Ο Δρόμος τής Ανάμνησης

Ο Δρόμος τής Ανάμνησης, είναι μακρύς

καί εσύ πρέπει πάντα νά είσαι εδώ '

στό πέρασμά σου θά νοιώσεις γκρεμούς,

Αμαζόνες, Κενταύρους καί Κύπλωπες πολλούς,

μά εσύ πρέπει νά είσαι εδώ '

πρέπει νά τούς αναγνωρίζεις γιατί είναι χθόνιοι

καί σέ τραυματίζουν στά ξαφνικά καί εσένα

καί τόν περίγυρο.

Ο Δρόμος τής Ανάμνησης, σπάνια είναι ορατός,

γιατί άν ήταν, δέν θά είχε τό ενδιαφέρον πού έχει '

μα  κάποιες φορές, παραείναι ορατός κι' αντάμα

σού προσκολλιέται ο χάρος '

κοντοσιμώνει μέ ένδυμα λευκό, χαμογελώντας αλαζονικά...

καί εξουσιάζοντάς σε μέ ορμή μέλανα ίππου...

Μά κάποτε όπως αντιλαμβάνομαι - κρίνοντας από κάποιους γνωστούς,

παύουν οι Κύκλωπες καί όλες αυτές οι φαντασιώσεις νά σέ ενοχλούν

γιατί έμαθες πιά νά εστιάζεις στό ωφέλιμο 

καί τήν ζωή σου έχεις στρώσει μέ τά λευκόκρινα τής ποιήσεως σεντόνια

πού δέν σκίστηκαν καί δέν σκονίστηκαν ποτέ..

.