Ο κρατών τα ηνία

Του μυαλού σου οι κωμωδίες
που σε φέραν ως εδώ,
ρώτησέ τες τι προσμένουν
και που σε θέλουν μελωδό.

Ανοίγεις πόρτες χτυπημένες
και στα πόμολα ξεσπάς,
λες και εκείνες ειν' που φταίνε
και στο σανίδι σου γυρνάς.

Βάλε τους στίχους στη σειρά
και τις σκέψεις καν διαμάντια,
απύθμενη να ορίσουν λευτεριά
κι όχι Σπήλαια με νταμάρια.