Με έπιασαν εμμονές
και σκέφτομαι την πάνδημο
σώματα να γευτώ
κι ένα όραμα αδαμάντινο.
Με πονάει η αποχή
ίσως να μην αντέξω,
ίσως φοβάμαι την έκθεση
και σε εσένανε προσφεύγω.
Εσύ είσαι η Αλήθεια μου
μα είσαι μακριά,
πως ήρθανε τα πράγματα
στα χέρια μου σχοινιά.
Το ξέρω μας προφυλάσσεις
και τους δυό,
την ώρα περιμένεις την κατάλληλη
μα είναι η Ψυχή που θέλει πίσω το μισό
σε δίπολο βαδίζω
με σκέψη ενιστάμενη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου