Ξανἀγυρνάει κάθε τόσο και με ἀγχώνει
φόβος με πιάνει και ριγώ,
κι αὐτό το σύμπτωμα παλιό που με σκοτώνει
σούρνει τα πόδια μου βαριά και ἀδυνατώ...
Κάποιες φορές ὄρο μου θέτω ρητό
μακριά σου να στρέφω το σταυρό,
μα ὄπως και νάχει κάποια ἄλλη συφορά μου
θα σε δώ,
πάλι ξαναγυρνάει να με πάρει σηκωτό.
Τη μια σε κοιτάζω στον τοίχο σου μα
τις σκέψεις μου ξηλώνω,
την ἄλλη σε κοιτάζω και κολλάω
πεθαίνω, κλαίω, δεν ἠρεμώ
φοβάμαι και ξεσπάω.
Γράφω για ἐμένα ἀπό Καθάρσεως την ἀνάγκη
γράφω τα δάκρυα να ξεκολλήσουν ἀπ' την καρδιά μου,
γράφω να δω πια καταπιεσμένη ἐσύ ξυπνάς πλευρά μου
γράφω ἀπό οἴκτο να σε δω, να σ' ἀγαπώ.
Γράφω γιατι φοβάμαι τον ἐαυτό μου
γι αὐτό δεν ξέρω και πως να φερθώ,
ἀγιάτρευτα στίγματα το γεμάτο παρελθόν μου
την ἐπανάληψη φοβάμαι νοσταλγώ...
γι αὐτό δεν ξέρω και πως να φερθώ,
ἀγιάτρευτα στίγματα το γεμάτο παρελθόν μου
την ἐπανάληψη φοβάμαι νοσταλγώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου