Το Καθαρτήριο γέμισε με αίμα…
Τα δάκρυα κύλαγαν γρήγορα σαν τον ιδρώτα
Καθώς βάραιναν οι ανάσες…
Τα οράματα κάποτε στάλαζαν ατόφια
Κάποτε πάλι, ψέμα…
Η διάκριση σήμανε Χαρά και σιγουριά…
Η Δύναμη της σκέψης δεν άφηνε περιθώρια
Για το σκότος.
Στο τέλος, βρήκε τον Δρόμο και εξιλεώθηκε…
Αντιλήφθηκε ότι το κεντρικό πρόσωπο,
Είναι ο εαυτός του κ’ έτσι έσβησε τον διακόπτη του νου και αφέθηκε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου