Συνειδητοποίηση Αγάπης

Αυτή η παράσταση

τράνταξε την εγρήγορσή μου,

όσα μέχρι τώρα είχα στο ασυνείδητο θαμμένα

ή απλώς έβλεπα κάπου κάπου τις σκιές τους

από την επίμονη και επίπονη εργασία με τον εαυτό μου,

ξύπνησαν ξαφνικά με δάκρυα παθιασμένα

σαν ένα κύμα Φωτός να μου ενθύμισε πως έχω ακόμα

προσκολληθεί στη μοναξιά.

Όταν επέστρεψα στο σπίτι

και έβαλα εμπνευσμένη μουσική,

ήρθε ένα δεύτερο κύμα

να με αποτελειώσει

σαν κάτι νάθελε να σιγουρευτεί

πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ...

πως θα σταθεροποιήσω τα νότα μου.

Δεν ήταν ένα κύμα απλό.

Αυτό ήτανε τσουνάμι.

Ποιόν να ευχαριστήσω τώρα...;

Από εμένα ελεύθερη

Πέρασαν μήνες

πάει καιρός που σε αντάμωνα στη σκέψη μου

περισσότερος απ'όσος έχουμε να ειδωθούμε.

Κατάλαβα πως δεν εννοούσες τίποτα από αυτά που έλεγες

περί φιλίας

πως είσαι άνθρωπος ασυνεπής και άδικος

πως δήθεν  ελεύθερη προσποιείσαι

( μα μέσα από τους στόχους...; ).

Συνέχεια πως σκεπάζεσαι πίσω απ' τα τραγούδια σου

( μα αλήθεια... για πόσο νομίζεις πως θα αντέξεις...;)

και από το λεγόμενο '' τίμημα του φιλοσόφου ''...

Προσπάθησα να σε δω ευαίσθητη

( πως βέβαια, δεν είσαι;)

όμως ούτε και αυτό το κόλπο έπιασε

αφού εσύ κοπέλα μου την Ντίβα σου καυχιέσαι...

Ανδρείκελα γυρεύεις να σε υπνοτίζουν...

Ωσάν τις υπόλοιπες και εσύ...

Μα σε ερωτεύτικα γιατι νόμιζα πως διαφέρεις...

Να ξέρεις πως οποιανού η ενασχόληση είναι μουσική

αυτό δεν σημαίνει πως και Άνθρωπο αυτόματα τον καθιστά...

Υ.Γ : Όχι άλλο κάρβουνο Θεέ μουhttp://www.youtube.com/watch?v=Drn6wTL5uHU

Φιλόσοφος ο θάνατός σου

Κι όσο προχωράει ο καιρός

και η Ύπαρξή σου στρώνει,

πρέπει ακόμα να γίνεις πιο συνειδητός

το λεπτεπίλεπτο εγώ να βλέπεις.

Κι όσο το όμμα αυτού του Εν παρατηρεί

τη διαφορά από τους άλλους,

επίγνωση πρέπει να έχεις πιο πολύ

μην τους υποβιβάζεις.

Κάποτε ήσουν σαν κι αυτούς

την πέρασες την εποχή..

Έχεις ευθύνη μέγιστη Ψυχή

αλλιώς το διδάχθηκες καλά

τώρα πια,

πως σκύβεις τα Πεδία....

Οι φιλόσοφοι να γυρνάν

 πρόωρα να μην φέυγουν

στους Νήσους των Μακάρων,

αλλιώς δεν γνώρισαν ποτέ

σημαίνει το ποιοι είναι...

Ούτε κάποια Αλήθεια εσυνέλαβαν

προσποιούνταν πως την ξέραν...http://www.youtube.com/watch?v=Onuqnol1pmc

Κ + άστωρ

Καταστερωμένος
περιπλανιέσαι στων 'Αστρων
τον κλοιό,
παρέα με τον έτερο Δίδυμο Θεό
( Πολυδεύκης ),
θνητός εσύ
μα τόσο πιστός στον αδερφό
σαν ένα σώμα Θεανθρώπινο
χάρη στο Δία, μη διττό
ένωση σκότους και Απολλώνιου Φωτός
αρμονία Ψυχής-σώματος και νου
( Μηδέν Άγαν )

πρότυπο αφοσίωσης Ιδεαστρικό,
αποτυπωμένο στο Σύμπαν το σπερματικό.

Η ποίηση για την ποίηση

Της ποιήσεως ο ειρμός

δεν γίνεται για δόξα

σκοπό έχει την τέρψη

το άγασμα της Ψυχής

κι αν χάθηκες στο δρόμο

θύμα έπεσες  της εποχής.

Βγες έξω γρήγορα δεν είσαι ποιητής

του Όλου δεν είσαι εραστής,

υπόδουλος βαφτίστηκες στο αίμα

των μοβόρων.

Λέρωσες την πένα σου

κι ας λες πως γράφεις  στις καρδιές,

τον εαυτό σου εξαπατάς.

Σάμπως μοβόροι δεν υπάρχουνε πολλοί

φραγκάκια να διαβάζουν...;http://www.youtube.com/watch?v=A59TzHENUf8&list=PLD1BC3B3E38239942

Ζάλη

Κάθομαι στον υπολογιστή

ποίηση να γράψω

την μέρα μου να αδράξω

την πίκρα μου τραγούδι

για να κάψω.

Ανάδρομα

με παρασέρνει το ποτάμι

στις όχθες του με πάει

μετά βουτάω στο τέρμα του

με ξεγελάει με ξεγελάει

η ανάσα μου σε εκείνη με γυρνάει.

Μετά φιλοσοφία αναγιγνώσκω

Πλατωνικές Ιδέες

πονάει το κρανίο μου

από την μάχη του έρωτά μας.

Η πάλι θα μου πεις μόνο δικιά μου η μάχη;

Ποιός σου έχει πει πως δεν μου αρέσει η κριτική

Ποιός σου έχει πει
πως δεν μου αρέσει η κριτική,
μη με τους φόβους σου με ταυτίζεις
θέλω να είσαι καυστικός
Κέρβερος πραγματικός
όπως κάνω κι εγώ
θέλω έναν κόσμο αυθεντικό

κι αν τα γραπτά μου δεν σου αρέσουν

like μη μου πατάς

επειδή σου πάτησα κι εγώ.

Κόψε κάθε τι μηχανικό

μην συνορίζεσαι τον Νου,

με λάθος τρόπο πάψε

να τον εκπαιδεύεις,

θα συρρικνώνεσαι θα τρέμεις.

Δίκαιος εις εαυτόν

Δεν θέλω

ψεύτικη αγάπη

να με κερνούν,

δεν θέλω

ψεύτικα πάθη

να με κυβερνούν.

Δεν θέλω

μ' ανθρώπους

που δεν με πιστεύουν επαφές

ακόμα κι αν η καμπάνα

χτυπάει για εσένα.

Μόνος να μένω δεν φοβάμαι πια

Ως εδώ.

Μηχανικά

Σκέπτεσαι

μιλάς

για ότι έχεις διαβάσει

Μηχανικά φιλοσοφείς

αναλογίζεσαι την πράξη

Δεν σκέπτεσαι

Νομίζεις έχεις γνώμη

Η μέρα θα χαράξει

Θα πάψει το αηδόνι.

Δίπολο

Με έπιασαν εμμονές

και σκέφτομαι την πάνδημο

σώματα να γευτώ

κι ένα όραμα αδαμάντινο.

Με πονάει η αποχή

ίσως να μην αντέξω,

ίσως φοβάμαι την έκθεση

και σε εσένανε προσφεύγω.

Εσύ είσαι η Αλήθεια μου

μα είσαι μακριά,

πως ήρθανε τα πράγματα

στα χέρια μου σχοινιά.

Το ξέρω μας προφυλάσσεις 

και τους δυό,

την ώρα περιμένεις την κατάλληλη

μα είναι η Ψυχή που θέλει πίσω το μισό

σε δίπολο βαδίζω

με σκέψη ενιστάμενη.http://www.youtube.com/watch?v=IM6p0jAjEmI

Μαζί βιώνουμε

Πρώτη φορά σε αίθουσα μουσική

οσμίζομαι το άρωμά της,

την γεύση της ζωής της

κλέβοντας μια δόση μικρή απ' την σταλιά της.

Όλα αυτά που ασχολούμαι

όλοι του κόσμου οι διαλογισμοί,

υπάρχουν μέσα στα όργανα

σε κάθε μουσική.

Πέταξα το καβούκι μου

και όλη την θεωρία,

στα μονοπάτια της αβγάτισα

απαγγελίας συνουσία.

Έξω απ' τα δόντια της να δω

αν στέκεται κυρία,

όταν τελειώνει η μουσική

αν είναι γραμμή ευθεία.

Αν παίζει με τις νότες τις

εάν τεντώνει τις χορδές τις

αν κάποτε ημερεύει

από τις επιρροές τις.

Είναι τρελός, παριστάνει τον ποιητή...

Δεν βλέπει ο τρελός
τα ποιήματα που γράφει,
από την δόξα του θολός
το πληκτρολόγιο ανάβει.

Και πάει σύρμα το φτιαχτό
και με τον θάνατο μιλάει,
θαρρεί ζωή πως είναι αυτό
στην ουσία, παρακαλάει...

Ένας ζητιάνος έγινε
κάνει τον ποιητή,
μα όλ' η σαβούρα τού μεινε
ζωή θαρρεί πως είν' αυτή...

Μεγάλο παράπονο

Οι περισσότερες Ιδέες μου

σας φαίνονται τρελές,

πως εγώ μου λέτε χάνομαι

σε μπερδέματα αέρος του κενού,

άσφαιρα λόγια πως εκφέρω.

Εγώ όμως επέμενα να με ακούω

μέχρι το τέλος και ας τσακώθηκα με μερικούς

ιούδες.

Αχ το Δαιμόνιο...

Αχ το  Δαιμόνιο...

Αθάνατο με χρίζει...

Στο μάτι θα σας μπω...

Θυμηθείτε ποτέ μου δεν ξεχνώ...

Δεν εκδικούμαι

όχι δεν εκδικούμαι...

με Λόγο γονατίζω 

σε προλαβαίνω

σε προλαβαίνω,

πριν ξεστομίσεις το καρφί...

Ψυχική ηδονή

Ξυπνάω

γράφω,

κοιμάμαι

σκέπτομαι και γράφω

μελωδίες μου στέκουν

ανεξίτηλες

Πηγή Φωτός

Ουράνια διαφυγή

έξω απ' τον κόσμο

μέσα σ' αυτόν,

πλησίον εις Εαυτόν

στην Νύχτα οδεύω.

Πάθη τα γράφω

σταματάω την τροπή,

ήχος του Ώον (Ωμ)

μου απαγγέλει σιωπή.

Στα ψέματα τρέχω...

Ματαιότητα

Μεγάλα λόγια να μην πεις
να μην βιαστείς γιατι πρέπει να μιλήσεις,
ότι με Λόγο σχετικό, τρεις φορές να το σκεφτείς
γιατι μετά θα γίνεις άλλος και αυτός που μίλησε
θα σβήσει.

Περαστικός είσαι.
Δεν είσαι τίποτα.
Ζήσε
Παίξε
Γέλα
Αφέσου

Και τι μένει θα με ρωτήσεις, το ξέρω.
Είσαι αυτό που σκέφτεσαι
ότι σκέφτεσαι υλοποιείς.
Αυτά που σκέφτεσαι και υλοποιείς
αποτυπώνονται στον Αιθέρα.
Την Ζωή μετά δεν γνωρίζω,
μα ούτε αδιαφορώ...

Μια μέρα θα χαθώ
το αισθάνομαι
κάποιος μου το ψιθυρίζει
είναι αγέρας
είναι σπέρμα
είναι νέκταρ,
δεν γνωρίζω
μα ούτε αδιαφορώ.

Μετασχηματισμός

Κι αν θυμώνεις πάλι με τον εαυτό σου

δέξου το και κάν' τον πόνο σου τραγούδι,

να δεις και αυτό θα σου περάσει

και θ' ανθίσεις σαν λουλούδι.

Μην καταστέλλεσαι, εκφράσου

μαύρα ας είναι τα όνειρά σου

παίχτα στον τοίχο λευτεριά,

πέτα τις σκέψεις στα θεριά.

Κι αν θέλεις να ξεχάσεις, φτάσου

γίνε το χρώμα που αγαπάς,

μάζεψε το σχήμα σου στον καμβά απάνω

φώναξε δυνατά '' Θέε μου να σαλπάρω ''.

Κι αν σου θυμώνεις ακόμα, ζήσε

πέτα το στυλό και ζήσε,

έρωτα βάλε στο μυαλό και χτίσε

ένα τέλειο μυστικό και χάσου,

κούνα τα άσπρα τα φτερά νάρθει η σειρά σου.

Έλληνας

Αρχίζεις με ήπιους τόνους

να κάνεις τη ζημιά,

καθώς περνά η ώρα 

ανεβάζεις τις στροφές

και κάνεις τη διαφ(θ)ορά.

Να συγκρατηθείς δεν μπορείς

γι' αυτό δεν είσαι γεννημένος,

συ πάντα κολύμπαγες στη λασπουριά

ποτέ δεν ήσουν τρομαγμένος.

Μετά ξεθάρεψες στα όρια

και αφήνεις υπαινιγμούς,

δώσε μάγκα μου και σε εμάς

χορούς ν’ αρχίσουμε συρτούς.

Ομοιώματά σου να γίνουμε

να σε κοιτούμε 

θάρρος να παίρνουμε και αρχοντιά

τη ζωή μ' όλα τα βάσανα 

με οίνο αθάνατο να λειτουργούμε.http://www.youtube.com/watch?v=8UgndyMfe-8&list=PLB5FFA20FEC6880AF

Θεϊκή επανένωση

Συνέχεια την κοίταζα στα μάτια

μα αυτή μόνο λίγες φορές ματιές

μου ανταπέδιδε,

προφανώς διότι την αποκρυπτογραφούσα με στίχους

και από πριν καταλάβαινα τι θα σκεφτεί.

Φοβάται τη διαίσθησή μου

φοβάται πως θα την χρησιμοποιήσω

με λάθως τρόπο

( και εγώ φοβόμουν πως και τι να πω... )

και όχι άδικα...

Της επιτέθηκα...

Επιβεβαίωσα τους φόβους τις

επιβεβαίωσα τους δικούς μου. 

Είναι το είδωλό μου

η ανάσα μου,

το άλλο μου μισό.

Δεν πεθαίνει η ποίηση γιατι είναι η Ψυχή μας

Η ποίηση

πάντα εχτυπιότανε

( όπως και τόσα άλλα )

σα νάτανε καρκίνος,

γιατι πάντα ήταν επανάσταση

και μύκαζε  σα κτήνος.

Ο μεγαλύτερος οχτρός

ήταν οι ποιητές της,

όπως και την Ελλάδα μας παζάρευαν

οι ντόπιοι ζηλευτές της.

Ποίηση να γράφει όποιος έχει το πόνημα

και σπάει το κεφάλι,

να γράφει όποιος έχει την Ψυχή

ν' αλλάξει το κανάλι.

Ο στίχος πολύ ελευθερώθηκε

και έγινε λογοτεχνία

( κάποιο πεζοδιήγημα ή σαπουνόπερα με βία ),

φαντάζει πλέον η ωραιότερη

της οδού Φυλής κυρία.

Σπάνια διαβάζω σύγχρονους

κι ας λέτε ότι θέτε,

πολύ φαντασία άσκοπη,

μεγάλα όλα τα λέτε.

Σε όλα αυτά συνέβαλαν

οι εκδοτικοί οι οίκοι ( ανοχής )

και οι κλίκες σε όλα τα επίπεδα

που φέρνουν  ξεφτιλίκι.

Μα θάρθει η ώρα, θα με θυμηθείτε

που η ποίηση θ' ανάψει τον δαυλό,

θα επανέλθει στην καρδιά με ομοιοκαταληξία

θα υπερβεί την θλίψη μας και θ 'ανακτήσει τα πρωτεία.

Φάλτσες νότες

Μόνος ξανά

βολτάρω στην Ερμού,

τον στοίχο μου ξυπνήσαν

τα λόγια του αοιδού.

Μνημονεύτηκα σκηνές

μαντζόρε νοσταλγίας,

κι ένα μπέρδεμα ισχυρό

ίσως μιας φάλτσας ιστορίας.

Εσένα πως σε ξεφύτρωσα

από ποιά πηγή σε ανέσυρα,

ποιά είναι τα εμπόδια

ποιά λέρα πήρα για προίκα.

Πάντα όλα τα συμμάζευα

σε σφαίρες του μυαλού,

όμως με εσένα εξαφάνισα

κάθε σημείο κλονισμού.

Πού νάσαι εσύ

Τώρα που νάναι η αγάπη μου

που τον πόνο της να τραγουδεί,

σε ποιά γωνιά να στέκει άραγε

την Ψυχή της πως να ηρεμεί.

Πώς να περνάει την ώρα της

μακριά από εμένα,

να αντέχει άραγε πως ρωτώ

του κόσμου αυτού τα φορεμένα.

Να κλαίει άραγε όπως εγώ

όταν την σκέπτομαι στα σκούρα,

μήπως να χαμογελά, να μ' ονειρεύεται

μήπως με τα γραπτά της κάνω κούρα;

Τώρα πού νάναι η αγάπη μου

τί στοίχους να υμνεί,

γιατί επαναπαύεται

σε πέτρινη εποχή...;

Σωκράτη εσύ Υπερ Άστρο

Ακρωτηριάζεις

κάθε δήθεν αυτοαποκαλούμενο σοφό

στο διάβα σου

με έντεχνα τεχνάσματα ήπιων υπαινιγμών

οδηγώντας τον ίδιο

σε αποστολή Ταλιμπάν.

Δύναμή σου η αναγνώριση

και η δίκαιη κατανομή

της εσφαλμένης και δυνατής

πλευρά σου.

Όπλο σου η παρατήρηση,

μοίρα σου η συνειδητοποίηση

της απόλυτης ανυπαρξίας.

Παιχνίδι σου το πείραγμα

των άλλων

( πως αλλιώς μπορείς να ξεχνίεσαι...? ).

Κατάρα σου να σε παρεξηγούν.

Κάπου και εσύ το παρακάνεις

από υπερβολική ηδονή,

( σου αρέσει να ανακαλύπτεις τις αδυναμίες τους... )

αψηφώντας το ότι

δεν έχουν όλοι τις αντοχές σου.

Σωκράτη εσύ Υπερ Άστρο.http://www.youtube.com/watch?v=bpgBMdM-9Hs

Καθείς εφ' ω ετάχθει

Σε έχω σημαδέψει

σαν τραπουλόχαρτο.

Με άχρωμα χρώματα

προσπαθείς να επιβιώσεις

τρώγοντας συνεχώς τα νύχια σου

απ' τη ανησυχία του μέλλοντος

χάνοντας τη μαγεία του παρόντος

σε υστερικές περιπέτειες

επαιτείας.

Φαίνεται πως αναπαράγεις

το παρελθόν σου

γιατι βαριέσαι να το μετασχηματίσεις.

Μα ξεχνάς ότι ιδίομα

της εποχής,

είναι η αλλαγή.

Να χαρείς,

μη μου ξαναπείς

πως όλα είναι μονόδρομος

γιατι θα αρχίσω να σε ειρωνεύομαι.

Καθείς εφ' ω ετάχθει.

Διαστρέβλωση φόβου

Σαστίζεις,

από τον φόβο σου ξεριζωμένος

ανατρέπεις τα θέλω σου,

εξοικειωμένος με σκεπτομορφές

τρίτου τύπου

απουσιάζεις από την οικεία σου,

δίνοντας ασυζητητί

πάτημα σε σενάρια ανύπαρκτα

που κι όμως

ο ίδιος δημιούργησες.http://www.youtube.com/watch?v=VHXKnweslYA&feature=youtu.be

Η Αγάπη μου αλλού

Όμορφες τριγύρω γυναίκες

με κοιτάζουν,

παρατηρώ μα δεν μου βγαίνει κάτι να πω.

Στην αρχή μου αρέσουν τα σώματα

μετά κοιτάζω τις κινήσεις τους

τα χρώματά τους,

των συνδυασμό των ρούχων τους

το περπάτημά τους

τα απαλά μαλλιά τους.

Ίσως απλώς τις συζητήσω

μόνο κάτι να πάρω από το

φωτεινό τους πλέγμα,

για να αλλάξει η ροή μου.

Κάπου αλλού υπάρχει η αγάπη μου.

Κρύβεται και αυτή σαν κι εμένα

πίσω από πέπλα αστερισμών,

και Κόσμων δίκαιων

που όλα καταλήγουν στο Ένα.

Ενδελέχεια

Ακούω γύρω μου

σχόλια αρνητικά για την Ελλάδα

και το μέλλον μας

( δεν γίνεται ανόμοια πράγματα να συγκρίνεις... ),

μα κανένας τους

δεν ξεψυχά γνωρίζοντας τον εαυτό του.

Κανένας τους δεν συνειδητοποιεί

πως χτίζει την πραγματικότητά του με τις σκέψεις του.

κανένας τους ούτε καν που προσπαθεί

να μοιραστεί την ασφυξία του με τους συνανθρώπους του .

Κανένας τους δεν είναι πρόθυμος να πεθάνει.

Και το μοίρασμα είναι θάνατος ,

αγάπη αιώνια.

Καλό και το διάβασμα

μα χρειάζεται να προσδιορίσεις τον ρόλο σου

μέσα στην κοινωνία.

Εργάσου σε αυτό αντί να σκορπίζεσαι...

Αγάπη είναι η δύναμη της ουδετερότητας.

Το ξέρω, φοβάσαι... Μα το να μην το παραδέχεσαι είναι το πρόβλημα να θυμάσαι... Όχι ο ίδιος ο φόβος... Η αποδοχή είναι η υπέρβαση...  Ζώντας τα, τα ξεπερνάς... Με οποιονδήποτε τρόπο... Κι αν τα ζεις δεν κινδυνεύεις διαπιστώνεις... Όλα είναι στο μυαλό σου... Τότε δεν υπάρχουν πληγές... H αγάπη δεν είναι ευαισθησία... Η αγάπη είναι η δύναμη της ουδετερότητας.

Κέντρο και περιφέρεια, Είναι και γίγνεσθαι

Χάνεσαι σε μονοπάτια άβατα

γιατι δεν έχεις τα κότσια να δεις το αληθινό ,

κάπου αποσιωπάς την πλάνη σου

και με τα λόγια καλύπτεις το κενό.

Το μονοπάτι κάποτε γίνεται ένα

και εσύ μαζί του χάνεσαι ,

τα υπόλοιπα άστα να περιστρέφονται

παρατήρησέ τα, μα με αυτά μη καταπιάνεσαι…

Ραγισμένη καρδιά

Άλλη μια νύχτα περασμένη

στου αδύτου τον καημό,

απογοητευμένος από εμένα

πάλι εσένα αναζητώ.

Γι' ακόμα μια φορά

σου γράφω από ανάγκη,

βλέποντας  τη διαφθορά

σε ' σένα η σκέψη μου περνά.

Φαίνεται έχει χρέος η Ψυχή

μέχρι τα άκρα να ερωτευτεί,

να μισήσει, να θυμώσει

για να κλείσει η πληγή.

Ευχή πως όλα θα πάνε καλά...

Αχ  να' τανε χάρτινα τα μάτια μας

να τσαλακώνανε, όπως τσαλακώνεται η καρδιά

αχ να μπορούσαμε ευθύς να βλέπαμε ότι δεν βλέπουμε

από την ξένη λησμονιά...

Αχ για μια φορά μονάχα να εκφραζόμασταν

έξω απ' του κόσμου τα δεινά...

Αχ να τώρα να σ' είχα θάλασσα... στα πόδια μου μπροστά...

Σ΄ αγαπώ, μ' αγαπάς

μα ξεχνώ μα ξεχνάς...

Ο Έρωτας τυφλός

Μπλοκάρανε τα θέλω μου

οι σκέψεις συγκρουστήκαν,

με βασανίζουν τα κορμιά

στη φόρα όλα μου βγήκαν.

Κοιμήθηκε η Βούληση

στο πάτωμα με στρώνει,

απ' τα πολλά διαβάσματα

και ερεθίσματα,

η μάσκα μεγαλώνει.

Δεν είναι η Ζωή φτιαγμένη

για ερωτήσεις,

μήτε πολύ να σκέφτεσαι

στο τέλος θα λαλήσεις.

Έλα απόψε στην καρδιά

αν θέλεις να βιώνεις,

τότε θάρθουν οι απαντήσεις

θα πάψεις να θαμπώνεις.

Αναβαθμίσεις έχει ο έρωτας

μόνο έτσι όλα εξηγούνται,

πως με τόσο πάθος 

από εκείνη εγαντζώθηκα ,

όσοι ερωτεύτηκαν κοιμούνται...