Ζώντας μια στιγμή αποχώρησης
η καθημερινότητα σε ακολουθεί
ρεμβάζοντας τον Ύπνο
δεν το δέχεσαι
και προσπαθείς
τον εαυτό σου ν' αποδείξεις
με χάρτινα ποιήματα
προσποιούμενος τον ποιητή.
Από την άρνηση της αποδοχής
οι εμμονές προκύπτουν
οι εμμονές προκύπτουν
και από την προσκόλληση
απομακρύνεται το τώρα
απομακρύνεται το τώρα
Σταμάτα και ζήσε.
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΛΟΓΩ ΕΜΜΟΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΣΑΦΕΣ ΠΑΡΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ?
ΑπάντησηΔιαγραφήα ΝΑΙ! Απομακρυνεται το τωρα= η στιγμη! Θα μποροσαμε να πουμε και αλλιως αμεσοτητα! Εκει παει λιγο.. αλλιγορικα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ἀλοιγορικά μιλάω. ῎Ολα εἴναι σύμβολα...Ευχαριστώ πού τό δἰάβασες
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ἐμμονές προκύπτουν ὄταν δέν ἀποδέχεσαι ἔνα κομμάτι του ἐαυτού σου ἤ μία ἀρνητική ἀς πούμε σκέψη...Γιατι ὄταν δέν ἀποδέχεσαι κάτι, τό κριτικάρεις καί η μία κριτική φέρνει τήν ἄλλη. Κλασικό παράδειγμα οι ἄνθρωποι που τρώνε πολύ καί καθώς τρώνε ἐπαναλαμβάνουν συνέχεια ' πώπω τρώω σάν γομάρι ' ἀλλά παρόλα αὐτά συνεχίζουν καί τρώνε...Εάν δέν τό ἔλεγαν καί ἀποδεχόντουσαν τη λαιμαργία τους ἀλώς, τότε θά σταμάταγαν ἴσως νά τρώνε...
ΑπάντησηΔιαγραφή