Κάθε μέρα που βολτάρω
απ' τις σκέψεις θα σαλτάρω,
μούρχονται πια σαν ποιηματάκια
συνουσίας ροζ και μπλε στιχάκια.
Προσπαθούσα να τ' αποβάλω
θεωρούσα με αποσπούσαν
απ' τα κόσμου τη ζωή
μα τα ζύγιασα πολλάκις
μύθος ήταν μιας φενάκης.
Ίσα ίσα μ' ευχαριστούν
και στις αγάπες με γειώνουν,
πετάν οι σκέψεις, προχωρούν
και την διάνοια εξυψώνουν.
Τώρα έγιναν πολλά
δεν έχω που να τα μοιράσω,
ιερή σπονδή είναι του γραφιά
ελεγείες θα κεράσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου