Το γράμμα Μ (Ανάκτηση του πουθενά...)

Έκανες καιρό Ντίβα μου
κλειστή στη γειτονιά σου...
να παλεύεις με τα οράματά σου
και ν'αποφεύγεις εμένα...
Ένα κομμάτι από εσένα...

Έκανες αλλού πως κοίταζες στο Τέλος
έννοια να μη με έχεις...
μας τιμωρούσες και τους δυο...

Φοβήθηκες...
γιατί σε γύμνωσα με στίχους...
με των Ουράνιων σφαιρών τους ήχους...
κ'απορούσες πως τις σιωπές σου αποκωδικοποιώ...
σε τρόμαξε η σιγουριά μου...
μα Είναι η Φύσης μου αυτή...
να αποκρυσταλλώνω τις Φυγές...
και των σιωπών τις Αύρες να επιβλέπω...


Υ.Γ:Έλα στα Μυστήρια μαζί να μυιθούμε...
Είναι η ώρα δύσκολη...μονάχα το Ένα επιβιώνει...
Έλα Ψυχή μαζί να μυιθούμε στα μονοπάτια του Απείρου Σύμπαντος...