το ξέρω πως στη αρχή πάγωσες
μα λίγο αργότερα
σταμάτησες με το έτσι θέλω
το μυαλό και ρίσκαρες εμπιστεύοντας
τη Ζωή και τον Εαυτό σου.
Χρειάστηκες να το πάθεις πολλές φορές
για να κατανοήσεις πως λειτουργεί...
Υ.Γ:Τώρα ξέρεις πως τα Μυστήρια της Ζωής
είναι ίδια με αυτά του θανάτου...
http://www.youtube.com/watch?v=Kk5itF5YHvw

Απολογισμός

Έχουνε πέσει
τα μαλλιά μου
απο τον αγώνα
να γνωρίσω ποιος είμαι
και τι στυλιάρια κουβαλάω στη καρδιά....
Μα με παρηγορεί το γεγονός
της έκστασης λίγα δευτερόλεπτα
πριν περάσω στον Κόσμο των Ιδεών,
όταν θα κάνω τον απολογισμό του Εαυτού...

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Στα μάτια μη με κοιτάς

Στα μάτια μη με κοιτάς
θα καταλάβω τι σκέφτεσαι...
μη με κοιτάς στα μάτια
σε βλέπω να σπαρταράς για Έρωτα...

Στα μάτια μη με κοιτάς
διαβάζω τις σιωπές σου,
μη με κοιτάς στα μάτια
σου γνέφω τις πληγές σου.

Το κεφάλι μην το υψώνεις
μονάχα κοίτα με όταν δε σε κοιτώ...
μη μου χαμογελάς
θα πάρω θάρρος να σου μιλώ.

Το σώμα σου μη στρέφεις προς τα εμένα
θα καταλάβω πάλι τι σκέφτεσαι...
παίχτο αδιάφορη
πως είσαι χορτασμένη...

Στα μάτια μη με κοιτάς
με με κοιτάς,
σε βλέπω φοβισμένη...
κ'εγώ δεν σου μιλώ
η σκέψη σου με συνεπαίρνει...

Τα λόγια μου αντάρες


Τα λόγια μου αντάρες
στις καρδιές,
του νου σου δεν αρέσουν
πόνος σε πιάνει,πανικός
δεν ξέρεις που να φύγεις.

Δεν θα σ'αφήσω ήσυχο
υψηλό έχω αίσθημα ευθύνης.

Τα λόγια μου πληγώνουνε
έτοιμος αν δεν είσαι,
αν έχεις πέσει σε Λήθαργο
και τον φιλόσοφο προσποιείσαι.

Τα λόγια μου αντάρες
στις καρδιές,
χτυπάνε...γονατίζουν...
αλοίμονο στους σοφιστές
στο χρήμα που ελπίζουν.

Κ'αν είσαι αυθεντία
και κάποιος ειδικός,
κ'αν είσαι σπουδαγμένος
και μάστορας γνωστός
δεν θα διστάσω να οπλίσω
των στίχων είμαι ο γαμπρός...

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Στοχαστής δύο

Κληρονόμισα
το πεπρωμένο ενός στοχαστή
που μιλάει με τρόπο καυστικό για όλους
και για όλα,
ακόμα και για τον εαυτό του.
Αντιλαμβάνομαι
πως καθώς ανεβαίνω
τα σκαλοπάτια των Ιδεών
και αλλάζω Αιθερικά Πεδία,
η εγρήγορση της αγνωσίας μου
Έίναι αυτή που με ορίζει ως Δύναμη...
Το μόνο που με κρατάει στην Ζωή,
Είναι η επιθυμία να γνωρίσω...


Όλα Ψεύτικα

Ότι και να κάνεις
σε αυτό τον Κόσμο
της ανίας,
το ξέρεις καταβάθως
πως είναι ανούσιο
για να περνάει η ώρα
και  να πέρνεις απο τους άλλους
τροφή για ενέργεια.
Κάποιες φορές
αυτή η συνηδητοποίηση
είναι τόσο έντονη
που σε πιάνει  ρήγη Φόβου
και πάγωμα της Βουλήσεώς σου,
γιατι αισθάνεσαι την Αληθινή σου Φύση
και τρομάζεις με την Δύναμή σου
και που τόσα χρόνια άκαρπα πέρασαν
χωρίς να τα εκμεταλευτείς.
Όμως και αυτό
είναι μια ύβρις απέναντι στην Ύπαρξη
που προκύπτει απο την ημιμάθειά σου...

Υ.Γ:Είσαι τόσο μικρός ανθρωπάκο
που όλο λες πως γνωρίζεις...

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Απομυθοποίηση Σωκράτους (Ο κρατών τα Έσω...)

Τα μυαλά μου πονάνε
μα η έλλογη σκέψη μου
αντέχει ακόμα
να φιλοσοφεί.
Τα μέτρα μου Είναι αυστηρά
καθ' ότι το παιχνίδι μου
είναι να παγιδεύω
τους ειδικούς  -το Πνεύματι φτωχούς-
και να τους εκμαιεύω με σύνεση
την Αλήθεια.
Δεν χρειάζεται κάτι να κάνω,
απλώς να είμαι εκεί...
Μα ο κόσμος με περνάει
για κάποιον σπουδαίο σοφό
γιατι έχει συνηθίσει
να κοιμάται στον ύπνο του
αλλά και στο ξύπνιο του
όπως κάνουν τα Γένη των Σπαρτών...http://www.youtube.com/watch?v=IvZxlviNSwE

Σωκράτης Μαινόμενος 2


Κυκλοφορείς
μέσα στο ψέμα σου
νομίζωντας οτι φιλοσοφείς
και οτι ασχολείσαι
με τον Εαυτό σου
μα αυτό κάνουν όλοι.
Κρύβεσαι πίσω απο τις δραστηριότητες
που βάζεις
για να γεμίζεις τον χρόνο σου
νομίζωντας πάλι
πως αυτό είναι ζωή.
Ομως να ξέρεις
πως η Κενότητα ακόμα
σε ακολουθεί.
Ολες οι σχέσεις σου με τους
ανθρώπους
πλέουν σε πελάγη
δίχως προορισμό...


Υ.Γ:Θα στα θυμίζω Πάντα

Σωκράτης Μαινόμενος

Σε βλέπω
μέσα
απο τα μάτια σου
και διαβάζω την αμηχανία σου
και τις σκέψεις
φόβου-διαφυγής
που σου δημιουργούν
τη καταπίεση της όμορφης
-κατα τα άλλα-
εκφραστικότητάς σου.
Το αντιλαμβάνεσαι
και φοβάσαι..
Μα καλά,
δεν βλέπεις
πως μζί είμαστ Ενα;
Το βλέπεις σίγουρα
μα έχεις μείνει
σε Φόβο παρελθοντικό
του βολέματος...

(Το γράμμα Μ)

Σωκράτης Μαινόμενος (Σε ξεγυμνώνω)

Σωκράτης Μαινόμενος (Σε ξεγυμνώνω)

Εσύ
που κρίνεις
τους στίχους μου
και το τρόπο
που τα δημοσιεύω
επειδή είσαι,δήθεν διαννοούμενος
σε προκαλώ
να παραβγούμε
σε ποιητικές αντιζηλίες
και ϊντριγκες του Λόγου
για να μου πεις τελικά
ποια είναι
τα κριτήρια της Τέχνης
και πως τα ορίζεις...

Χωρίς Τίτλο

Κυρ ποιητά μου
παλιέ οδοιπόρε
της ταλαιπόριας
των δίχως λύσεων
των εναλλακτικών
και ζηλευτή του νέου...
Κοίτα τι έργο άφησες
πίσω σου και σε τι χάλι
μας έφερε η γενιά
της συνήθειας και του
προχείρου.
Το παλιό δεν είναι Πάντα σεβαστό
αφού ο καθείς
απο τα έργα του θα κριθεί.
Καταλαβαίνω οτι έτσι μεγάλωσε η γενιά σου,
με στερεώτυπα κοινωνικά
και ψεύτικες υποχρεώσεις
μα και εσύ κατάλαβε
οτι καλούμαστε
να ενσαρκώσουμε τα Γένη
των Ηρώων...

Υ.Γ:Οταν μέ καις
θα σε καίω διπλά φίλτατε...

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Δεύτερη ενθύμηση (Εννεάγονο...)


Βγαίνω συχνά στον Ουρανό
κοιτάζω τα Αστέρια.
Το Σύμπαν με πνίγει
και τότε τ' ανοίγω τα χέρια.
Σαν κάτι να περιμένω να μου δώσει...
Φοβάμαι γαρ...
Το Αιώνιο...
Σαν κάποιο Όνειρο...
να μου μιλά...
Αντιλαμβάνομαι τα Θεία Γένη...
πως κάτι εκεί ψηλά...
με περιμένει...

Υ.Γ: Θα τα πούμε στους Α-Δελφούς Ψυχή...
στο Κέντρο του Είναι...

Φωτός Βούληση

Με έπιασε πάλι
αυτό το άθλιο και μίζερο
ελάττωμα
που μου φέρνει λύπη δισταγμό
και ανημπόρια
Δεν ξέρω
πως να τ'ονομάσω τώρα πια
και ούτε με ενδιαφέρει.
Μόνο με νοιάζει
πως θα φύγω
απο την καταστροφή αυτή
και να κεράσω Νέκταρ Ηδονής
την Ειμαρμένη...

Θα τα πούμε ξανά...

Απο τα χνάρια μου
οι γραφές
απ'τα ονείρατά μου
για τα σημάδια μου να διαπερνώ
όλα τα μυστικά μου.
Δεν έχω Αγάπη πια
τίποτα να σου προσφέρω
οτι ήταν να δώσω το 'δωσα
άλλο δεν υποφέρω.
Οταν γλειτώσεις έλα μου
...
απ'όλα τα μαύρα ενδύματα
όταν μαζέψεις γέλα μου
τις Ντίβας τα στολίδια...

Σωκράτης μαινόμενος

Σωκράτης μαινόμενος
στίχος σημαινόμενος
απο το Ολον κυριευόμενος.
Πίκρες που επέλεξα
άθλους που εκτέλεσα
και Π-ύλες που άνοιξαν.
Αγάπες που έσβησα
Ανάγκες-δεσμά που έκοψα
σ'Αγαπώ κ'ας σου το 'πα...

Γύρισα πίσω


Ατέλειωτες
θύμωσα φορές
με τον εαυτό μου
και τώρα στη πράξη
το πληρώνω
για να μάθω να ζω
χωρίς να προσκολούμαι
γιατι ο καθένας
... έχει τη ζούρλα του
και θα απογοητεύομαι
Πάντα....
Αλλοι κοιμούντε
άλλλοι ξυπνούν,
άλοι Αγαπιούνται και άλλοι
μισούν...
Θ' ανοίξω
της Δυνάμεως τα φτερά
απο κανέναν να μην εξαρτώμαι.
Και όποιος με φτάσει
μ'έφτασε.

Υ.Γ:Τέρμα οι χαριστικές...

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Αγρίμι μονάχο

Αγρίμι είμαι
μονάχο,
μόνος μου μένω,
δεν φοβούμαι.
Καμιά γυνή δεν καρτερώ
ούτε φιλοφρωνόντας νοσταλγώ
μόνο για εκείνη να 'μαι.
Αν θέλει εκείνη με πείσμα της
πίσω της να τρέχω,
κορόιδο εγώ δεν γίνομαι
απο τον ύπνο της απέχω...



Όταν γλειτώσεις έλα μου

Απο τα χνάρια μου
οι γραφές
απ'τα ονείρατά μου
για τα σημάδια μου να διαπερνώ
όλα τα μυστικά μου.


Δεν έχω Αγάπη πια
τίποτα να σου προσφέρω
οτι ήταν να δώσω το δωσα
άλλο δεν υποφέρω.

Οταν γλειτώσεις έλα μου
απ'όλα τα μαύρα ενδύματα
όταν μαζέψεις γέλα μου
τις Ντίβας τα στολίδια...

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Έρως και Ψυχή (2)

Απο την ολέθρια Έριδα ξεκινώ...
αυτή Είναι που με ωθεί
την Αλήθεια να ζητώ,
αυτή με κάνει για γνώση να διψώ
και σαν τον Πλάτωνα να κάνω Ιερουργίες...
Κ'όσο στο Θείον προχωρώ
να μάθω αυτό το Φως τι Είναι,
τόσο εστιάζω τη ματιά σε μια Ιδέα
που νιώθω οτι μου λείπει...
Αναζητώ..αναζητώ...Φωτιά-Χαρά και λύπη.

Όταν ξεχνάς...

Ο Θεός
να θυμάσαι
είναι
περισσότερο αλήτης
παρα κύριος
περρισσότερο
εκστατικός
παρα ήρεμος.
Κ'όταν αυτό
σου γίνει
μάθημα
τότε
ίσως και να συμβεί...
ϊσως η σπίθα
γίνει Φωτιά
Αιώνια
αίζωο πυρ...
Και ελευθερωθείς
απο τα πλαστά δεμά σου.
Χόρεψε παίξε,γέλασε
απόλαυσε
και μετά
ο θάνατος θα έρθει
μονος του
χωρίς να τον σκέφτεσαι κανν
ως ανταμοιβή...

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Μ'έπιασε πείσμα στη ματιά

Τώρα πείσμωσα
δεν θα σου δίνω σημασία
αφού έτσι λες πως θες,
δεν έχουμε κάτι να πούμε
και ούτε είχαμε ποτέ.
Εσύ ξέσπα στα τραγούδια σου
και εγώ να γράφω ποίημα,
να δούμε ποιος θα πεθάνει πιο γρήγορα
και ποιος τον θάνατο θα νικήσει...

Υ.Γ:Για εμένα πάντως,είμαι σίγουρος...
τόσες Ζωές πετούσα...

Περιγραφή

Αφήνομαι σε άμυνες
και περιστοιχιώνω τη σκέψη μου,
πεισμώνω κ'επιζητάω τη στέψη μου.

Αγκαλιά με φιλώ γιατι εσύ έχεις φύγει
ποτέ σου δεν ήσουν εδώ,αποποιόσουν την ευθύνη...

Φώναζες,κρύφτηκες,και ψέματα έλεγες
μόνη σου γέλαγες μ΄όλα αυτά που μας έκανες...

Κ' εγώ τρελός,σε ρόλο Ταλιμπάν
με υψωμένο τον Θόλο κ'αψηφώντας τα αν...

Ψώνιο δεν είμαι εγώ...

Ψώνιο
δεν είμαι εγώ...
Απλώς σε χάνω μέσα στον Λόγο...
Συνειδητά τις ώρες μου περνώ...
Και τη Ζωή την βλέπω τζόγο...
Γι αυτό Ψυχή μη βιάζεσαι
να πεις στον εαυτό σου πως γνωρίζεις...
Την γύμνια σου κάνω μαχαιριά...
Και της Ροής,έχω τις λύσεις...

Μετά τα Φυσικά

Δίσκοι που πετούν
σε χωράφια ανεξερεύνητα.
Πρόσωπα που γελούν
και χάδια μου ατέλειωτα.
Αρχέτυπα διαχρονικά
που κινούν το αίμα
βράδια ονειρικά
και Μύστες που έφυγαν γιομάτοι τρέλα...

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Στάσου στο ύψος σου...(Το γράμμα Μ)

Ο Χ(Κ)ρόνος ξεχείλωσε... 
αφού το ξέρεις
πως με άλλον δεν μπορείς
ούτε εγώ με άλλη.
Το βλέπεις σε κάθε βήμα σου
προσπάθειας να ξανοιχτείς
κ'εγώ το βλέπω στο πρόσωπό μου.
Αλλά εσύ
επιμένεις να ενδείδεις
στου εγωισμού σου τον πειρασμό
και να προβάλεις σαν την Μαρία-Αντουανέτα
αντιστάσεις...
Εις τ'όνομα της εξουσίας...
Εγώ πάντως, έφυγα...

Πρώτη Ανάμνηση


Συνάντηση απ' τα παλιά
τριών αστέρων του Αιθέρα,
σμείξανε τη λευτεριά
τις δόξες κάναν Ένα.

Τρία πρόσωπα και το 'να
απ' το σπλαχνό μου,
σύνολο έκαναν τέσσαρα
του Λόγου τ' αδίστακτό μου...

Τέλος, τα σύμβολα έδωσαν στίγμα
για τόπο Ιερό...
μου 'δειξαν τη καταγωγή μου
μ' αναμμένο τον Δαυλό...

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Στίχοι

Οι στίχοι παιδιά
απ'τα κομμάτια μου βγαλμένοι.
Τους προσέχω σαν τα μάτια μου
πνοή τους δίνω απ'τον Αιθέρα.
Άλλοτε μιλούν για πράγματα Ιδεατά
και άλλοτε για εγκόσμια πανοφόρια.

Πολλές φορές μιλούν με φθόνο
κ'έχουνε τόνο πένθυμο,
άλλες φορές σου δίνουν ρίγη και πόνο
μα Πάντα απ'της Ζωής πηγάζουν τ'ανηφόρια.

Ριζώνουν τον Σωκράτη στον πόθο του Ζορμπά
κ'άλλες φορές θυμίζουνε,δόξα δίχως παρά.

Οι στίχοι μου παιδιά
πουλιά ειναι ξενιτεμένα,
λίγο γεμίζουν το χαρτί
με την Αγάπη μου κρατώ την πένα.

*Στους απανταχού εραστές της Ζωής και της ποίησης...