Tύψεις

Μεγάλωσες

με προτροπές

κάποιου γονέα

κάποιου παπά

κάποιου αγνού

δολιοφθορέα

που πάντοτε σε πειθανάγκαζε/ψυχανάγκαζε

να κάνεις τούτο ή το άλλο

κρατώντας στο χέρι μία βίτσα

χτυπώντας σε όταν έκανες

κάτι κακό

όταν ταίριαζες το μαύρο με το καφέ

όταν φορούσες βερμούδα

ενώ στο σαλόνι περίμεναν

οι καλεσμένοι

και στο τέλος τον ρόλο τού κήρυκα

αναπλήρωνε ο νους σου.

Οι φωνές δεν ήταν δικές σου

Ο εαυτός σου ήταν η γνώμη των άλλων.