Αρχίζεις με ήπιους τόνους
να κάνεις τη ζημιά,
καθώς περνά η ώρα
ανεβάζεις τις στροφές
και κάνεις τη διαφ(θ)ορά.
Να συγκρατηθείς δεν μπορείς
γι' αυτό δεν είσαι γεννημένος,
συ πάντα κολύμπαγες στη λασπουριά
ποτέ δεν ήσουν τρομαγμένος.
Μετά ξεθάρεψες στα όρια
και αφήνεις υπαινιγμούς,
δώσε μάγκα μου και σε εμάς
χορούς ν’ αρχίσουμε συρτούς.
Ομοιώματά σου να γίνουμε
να σε κοιτούμε
θάρρος να παίρνουμε και αρχοντιά
τη ζωή μ' όλα τα βάσανα
με οίνο αθάνατο να λειτουργούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου