Μέ απόλυτο προσηλωμένο
σεβασμό
είς τό δωμάτιον κρατώντας τό
στυλό
γράφω τά νιάτα μου σε
φορτικό ρυθμό
γράφω τάς σκέψεις μου τάς
κεκρυμμένας
είς τόν λαβύρινθον/μυαλό.
Έχει - παρατηρώ - η κατάρα
της εξατμιστεί
τίς αταξίες πούκανα
επιστατώ,
μές στήν Ψυχή της
συγχωνεύομαι
καί αντλώ,
όλα εκείνα τά στοιχειά πού
μου ξυπνεί.
Είπα νά μή γράψω ξανά γι' αυτό
είπα αταραξία νά γεννώ,
μά κάποιες μικρές μικρούλες
εκδορές
από ανάγκη μέ ξεσήκωσαν
νά φύγουν καθαρές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου