Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Πολεμιστές


Είμαστε κάπου εδώ
ανάμεσά σας...
το σκοτάδι κάναμε φωτεινό
στα όνειρά σας...

Θα μας βρεις κάπου τριγύρω
στου εαυτού σου τη πλάνη,
θα διαβάζεις για εμάς
στα βιβλία της Αλτάνη.

Είμαστε κάπου εδώ
ανάμεσά σας...
επιστρέψαμε απ' των παθών μας
το χάδι.

Θα μας βρίσκεις μπροστά σου
με άδολα μέσα...
θα απορρήσεις με εμάς
με της Ψυχής μας την μπέσα.

Είμαστε εμείς
που τον κόσμο θα κρύψουμε
με ένα θαύμα στον Άδη...

Άχ αυτό το Κενό...

Κάποτε
ζούσα έντονα
μα απομακρυσμένος
απο τον πραγματικό
εαυτό μου.
Μου δινόντουσαν σημάδια
που δεν έβλεπα ποτέ...
γιατι ούτε καν τα φανταζόμουνα...
Ζούσα σε μια πλάνη
''συμμορφωμένη''
απο την αμάθεια
και την απαιδευσία μου.
Ζούσα έντονα
μα οι στιγμές
δεν είχανε
την εγρήγορση της σιωπής.

Τώρα
όλες οι στιγμές σβήστηκαν,
ώστε να δημιουργηθεί το περιβόητο
σημείο Μηδέν...
το σημείο που δεν μπορεί το εγώ
να επιβιώσει...
''Γεννήθηκα'' στην Ουσία
απο την Αρχή
κολυμπώντας στην Αγνωσία
και όχι στην αμάθεια.
Έτσι,
προέκυψε ο Φόβος του Αγνώστου-Άδηλου
μια αίσθηση σα να υπάρχω αλλά να μην είμαι
τίπποτα...
Χτίζω
τον νέο Εαυτό
απο των καιρών τα καινούρια σημάδια
σαστισμένος και παγωμένος,
απο τις γρήγορες,αλλεπάλληλες
και καινούριες αλλαγές...
Ήρθαν όλα τόσο βιαστηκά...
και οι συνήθειές μου
ήτανε τελείως διαφορετικές...

Υ.Γ:Θα σταματήσω στην Αγάπη στον Χ(Κ)ρόνο...

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Έρωτας (τι να γράψω)

Τι να πω για τον Έρωτα
για τα χνάρια του
που σε οδηγούν αργά στον Θάνατο
όταν του αντιστέκεσαι
και θέτεις ασφαλείας ερωτήματα...
Τι να περιγράψω και με τι άψυχα λόγια...
Πώς μπορώ σαφή να δώσω εικόνα...?

Ξέρω μόνο τι με πειράζει...
με πειράζει λοιπόν,
όταν τον εστιάζεις στων κορμιών την ηδονή...
με πειράζει όταν αναφέρεσε μόνο σε σχέσεις
των αντιθέτων φύλλων...
Με πειράζει όταν δεν τον αποτυπώνεις στη Ζωή
στο Σύμπαν...
με πειράζει όταν δεν είσαι ερωτευμένος με το Όλον...
και τον γυρεύεις έξω...
με πειράζουν τέλος οι καθιερωμένες αντιλήψεις
περί δυνατού και αδυνάτου...
τα ελεινά παιχνίδια εξουσίας...
αυτά τα λάγνα μάτια που αφοδεύουν στη Ψυχή μου...
Με πειράζει που απο αδυναμία τον διαστρεβλώνεις
και αποκαλείς τον Έρωτα, Αγάπη...

Ψάξε με

Ψάξε με...
τώρα φεύγω εγώ...
Ψάξε με...
δεν το είχα σκοπό....
Μα απλώς κυλάω με το ποτάμι παράλληλα
μήπως κάπου σε βρω...
Ψάξε με...
τώρα φεύγω εγώ...
όχι δεν πείσμωσα
μα κυλάω με το ποτάμι...
Ψάξε με...
για εσένα τώρα αδιαφορώ...
ψάξε με...
ξέρεις που να με βρεις...
ψάξε με....
κάνε το βήμα γοργό...
ψάξε με...
όπως μέχρι τώρα έκανα εγώ...

Ψάξε με...
Μ ε την Ψυχή σου μιλώ...

Ψάξε με...
Τώρα πια δεν πονώ...

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Μαιευτική (Το γράμμα Μ)

Σε βλέπω
χάνεσαι σε φάλτσες μελωδίες
ξεγελώντας τη Ψυχή σου.
Θα σου το λέω συνέχεια
πως είσαι ένα ψέμα
κι ας πονάς.
Πολλές φορές σου το 'χω πει
πως είναι αυτός ο τρόπος μου,
για αυτό σε στρέφω με την πλάτη στον τοίχο.
Θέλω να σε κάνω να κλάψεις
για να βγει κάτι μεγάλο
και προπάντων να αρχίζεις να εκφράζεσαι.http://www.youtube.com/watch?v=Qoed_6O80qk

Το Δαιμόνιο του Σωκράτους


Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Δια-νόηση

Η επιστήμη συμφωνεί ότι το Σύμπαν είναι Νοητικό.Αυτό σχετίζεται και με τον Νόμο της έλξης στον οποίο βασίζεται (και όχι μόνο),ο διαλογισμός/οραματισμός.Συνδέεσαι με τα κατάλληλα Πεδία και συλλαμβάνεις κάποιες Ιδέες ωστε μετά να εκδηλωθεί ο Λόγος μέσω του αριθμού τέσσαρα (τέσσερα στοιχεία) στον Κόσμο του Πλούτωνα (Υλικό επίπεδο-Γη).Με λίγα λόγια,ο Διας-Νους,μορφοποιεί την Ύλη.Συνεπώς,αν υπάρχει κάτι εκει απάνω,τότε αυτό σίγουρα έχει Νόηση...Δεν μιλάμε όμως για μια απλή νόηση,αλλά για μια Ανώτερου τύπου νόηση.Δηλαδή,Δια-νόηση( νόηση του Διός....)Μια νόηση η οποία πριν πράξει το οτιδήποτε,αναλύει και συνθέτει σνυπολογίζοντας όλους τους παράγοντες...Αλλά αυτός δεν είναι ο ορισμός της συνειδητότητας η επίγνωσης...?

Το γράμμα Μ (Πεδίων Αλλαγή...)

Μιλάς με άλλους
και ψάχνεις μήπως ένας
είναι διαφορετικός.
Μα απογοητεύεσαι
γιατι βλέπεις
πως όλοι έχουν
την ίδια σαχλαμάρα
κληρονομίσει.
Γυρνάς το βλέμμα σου
δήθεν εντός σου,
νομίζοντας πως μόνη σου μπορείς
και πως έχουν όλοι
τη φάτσα γουρουνιού.
Και έτσι εμένα που είμαι
Πάντα δίπλα σου
και ολόγυρά σου
δεν με βλέπεις καν
γιατι συνήθησες
στα μάτια
ένα μαντήλι μαύρο να φοράς
προσποιώντας Πάντα
πως και μόνη σου μπορείς.
Δεν σου μιλάω
για έρωτα κλασικό
της προσκολήσεως
και της βδέλλας...
Σου μιλάω
για Γάμο Ιερό
της Ήρας-Ψυχής
και του Διός-Νου,
της Ένωσης
του Αρσενικού με το Θυλικό,
σε μια κοινή καρδιά
με Έναν κοινό σκοπό
στο Όνομά του...
στην Εκδήλωση του Λόγου
στην εκπλήρωση Ενός΄Σχεδίου Θείου.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Έχω εσένα (την ποίηση)

Ξυπνάω
με ομοιοκαταληξίες
-σταυροδρόμια σκέψεων-.
Με την βοήθεια του Λόγου
τις συνδέω αρμονικά.
Όταν δακρύζω
λίγο πριν τυλιχτώ
στου Μορφέος την αγκαλιά
εσύ με περιμένεις πάλι εκεί.

Αχ ποίηση πόσο σ'αγαπώ...

Σήμερα σου μιλάω για Φόβο..

Σήμερα
θα σου μιλήσω
για τον Φόβο.
Ναι,για αυτόν που φοβάσαι
να παραδεχτείς
ότι έχεις μέσα σου
και κάνεις τον καμπόσο.
Πως δεν τον νιώθεις
σε κάθε σου κίνηση
σε κάθε σου φιλί
και σε λέξεις ανείποτες...
Σε κάθε σου ανάσα
αμφιβολίας,
σε κάθε μίζερη σκέψη σου
για το τώρα
και το μέλλον του κόσμου...
Μα να θυμάσαι μονάχα αυτό:
Πως ο Φόβος σου
αφορά την Ζωή
που δεν έζησες.
Για αυτό αναγνώρισέ τον
μα μην τον σκέφτεσαι
απλώς
άστον να υπάρχει
και κάνε το τώρα Θεό...

Μίλα μου

Μίλα μου για Έρωτα...
μίλα μου για Αγάπη...
Θέλω να φύγουν απο μέσα μου
όλα τα άχαρα τα πάθη...

Μίλα μου απόψε για την Ψυχή...
μίλα μου για συμπόνοια,
μίλα μου για εμένα...
για που μου βάζω εμπόδια.

Μίλα μου πάλι για Έρωτα
μίλα μου για Ζωή...
μίλα μου για τη φιλία
που κατάντησε νεκρή...

Μίλα μου για τη Γυναίκα
που τόσο έχει πληγωθεί,
εξήγησέ της ύστερα
πως κι η δικιά μου καρδιά πονεί...

Κραυγή Άναρχη


Μια άναρχη κραυγή
με ξυπνά
ταρακουνώντας το είναι μου
και τότε ξαφνικά
υψώνω το θόλο μου
σε αυτό του Ουρανού,
Ακούω μια μουσική
σε ρυθμούς έκστασης...
Όλα τώρα ηρέμισαν...
είναι πιο γαλήνια...
πιο όμορφα χωρίς γιατι...
και πάνω απ'όλα,
όλα μπήκαν σε μια τάξη...

http://www.youtube.com/watch?v=BDzx8NRjQF8

Έρωτας και Πνευματικότητα...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Το Σύμπαν Δονούμενο


Εχω μείνει σε ένα όνειρο
που θυμίζει κάτι απο παράνοια
κ'όμως το οραματίζομαι κάθε μέρα
με τη σκέψη μου στα μάτια της
και τίς Ψυχές μας ενωμένες
στον Αιθέρα.

Και επειδή η σκέψη μου
Είναι έντονα στο όραμα
εστιασμένη,
έχει συμβεί ήδη
απλά δεν έχει υλοποιηθεί
στη Γήινη μορφή του ακόμα...

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Θέλω να μάθω...(Το γράμμα Μ)

Ζω για τον θάνατο...
και ο θάνατος για εμένα
Είναι τα μάτια σου.
Για αυτό θέλω τόσο πολύ
να σε γνωρίσω...
θέλω να με μυίσεις
στα Μυστήρια.
Ιέρια της Ψυχής μου.

Υ.Γ|:Σ'αγαπώ κ'ας σε βρίζω...

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Στερεώτυπα

Μονόφθαλμες μαριονέτες
σκιάζονται σε κοινωνικά κατάλοιπα.

''Φωτισμένοι'' που το παίζουν ηγέτες
μα δεν βλέπουν μπροστά τους.

Ιδέες καμμένες στα παιχνίδια
των λέξεων.

Στάχτες στα μάτια τους...
και ηδονές ωρέξεων...

Υ.Γ: Θέλεις πολύ χρόνο άνθρωπε για να πετάξεις τη Λάσπη...

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Αντίφαση

Χάνω το βλέμμα μου
όταν η αντίφαση με κυριεύει,
γιατι πεθαίνω στα κομμάτια σου.

Χάνω το βλέμμα μου
όταν στρέφω τη προσοχή μου αλλού
και στο μυαλό μου ξανάρχεσαι...

Το κοιτάζω με κάθε τρόπο
αναλύοντας τον εαυτό μου...
Περνάει απο την οθόνη του μυαλού μου
όλη η προιστορία...

Ανάμεσα στο παλιό και στο καινούριο, κάποιες χροιές συνεχίζουν να είναι δικές σου όμως...
Με δάκρυα καθάρεια...και το σώμα τεντωμένο εκφράζοντας τη πρόθεση της Βουλήσεώς μου να εκδηλωθεί...

Υ.Γ: Άδη δώσ' μου την Δύναμη...

Το γράμμα Μ (παιχνίδι ενορατικό)

Μόνος στη Ζωή
με όνειρα μισά
ακόμη μια φορά.


Στέγνωσε η Ψυχή
απο δυνάμεις,
με δάκρυα σε ζητά.


Απο τη μια θέλω
αντίο να σου πω,
μα απο την άλλη
κλείνω τα μάτια,σε καλώ.


Τώρα πια
σου δίνω,
χωρίς τίποτα να ζητώ...
Στα όνειρά μου να 'ρχεσαι που και που
για να ξεχνιέμαι και Αληθινά να Ζω.


Σ' Αγαπάω στο πουθενά
κάπου εκεί ανάμεσα στις Ιδέες,
έλα και πιάσε με Ψυχή μου αν τολμάς.


Να ξέρεις πως είσαι Ιδέα
όλη τη Ζωή μου σε ζητούσα
είσαι το Τέλος και των Πάντων η Αρχή.http://www.youtube.com/watch?v=oaWpMWQadDg&feature=youtu.be

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Ρώτα τους ποιητές για να σου πουν

Οι ποιητές κ'αν ξεθωριάσανε
ρώτα τους το γιατί,
έχουνε για συνήθεια
έκσταση κ'ηδονή.

Κοιτάζουνε τη γύμνια μας
και τη νεκρική μας τη σιγή,
παρατηρούν τη δίψα μας
για δόξα και τιμή.
Κατάματα κοιτούν τον πόνο τους
όσο εσύ γλεντάς,.
τα χνώτα σου έχουν ήδη διαβάσει
και όλα που βρωμάς.

Ψυχές είναι ευαίσθητες
δεν νοσταλγούν κανένα,
γνωρίζουνε
πως μόνοι τους προσκυνάν
το ψέμα και το αίμα,
γ' αυτό απ'άλλους ευθύνες δεν ζητάν
όλα τα σβήνουνε στην πένα...

Οπλίζω την πένα μου

Όπλο η πένα μου,οδηγός μου η Ψυχή...στήνω τη μέρα μου με μελάνι στη πληγη...βλέπω τις νύχτες σου να γυρίζουν εδώ και εκεί...λάσπη μυρίζουνε και ψεύτικη χλιδή...Κ'εγώ στα γράφω στο μάτι να σου μπω...κλείνω τον τάφο μου κ'απο ψηλά παρατηρώ...Υ.Γ:Αντέχω ακόμα...Φωτιά είμαι και καίω...

Αθάνατος

Μια στιγμή
γύρεψα ένα σου χάδι,
μα χάθηκες στα προσωπεία που φοράς.

Μια στιγμή
άγγιξα τον Ουρανό,
μα με προσγείωσες στη Γη
κάνοντας το σπουδαίο θυλικό.

Φόρεσες τη μάσκα της Φόνισσας
που έχουν μέσα τους όλες οι γυναίκες
και νόμιζες ότι με σκότωσες...

Υ.Γ:Δεν πεθαίνει το Φως και η σιγουρία...
αυτό δεν το κατάλαβες ποτέ...

Είναι η Φύσης μου Σωκρατική...

Λέω πως με τον τρόπο μου σε ωθώ επίτηδες στα άκρα...
τα όριά σου να αντιληφθώ και να σε κάνω να νιώσεις την ένταση της Ζωής...
μα καταννοώ πως κάπου χάνομαι
και σε οδηγώ υποσυνείδητα στη άτραπο της φυγής...


Υ.Γ:Μη με παρεξηγείς καρδιά μου...κ'εγώ είμαι άνθρωπος.

Τα Πάντα Είναι Ύπαρξη

Στις σκιές σου παραπατώ
στου κορμιού σου τα μάτια...
Βρήκα το κλειδί εντός μου
για να αντέχω τα πάντα.
Και άμα θέλεις εσύ,τότε
έλα ανεπαίσθητα μέσα
απ' τα χάδια του παιδιού που έκρυβα
να σε κεράσω χαρές και πίκρες
πάθος και νοσταλγία
Άνοιξη και καλοκαίρι.

Τα Πάντα Είναι Ύπαρξη

*Το ποίημα αυτό δεν βρίσκεται μέσα στο βιβλίο αλλά έχει κάποια Ιδεατή σχέση με αυτό...

Με βρίσκει η ποίηση

Στις γωνιές του διεξόδου με βρίσκει η ποιηση.
Όταν ζητάω απαντήσεις απο το πουθενά,με βρίσκει η ποίηση.
Όταν βλέπω τα εγκώσμια-ανούσια συμπλέγματα,με βρίσκει η ποίηση.
Πέρα απο το ψεύδος του νου,με βρίσκει η ποίηση.
Όταν γυρεύω εσένα και έχω Ανάγκη να σε ξεχνώ,με βρίσκει η ποίηση.
Όταν κοιμάμαι όρθιος κ'αρχίζω τα παλιά να αναπολώ,με βρίσκει η ποίηση.
Όταν αντιλαμβάνομαι τι Ανάγκη έχεις να μ'έχεις δίπλα σου,με βρίσκει η ποίηση.
Όταν δεν έχω κάποιον δίπλα μου να εκφραστώ,με βρίσκει η ποίηση.
Όταν ακούω τις αδικίες που λες και θέλω να ξεσπάσω,με βρίσκει η ποίηση.

Υ.Γ:Ευχαριστώ την Ύπαρξη



Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Το Αληθινό Είναι το Αόρατο

Θα υποκύψω στη θλίψη των σκέψεων...
στου πραγματικού αόρατου Κόσμου
που μου κρατάει την Ψυχή ακόμα καθάρεια
και μου θυμίζει τις ενσαρκώσεις των προηγούμενων Ζωών...

Θα ανατρέξω στο πεπερασμένο
να γυρέψω τις επιπτώσεις των ενεργειών μου...
αυτές που έβαψαν με μαύρο τον Αιθέρα και με ντροπή
οι Αναμνήσεις με κυνηγούν...

Θα κοιτάξω κατάματα τα τέρατά μου
μπας και σώσω τα εναπειμόναντα εγκώσμια ντουμάνια...
με σκέψεις Φωτός...και εγρήγορση του ποιος είμαι...

Θα γυρέψω εσένα στους Δελφούς...
στο Κέντρο του Είναι...

Με κλάμα θα σπάσω τη σιωπή...
με ηρωικά φιρμάνια...

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Προπάντων μην παραπατάς...(Μνημοσύνη)

Το απώθείς...
το ξέρεις πως το κάνεις γιατι σε πονάει...
το έχεις Ανάγκη γιατι δεν έχεις άλλη λύση προς το παρόν..
το ξέρεις πως ρόδα είναι και γυρνάει...
Κάνε τη βόλτα σου να γίνει η Αλήθεια βίωμα...
μα μην ενδώσεις στα παλιά...μην ενδώσεις Ψυχή στο ψεύδος...
μην κάνεις ότι κάνουν οι άλλοι...
Κοίτα ψηλά...
πάτα στα χνάρια σου γερά...
τη Βούλησή σου μην την προδώσεις...
Να ελπίζεις στο ανέλπιστο γιατι μόνο αυτό Είναι Αληθινό...

Υ.Γ:Ψυχή θυμάσαι...?

Θεός μου η στιγμή

Τις στιγμές πέρασα τις ταλέντευσης
τώρα θα ζήσω στο έπακρο,
χωρίς εσένα να περιμένω η κάποια άλλη.

Πορτοκαλίες υπάρχουνε πολλές
κ'εγώ στη μια κοιμόμουνα,
πάλι εντός μου θα στραφώ...
να μη περιμένω τίποτα
μην μου ξανασυμβεί το ίδιο...
κάθε παρελθόν τώρα ξεπέρασα
κάνοντας τη στιγμή Θεό...

Για τον Κόσμο να μη μιλάς

Δυστιχείς κι όμως μιλάς για αφύπνιση...
όλους τους κρίνεις μα εσύ είσαι χειρότερος...
Εύκολο είναι Ψυχή,άποψη να εκφέρεις...
Για αυτό εσένα χίλιες φορές σε κρίνω...
Στον τοίχο σε στήνω με την πένα μου...
Το ξέρω...το πληρώνω με το αίμα μου...
Μα δεν θα σταματήσω ποτέ να σε διώκω...
ούτε εσένα,ούτε κάθε ειδήμονα...
σε ωθώ προς την γύμνια σου επίμονα...
Για ν'Αγαπάς...και Άνθρωπος επιτέλους να γίνεις...
Για να γελάς...και την Πνοή σου πίσω στην Πηγή να την δίνεις...

Για ν'Αγαπάς τυφλέ...για ν'Αγαπάς κάθε πτυχή του εαυτού σου...

Αλλαγή

Ο άνθρωπος αλλάζει με παραδειγματισμό και όχι με χαρακτηρισμούς και ακραίες καταστάσεις τύπου τιμωρίας.Άν σε πειράζει αυτό που κάνουν κάποιοι συμπολίτες σου π.χ,το μόνο που μπορείς να κάνεις,είναι να είσαι υπόδειγμα.Έτσι όταν και οι υπόλοιποι βλέπουν εσένα και το πόσο ειρηνικός είσαι,θα παραδειγματιστούν και μάλιστα θα έρθουν να σε ρωτήσουν τι πίνεις και δεν τους δίνεις...είτε φανερά είτε στα κρυφά επειδή θα ντρέπονται...Έτσι παραδειγματίζεται η κοινωνία και όχι με το να λες ''θάνατος'' στον ένα και ''θάνατος'' στον άλλο...Μη γίνεσαι ζώον...Όλοι τις ίδιες Ανάγκες έχουμε...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Κενό δοχείο

Δεν έχω ταυτότητα...
ούτε είμαι κάποια ταμπέλα ποιητική...
ούτε αυτός που παρατηρεί υπάρχει...
κάποιες στιγμές (σχεδόν συνέχεια),
ελαφραίνει το σώμα και πετάω...
πετάω...πετάω...και η Ψυχή ψηλά με κρατάει...
μα η εκπλήρωση ξανά στον Άδη με γυρίζει...

Με βλέμμα ταπεινό και αγαπησιάρικο...

Υ.Γ:Ευχαριστώ

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Εξευτελιστικός κύκλος των επανεσαρκώσεων

Περιρρέουσα ατμόσφαιρα
εντός ολίγου ξαστεριάς.

Θαμμένα ασυνείδητα Χ(Κ)ρόνια
προηγούμενων Ζωών.

Αναλαμπές Φωτός
σε σκοτεινές εικόνες.

Μάτια Θεών
που σε κοιτούν αφουγκράζοντας.

Κοιμισμένος πάλι θα πεθάνεις.

Ξεκινωντας απ'την Αρχή δεν θα θυμάσαι τίποτα...
Πολλές αιωνιότητες, χαμένες φύγαν...

Συνονθύλευμα σκέψεων

Αδιαχώρητο συνονθύλευμα σκέψεων...
εξετάζεις καλά και ρωτάς...

Πόσες ερωτήσεις χωράει ο νους το δευτερόλεπτο...?
Πότε προλαβαίνει η καρδιά να εισακουστεί...?

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Χτυπώ με την πένα μου

Υψώνω το βλέμμα μου
χτυπώ με την πένα μου
όποιον βλέπω μπροστά μου.

Κάθε ειδικό απαξιώνω
με νοοτροπία του ύπνου
το σκοινί το τεντώνω
με τη πλάτη στον τοίχο.

Υψώνω το βλέμμα μου
χτυπώ με την πένα μου
ότι είναι σκοτάδι...

Σε κάθε μου λέξη
ισιώνω
την γραμμή  που λαμβάνω
ναι,εσένα πληγώνω
και ανταρσία σου κάνω...




Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Χωρίς τίτλο (ταπεινή έκφραση)

Σε ψάχνω παντού
στο μυαλό στη Ψυχή,
ένα χάδι-πληγή
μια αγκαλιά λησμονιά.

Σε ψάχνω παντού
είτε το θέλω είτε όχι,
σε θυμάμαι  απο παλιά...
του καιμού πρωτοβρόχι.

Δίχως να το θέλω
στα όνειρά μου σε βλέπω,
στα μάτια δάκρυα αποφεύγω
κ'ολο ζητώ ένα δικό σου φιλί...

Στου νου τα σκοτάδια
παρηγοριά μου σε βρίσκω,
σε λειβάδεια,λαγκάδια
δικιά σου εικόνα μυρίζω...

Υ.Γ: Σε θυμάται η Ψυχή...http://www.youtube.com/watch?v=FZQD9roe2AE&feature=youtu.be

Έρωτας παντοτινός...

Στις άκρες του κορμιού σου αναχαιτίζομαι...
μόνο για λίγα λεπτά θάνατο και επανέρχομαι...
μια στγμιαία πράξη μονάχα των παθών εκτόνωση
και των αδυναμιών μας...
Αξίζει...?

Υ.Γ: Μονάχα αν είναι αιώνιο το θέλω...
καταρρίπτωντας κάθε μύθο των παθών...

Αντιπεπονθός (Τρίτη φορά...)

Λέξεις πίστεψες χάρτινες
θύμωσες...την Ψυχή εξαπάτησες...
λέξεις πίστεψες χάρτινες...
στο εγώ παραδόθηκες και στην Λήθη...

Λέξεις πίστεψες χάρτινες...
άφησες και τα συντρίμια σε τρύπησαν...
λέξεις πίστεψες χάρτινες...
τον καθρέφτη σoυ κοίτα να σπάσεις...

Λέξεις πίστεψες χάρτινες...
τώρα με ψέμα φορτώθηκες...
έγιναν βαριά τα Πεδία...
δεν είναι παιχνίδι...ούτε λαγνεία...

Λέξεις πίστεψες χάρτινες...

Έρωτας και Ψυχή

Χάνεσαι στις αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις...
αργά σε οδηγούν στον θάνατο...
ψάχνει η Φλόγα τα κομμάτια της...
κατέληξε Μανία Ιερή...

Έρωτας και Ψυχή...

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Μαθήματα Ζωής

Το ξέρω δεν θα ξανάρθεις...
πρέπει να μάθω μόνος μου να ζω...
πρέπει να μάθω ν'ακούω τις κραυγές μου...
να μην με συνεπέρνουν κάθε τόσο τα δάκρυα...

Μόνος μου να μάθω να επιβιώνω...
χωρίς να τρέχει αίμα απ'τις πληγές...

Και κάπου τότε ανάμεσα στα μαθήματα της Ζωής
ίσως με συναντήσεις κ'εσύ...

Παιχνίδι Μυσταγωγικό

Χτυπάς την πόρτα του καιμού...
δακρύζεις και ξεφυσάς...
αιώνιες Μνήμες ανασύρονται...
παγώνεις και γελάς...
Μπαίνεις τώρα στη Ζωή...
Σβήσε τα πάθη και κόψε το νήμα
του περιορισμού.

Ανασυντάξου...
στρέψου ξανά εντός σου...
τι κοιτάς...?
Άλλαξε τα Πεδία...

Τον Κόσμο αν άλλαζα

Τον Κόσμο αν άλλαζα Αγάπη θα μοίραζα
νέα λημέρια θα χάραζα,
στης βροχής το νερό.

Τον Κόσμο αν άλλαζα
το μαύρο θα έφεγγα,
παιχνίδια στοχάζοντας
χωρίς καδιά,χωρίς μυαλό.

Τον Κόσμο αν άλλαζα
κοντά μου θα σ'έφερνα,
σε σκιές περπατώντας
μα παρατηρώντας αυτές.

Τέλος τον Κόσμο αν άλλαζα
πάλι εσένα θα κοίταζα,
πάλι μ'εσένα θα πέθαινα
νοσταλγόντας στιγμές...

Αγάπες δεν υπάρχουν λες (Το γράμμα Μ)

Αγάπες δεν υπάρχουν λες
πως όλες ψεύτικες υπήρξαν...
πως όλοι θέλουν να εκμεταλευτούν...
πως την Μάνα καταβάθος νοσταλγούν...

Αγάπες δεν υπάρχουν λες
όλες ψεύτικες γίναναι φυγές...
Αγάπες δεν υπάρχουν λες...
κ'ασχολήσε με τον Εαυτό...

Ψεύτικη μάθε πως είσαι εσύ
δεν σου αναγνωρίζω την σιγή...
γιατι δείλιασες στη φιλοσοφία...
στον καιμό...
στου Χάους την ανία...
και στης Ψυχής τον διασυρμό...

Αγάπες δεν υπάρχουν λες...

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ζωής Έκσταση

Δεν θέλω αλκοόλ...
ούτε κάποια ουσία γενικά...
Θέλω μονάχα να γράφω ποίηση
ώρες αμέτρητες...
κάτω απο την ομπρέλα
περιμένωντας το νερό της βροχής
να μου δώσει το έναυσμα για την Έκσταση...

Η τέχνη του Οράν


Κλείνω τα μάτια να σ' ακούσω...
πρώτα κάνω την Κάθαρση...
κ' όσο περιμένω ατάραχος
κάπου εκεί... ανάμεσα στο κενό...
εμφανίζεσαι εσύ...
Βουτώντας στα βάθη του Ωκεανού...
Πατέρας και Μάνα μαζί..
Τη μέρα συνεχίζω σιωπηλά...



Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Κλαδιά του ίδου Δέντρου (Το γράμμα Μ)

Τις περιόδους που αναγκαστηκά
σε ξεχνάω,
η ποίηση φαντάζει δύσκολη
γιατι αποκοιμιέμαι στην μονότονη
σχέση που έχω με τον εαυτό μου.

Κουράστηκα να μένω σιωπηλός...
Τόσες Ζωές το έκανα...
Τότε ενθυμούμε πως χάνω τη Ζωή.
Την απάντηση πάλι μου έδωσε ο Λόγος...
σε έχω συνδέσει με τον θάνατο...

Μάνα σπούδασα τον θάνατο

Εγώ Μάνα σπούδασα τον θάνατο...
σε σκέψεις πέταγα του στοχαστή...
τον πόνο τραγούδαγα στο βλέμμα μου,
παρηγοριά είχα τη σιωπή.

Κανόνες δεν έβαλα ποτέ
κ'όταν θύμωνα το Σύμπαν το ένιωθε...
δεν υποτάχθηκα ποτέ...
κανείς κάτι δεν με έμαθε...

Εγώ μάνα σπούδασα τον θάνατο...
κ'όλοι με είχαν για περίεργο,
το ίδιο θυμάσαι έλεγες κ'εσύ...
πως δεν θα μπορούσα να συννενοηθώ...

Υ.Γ: Έτσι κ'εγώ σου θύμωνα...
κ'άρχισα να σε μισώ...

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Που να σαι εσύ

Που να 'σαι εσύ...
που να γυρνάς...
γύρισε πίσω
στα όνειρά μου να μη σε βρίσκω...

Που να 'σαι εσύ
που να γυρνάς...
θέλω να μάθω τα μυστικά σου...
να ξανακούσω τη φωνή σου
που μου έλλειψε τόσο...

Που να 'σαι εσύ
που να γυρνάς...
σε ποια λόγια ξένα
τις πληγές προσπερνάς...

Που να 'σαι τώρα
που ξενυχτάς...
πόσο ακόμα
με στόχους τον Εαυτό σου θα τιμωρείς...?

Γιατι δεν μ'αφήνες...
Γιατι δεν αφήνεσαι...
Γιατι προσποιείσαι...
Γιατι καταστέλλεσαι...

Θα σε πάρω μαζί (Το γράμμα Μ)

Θα σε πάρω μαζί
σ'Ένα ταξίδι θυμού,
της καρδιάς μου κρατάς το κλειδί,
μου 'χεις κάνει βουντού.

Θα σε πάρω μαζί
μέχρι Τέλους χαμού,
σε λειβάδεια Αιθέρος
του εγώ διασυρμού....

Θα σε τραβήξω απ'το χέρι
μ'Ένα νεύμα στοργής
και συμπόνοια θα δείξω
στα παιχνίδια της Γης...

Θα σε πάρω μαζί
σε ταξίδια μεικτά,
θα γελάς και θα κλαις
και θα ζεις δυνατά.

Υ.Γ: Δεν υπάρχει γυρισμός Ψυχή...
τώρα η ποτέ...(μονόλογος).

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Η μόνη σκέψη μου εσύ (Το γράμμα Μ)

Αρρώστησα πάλι στη σκέψη σου...
δεν έδωσες σημάδι...
Βαραίνει το κεφάλι μου απ΄το κλάμα
και απο τα σενάρια τα υποθετικά
γιατι μου κρύφτηκες καρδιά μου...
λες κ'έιμαι κάποια κατάρα σου βαριά...

Τι να τις κάνω τις συμβάσεις
κ'όλου του Κόσμου τα λεφτά...
όταν τα γόνατα λυγίζουν
και τουρτουρίζει η καρδιά...

Δεν το 'χα έτσι στο νου μου...
πως πόλεμος είναι η Αγάπη...
εγώ γυμνός γεννήθηκα,,,
και με πονάναι όλα αυτά...

Υ.Γ: Ποτέ δεν ένοιωσα τη Γη
γεννήθηκα αλλού,
σ Έναν Κόσμο Ιδεών...
πνευματικού συνοστισμού...



Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Πλήρες Αποδοχή

Όλα σου τα ''προβλήματα'' ,προκύπτουν απο την μη αποδοχή...Και η μη αποδοχή,από την κρητική...Φοβάσαι όμως να αποδεχτείς τον εαυτό σου...γιατι σκέφτεσαι π.χ ''ωχ,πως φέρθηκα τώρα έτσι σε αυτόν...?δεν είναι αυτή πρέπουσα συμπεριφορά για τα πτυχία μου...ξέφυγα...'' κ.τλ..Σε εμποδίζει το σαβουάρ βίβρ και όλες αυτές οι αιδίες...Σοφός είναι ο πρωτόγονος...

Η Φύσης μου Είναι Σωκρατική (2)

Μεθώ απο την έκσταση
του Όλου που με διέπει...
παίζω με το εγώ μου
και το χτυπώ στα ίσα...

Αρχίζω και ειρωνεύομαι...
τέχνασμα είναι παγίδα...
μέσα απο την ελαφρότητα
σε αντιφάσεις να σε ωθήσω...

Παίζω Ψυχή με εσένα
τη σκέψη να σου τρίξω...

Υ.Γ: Κ'αν με αντέξεις μ' άντεξες...
πίσω δεν θα γυρίσω...
πόνο σου δίνω ν'αγαπάς
να σε ταρακουνήσω...

Ηλεκτρονικό βιβλίο- Τα Πάντα Είναι ύπαρξη-

Το πρωτο μου ηλεκτρονικό βιβλίο απο την uPublish http://www.newsage.gr/politismos/vivlia/vivlio-nea/7269-ta-panta-einai-yparksi-tou-dimitri-moyxa-apo-tis-ekdoseis-upublish

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Θέματα Ψυχών (περι χορτοφαγίας...)

Το Παν δεν είναι το τι τρως
αλλά το πως και το γιατί...
άλλα μου λέει η Φωνή...
Μα εσύ ξέρω τώρα τι θα πεις...
πως μπερδεύομαι
κ'απο Oντότητες σκοτεινές
διακατέχομαι...

Γιατι όπου και να πας
το δογμα σου 'χουν βάλει στην Ψυχή...
Έγινες κ'εσύ της μόδας...
με σκευάσματα και δήθεν υπερτροφές...
που νόμισες πως τις πουλάνε ''καθαρές''.
Και σε βλέπω...στο πρόσωπο...παντού...
καταπιέζεσαι στο όνομα του Φωτισμού...
και την Αλήθεια μόνος δεν γνωρίζεις...
κ'οτι διαβάζεις προσκυνάς...

Y.Γ::Για ποιά συνειδητότητα Ψυχή μιλάς...?
Θέματα Είναι των Ψυχών...

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

΄Το γράμμα Μ (που είσαι εσύ)

Από τα βάθη της Ψυχής κ'απο του νου τη δίψα
απ'της σταγόνες της βροχής και απ'του αέρι Του
το χάδι...


ψάχνω να σε βρω

Απ'το Ουράνιο στερέωμα
όλο το Σύμπαν γύρω απ'΄τον Άξονα γυρίζει,
θα 'θελα εκεί να πέταγα να βλέπω την Ψυχή σου...


Αχ να σε βρω,αχ να σε βρω μόνο για λίγο
ν'ακούσω τη σκιά σου,
να φύγω στην ματιά σου...


Άκου τα δέντρα τα πουλιά,Ψυχές ενσαρκωμένες
μυνήματα έχουν πολλά...
απο τον άλλο Κόσμο να σου πουν...
Έψαξα Γη και Ουρανό
σώπασα και ξαναήρθα
θέλω να βρω το Μυστικό
μα ίσως στην πορεία βρω και εσένα...


Αχ να σε βρω αχ να σε βρω μόνο για λίγο ν'ακούσω τη σκιά σου...να φύγω στη ματιά σου...https://www.youtube.com/watch?v=DEnTBTNt53U

Το γράμα Μ (Μορφή Τελείωσης)

Ρωτάω τα άστρα να μου πουν
σε ποιο παιχνίδι συμμετέχω...
πότε θα έρθει η ώρα
να μου τραγουδούν
στην αγκαλιά μου να σε έχω.

Χωρίς δεσμά και προσκολήσεις
μη σε φοβίζουνε οι λέξεις,
μα κάπως πρέπει να συννενοηθούμε
για να'ρθουν οι μεθέξεις...

Μην απορείς
και μην βιάζεσαι να με κρίνεις,
μη μου φωνάζεις
Αγάπη να μου δίνεις...

Ψυχή εμπιστεύσουμε
μονάχα για εσένα πως υπάρχω,
οι καρδιές μας να σμείξουνε
και το Εν να εκδηλωθεί
στην τέλεια μορφή του...



Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Μονόλογος

Πεθαίνω τη μέρα στο γιόμα της...
με ένα ενθύμιο-κόμπο στο λαιμό...
θα μείνω μόνος να βρω τον Εαυτό...

Σηκώνομαι αργά μα πέφτω πάλι χάμο...
ίσως τη στιγμή αυτή να μην μπορώ μόνος...
ίσως πάλι να μην είναι αυτό...
Ο νους λανθάνει...
κ'αυτό δεν το αντέχω...
Μαύρο με έλουσε σκοτάδι...
Πάλι ο χάρος με γέλασε...
Είχε καιρό να το κάνει...
Κ'αυτό σημαίνει πως νικάω...ή ότι πρέπει να το αποδεχτώ...

Υ.Γ:Που είσαι εσύ...?

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Λένε η χρονιά πως είναι της Αγάπης (Το γράμμα Μ)

Λένε η χρονιά πως είναι της Αγάπης...
μα εσύ ακόμα κρύβεσαι...
Λένε η χρονιά πως είναι  της Αγάπης...
μα εσύ σε ξένους ακόμα αφήνεσαι...
Λένε η χρονιά πως είναι  της Αγάπης...
πως είναι σημαντικό για την πορεία σου
τη μια να γνωρίσεις...
αυτή που μοιραία σε κυνηγά...
Αυτή που της χρωστάς αιώνια και σου χρωστά...
Λένε πως χωρίς εσένα δεν μπορώ...
πως θα πεθαίνω  στα σπαρτά...

Υ.Γ:Και να σε κρύψω προσπαθώ...
με Έρωτα για τη Ζωή...
Μα κάπου χάνομαι κ'εγώ...της ουτοπίας θέλω να νιώσω το φιλί...
Λένε της Αγάπης πως είναι η Χρονιά...

H ανία είναι η συναίσθηση της επανάληψης

  Οι άνθρωποι επαναλαμβάνονται συνεχώς.Θα σου έχει τύχει πολλές φορές να βρίσκεσαι με κάποιον αλλά αυτά που σου λέει να σου είναι αδιάφορα και να βαριέσαι γιατι τα έχεις ξανακούσει...Τότε το σώμα αρχίζει και είναι ανύσηχο...Εσύ όμως το καταπνίγεις και προσποιείσαι ότι σε ενδιαφέρουν αυτά που λέει απο ευγένεια...Είναι λογικό να νιώθεις ανησυχία γιατι αντιλαμβάνεσαι την επαναληπτικότητα του όλου θέματος...Αυτό είναι ''προνόμιο'' του ανθρώπου όμως λόγω της ενσυναίσθησης...κανένα ζώο δεν θα δεις ποτέ να βαριέται...Και όσο πιο ευαίσθητος είσαι,όσο περσσότερη εγρήγορση έχεις...τόσο περισσότερη ανία θα νιώθεις.Ένας μέτριος νους,ένας ασυνείδητος άνθρωπος...δεν θα αντιλαμβάνεται τόσο πολύ την επαναληπτικότητα...δεν θα τον πειράζει και τόσο,γιατι έχει συνηθήσει αυτές τις καταστάσεις...έχει πάθει ένα είδος ''ανοσίας''...Όπως και σε όλα τα θέματα...