Κενό δοχείο

Δεν έχω ταυτότητα...
ούτε είμαι κάποια ταμπέλα ποιητική...
ούτε αυτός που παρατηρεί υπάρχει...
κάποιες στιγμές (σχεδόν συνέχεια),
ελαφραίνει το σώμα και πετάω...
πετάω...πετάω...και η Ψυχή ψηλά με κρατάει...
μα η εκπλήρωση ξανά στον Άδη με γυρίζει...

Με βλέμμα ταπεινό και αγαπησιάρικο...

Υ.Γ:Ευχαριστώ