Τη μουσική πια
την ταύτισα με τον θάνατο
(Αηδόνι εσύ τόσο κομψά κελαηδάς
τα πάθη των ψυχών μας ),
αφού μου θυμίζει πάντα εσένα.
Το πλαγιαστό θυμάμαι κεφαλάκι σου
τα χεράκια σου τα τόσο απαλά,
( του νου εγώ ο αχαΐρευτος )
το πικρό σου το χαμόγελο
ζωής παρηγοριά.
Συ μου ανέτειλες την ποίηση
εσύ και τη ζωή,
όσο βυθίζομαι στον θάνατο
η Αγάπη την δικιά σου ντύνεται μορφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου