Ζέστη-Κρύο (Το γράμμα Μ)

Κάπου ξενερώνω μ'εσένα τη Ζωή μου...
μα τα σημάδια σου αναβιώνουν στη Ψυχή μου...
και στέλνω στίχους στο φάντασμά σου...
γιατί σε γνώρισα πριν χρόνια Άπειρα...
και την Ειμαρμένη μου να ξεφορτώσω θέλω...
ελεύθερος να Είμαι στο σκοτάδι...
με 'σένα να κερνώ πικρό το βράδυ...
στην αγκαλιά σου να ξενυχτάω μ'Ένα σημάδι...
και του μυαλού μου της γητειές να προσπερνάω...
Είμαι Ένας Ήρωας γ'αυτό και σ'αγαπάω...