Θέε μου ν'απαλλαγώ...

Βαριά χτυπάει η καρδιά

βαριά η ανάσα βγαίνει,

τον Δρόμο μου τον βρήκα εγώ

η Ψυχή ζυγό δεν υπομένει.

Όσα ακούω προστάγματα

δόγματα τ' ονομάζω,

αν με δεχτείς, Σταυρό φοράς

Πάντα θα σου βελάζω...

Είναι αυτή η Φύσης μου

τη μόδα δεν υποτάσσω...

κ' αν με το ''ρεύμα'' κύλισες

στο σπίτι μου αράζω.

Να σου κρυφτώ δεν το 'κανα

βιβλίο είμαι ανοιχτό,

όταν πεισμώνω μάτια μου

χτυπάω στο ψαχνό.

Ευθύνες όμως δεν ζητάω

έτοιμος είμαι να τις δεχτώ,

εδώ που ενσαρκώθηκα

τζογάρω για ποτό...