Χωρίς τίτλο

῎Ολοι οι φόβοι μου ἐσυγκεντρώνονται
μαζεμένοι,
ἔνας- ἔνας με πλαγιάζουν στἰβαρά.
Τους καταλαβαίνω που περνούνε
ἀπ' του μυαλού μου την ὀθόνη
ὠσάν η νύκτα πια να μουρμουρἴζει μόνη.

Ομοιάζω στα μάτια μου τότε μικρός
κανέναν πρὀτέρημα δεν μου εὐρίσκω,
- πάλι καλά που κάποιοι φίλοι ἤ γνωστοί
ἐνίοτε με ἐπαινούν για την προσπάθεια -
( ἔχει η ῎Υπαρξις/Πράξης φροντίσει και γι῍ αὐτό ).

Μήνυμα: ῎Οποιος περάσει σήμερις
την μεγάλην αὐτή δοκιμασίαν,
τής ταχυτάτης τούτης διάδοσης των πληροφοριών
καί τών ὑπερσυγχρόνων ἐκτεθειμένων συναναστροφών,
τότε Ηνίοχος αὐτομάτως να τού εἴπείτε πως κατέστει.

Υ.Γ: Σ' αὐτήν μας τήν προσπάθεια ὤ συντρόφοι.
θα χρειαστεί να ἐπιστρατεύσωμεν
ὄτι χρήσιμον διαθέτωμεν,
κάθε εἰδικό καί κάθε τεχνικήν ἀπροσδιοριστίας
τού ἀμερίστου ἐαυτού μας.
Μα πάνω ἀπ' ὄλα τόν ἐαυτόν μας
εἴς της ζωής τάς ἠδονάς καθημερινώς να παρατηρὤμεν
καί ἀδιαβλήτὠς.