Πέρασε η ώρα
κι εσύ πάνω από το γραφείο σου σκυφτός
ένα άδειο χαρτί να ατενίζεις
την πένα σου κρατώντας.
Κλείνεις τα μάτια, περιμένεις…
η μουσική ακούγεται
το ίδιο κι ο ήχος της σιωπής.
Διαλογίζεσαι
το βλέμμα σου καρφώνεις στο Κενό,
η πένα έτοιμη…
να σου θυμίσει το πώς έφτασες εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου