Το διήγημα μιας Ειμαρμένης

Ζούσε μέσα στην ανυπαρξία
σε σκέψεις φαντασίας του εαυτού του
και της Ζωής,
κάποτε πέταγε,ομως με ξένα λόγια
ανυπότακτα στο θυμιτικό και το επιθυμιτικό του.
Με τα χρήματα και τις γυναίκες δεν τα πήγαινε καλά
όμως ζούσε -όπως και να 'χει-
συμμετείχε στα κοινά και ακόντευε
όταν δυσανασχετούσε,δηλητήρια.
Αυτά τα δηλητήρια τον έφτασαν εδώ...
του άνοιξαν τις Πύλες για το Άγνωστο
και του εύκαιρου τα χαλάσματα...
προσσπάθησε πολύ μα μπερδευότανε...
απόφευγε τη Ζωή με τη διακιολογία
ότι θέλει να γνωρίσει τον Εαυτό του...
Ναι,τον γνώρισε...όμως μονόπλευρα
-τον άλλο μισό τον εξόρισε-
του στάθηκε εμπόδιο ν'αγαπήσει...
Τώρα δεν έχει Τέλος...
συνειδητοποίησε πως λειτουργεί
το παιχνίδι αυτό,και αποφάσισε
να παλέψει στα ίσα με τον χειρότερο Φόβο του...
Έχει όμως το ''μειονέκτημα'' οτι κλείνεται
και παλεύει μόνος του...
Άμετρη μάχη σε καλώ...
Αυτός είμαι εγώ...