Παντού και πάντα...

Η μουσική
η διαλεκτική σκηνή
οι αναλύσεις του έργου
που το λένε Ζωή
με φίλους με γνωστούς
- που τυχαίοι δεν είναι -
όλα θυμίζουν εξέλιξη
όλα θυμίζουν το πάγωμα του χρόνου
όλα θυμίζουν ότι κάτι εντός σου
είναι Αθάνατο
ότι κάτι δεν γεννήθηκε ποτέ.
Και αυτές οι συνδέσεις
της ποίησης με την μουσική,
του θεάτρου με την καθημερινότητα
το πως λειτουργεί το εγώ σου
ανακαλύπτωντας μέσα από εσένα
το εγώ του άλλου,
όλα θυμίζουνε το Θείον.
Οτι νικητής δεν υπάρχει
μα ούτε χαμένος.
Όλα ουδέτερα, όλα Αρμονικά.