Τό ταξίδι είναι αιώνιο καί η αποδοχή η υπέρβαση...

Ο Διαλογισμός, είναι η σύνδεση μετά τού Θείου Διά-κοσμου κατόπιν ερωτικής συνευρέσεως τού διαλογιστή/Ηρακλή (κλέος τής Ήρας-Αήρ-Άρης = Ψυχή τών Κόσμων-Anima= Ψυχή στά Λατινικά από τό Άνεμος... ) μέ τήν Ψυχήν του... Συνεπώς, δέν πρόκειται γιά κάποια τεχνική αλλά γιά τήν απώλεια κάθε τεχνικής... Η τεχνική, χρειάζεται Μόνο στήν αρχή, μέχρι νά μάθεις νά διαλογίζεσαι μόνος... Η σχέσις Δασκάλου - Μαθητού, δέν θά πρέπει νά διακατέχεται από ψέγματα εξαρτήσεως ειδαλλιώς ο Μαθητής, θά συνηθίσει νά ερμηνεύει τά πάντα σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία μέ αποτέλεσμα τήν μή κατανόηση τής σπυροειδούς ανελίξεως τού Νόμου αλλά καί τήν έλλειψη αυτοπεποίθησης (στάσις σώματος... ).Θά θυμίζει κάτι από τούς ψυχιάτρους στήν Ελλάδα που δίνουνε μιά ζωή χάπια στόν  '' θεραπευόμενο '' (στό εξωτερικό, δίνουν ένα μικρό διάστημα μόνο-εξαρτάται καί τήν περίπτωση βέβαια...) αλλά καί όλους εκείνους τούς ανθρώπους οι οποίοι όταν α-σθενούν, καταφεύγουν αμέσως σέ φαρμακευτική αγωγή ( η οποία '' φωλιάζει '' τήν Ψυχή είς τόν Λήθαργον...) επειδή όπως λένε: '' λειτουργεί πιό γρήγορα καί οι φυσικές μέθοδοι, αργούν καί δέν ξέρω άν ενδείκνυνται ''.  

Υ.γ: Ε βέβαια δέν ξέρεις άν λειτουργούν, εφόσον δέν γίνονται όλα από μόνα τους καθώς είναι απαραίτητη η παρατήρηση καί η υπομονή... αλλά έχουμε πεί ότι τό ταξίδι είναι αιώνιο καί η αποδοχή η υπέρβαση...