Νευρίασες πάλι καί θυμώνεις
σέ έπιασε πονοκέφαλος καί αυτό
τό μυρμήγκιασμα στά ακροδάκτυλα
που ξεκινάει απ' τη καρδιά '
κι' όλο σκέφτεσαι τί άλλο νά κάνεις πιά,
κάτι σούρθε ξαφνικά μά δέν τό κάνεις
γιατί όλους τούς παράγοντες μετράς
σά νά επιλύνεις μαθηματικά '
στό μέτωπο μαζεύεται μιά συννεφιά σταχτιά,
τά μάτια σου ερεθίζονται καί αυτά,
σού μιλάνε καί σού λέν δέν θέλουν πιά νά
είνα τυφλά '
μά τώρα, τίποτα δέν μπορείς νά κάνεις
γιατι πέρασε η ώρα, πήγε αργά,
ποτέ σου δέν θά μάθεις τί θά
γινότανε
άν τού αγνώστου είχες γυαλίσει τά φτερά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου