Στατικός επαναστάτης

Βλέπεις τών ξύπνιων τίς ζωές

χαμένα όνειρα όπως τάς λές,

θές καί εσύ λίγο νά ζήσεις

άνετα καί χαλαρά, δίχως τίς παρεξηγήσεις.

Όμως Ψυχή μου, όλα τά έχει η Ζωή,

τί σόι Ζέν, τόσο καιρό μαθαίνεις,

άν δέν μπορείς τήν συνήθεια νά  υπολογίζεις

πώς τόν εαυτό σου θά γνωρίσεις...?

Θά κρεμιέσαι από τρίτους

θά μελαγχολείς καί θά τούς βρίζεις,

στό κράτος ξανά θά τά φορτώνεις

καί στούς γονείς σου,

φωνή θά υψώνεις, θά γαβγίζεις...

Η ανασφάλεια θά σέ κυριεύει

καί του ύδατος η αμφιβολία '

θά αποφεύγεις τή Ζωή,

μέ πρόσχημα τήν ευθιξία.

θά παριστάνεις τόν ποιητή

μέ (Ι)δανεικά αρχίδια-μύδια

θά μιλάς γιά Ελ-ευθερία

μέ θυμό καί σαμιαμίδια...

.