Αθήνα μου σ' ευχαριστώ
μα άλλο να σε αντέξω δεν μπορώ
σκόνες σε γιόμισαν
καμίνι ξακουστό
πέρασε η αίγλη σου
αρχίζω να σε μισώ.
Κι αν έχεις τόσες να μου δώκεις ευκαιρίες
οι υποσχέσεις πάλιωσαν
μαζί με τους ανθρώπους σου
δεν έχεις γιατριά αλλιώτικη για νέες ιδέες
στο πρίσμα του καιρού
ότι αιωρέιται μένει μετέωρο σε θεωρίες
σαν την ποίηση που κάνει βήματα δειλά
κι αμέσως φέρνουν τα σάβαννα να την τυλίξουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου