Δεν πεθαίνει η ποίηση γιατι είναι η Ψυχή μας

Η ποίηση

πάντα εχτυπιότανε

( όπως και τόσα άλλα )

σα νάτανε καρκίνος,

γιατι πάντα ήταν επανάσταση

και μύκαζε  σα κτήνος.

Ο μεγαλύτερος οχτρός

ήταν οι ποιητές της,

όπως και την Ελλάδα μας παζάρευαν

οι ντόπιοι ζηλευτές της.

Ποίηση να γράφει όποιος έχει το πόνημα

και σπάει το κεφάλι,

να γράφει όποιος έχει την Ψυχή

ν' αλλάξει το κανάλι.

Ο στίχος πολύ ελευθερώθηκε

και έγινε λογοτεχνία

( κάποιο πεζοδιήγημα ή σαπουνόπερα με βία ),

φαντάζει πλέον η ωραιότερη

της οδού Φυλής κυρία.

Σπάνια διαβάζω σύγχρονους

κι ας λέτε ότι θέτε,

πολύ φαντασία άσκοπη,

μεγάλα όλα τα λέτε.

Σε όλα αυτά συνέβαλαν

οι εκδοτικοί οι οίκοι ( ανοχής )

και οι κλίκες σε όλα τα επίπεδα

που φέρνουν  ξεφτιλίκι.

Μα θάρθει η ώρα, θα με θυμηθείτε

που η ποίηση θ' ανάψει τον δαυλό,

θα επανέλθει στην καρδιά με ομοιοκαταληξία

θα υπερβεί την θλίψη μας και θ 'ανακτήσει τα πρωτεία.