Πού νάσαι εσύ

Τώρα που νάναι η αγάπη μου

που τον πόνο της να τραγουδεί,

σε ποιά γωνιά να στέκει άραγε

την Ψυχή της πως να ηρεμεί.

Πώς να περνάει την ώρα της

μακριά από εμένα,

να αντέχει άραγε πως ρωτώ

του κόσμου αυτού τα φορεμένα.

Να κλαίει άραγε όπως εγώ

όταν την σκέπτομαι στα σκούρα,

μήπως να χαμογελά, να μ' ονειρεύεται

μήπως με τα γραπτά της κάνω κούρα;

Τώρα πού νάναι η αγάπη μου

τί στοίχους να υμνεί,

γιατί επαναπαύεται

σε πέτρινη εποχή...;