Αγάπη

Κλείνω τά μάτια
και αναμιμνήσκω τό παρελθόν
θυμάμαι κάθε λεπτομέρια τής Ζωής μου
ότι θεωρούσα τότε ώς καλό καί ότι ώς αρνητικό
τώρα τό λούζω μέ Αγάπη
κυλάει ποτάμι μου τό δάκρυ
καί αλλάζω την ροή
δέν είμαι πιά κείνο τό παιδί
δέχομαι ότι όλα πέρασαν ανεπιστρεπτί
θυμάμαι τό πρόσωπό μου τό απαλό
διαλογίζοντας χαμογελώ
θέλω νά δώ τόν Νέο μου Εαυτό....
Οχι... Δέν νοσταλγώ...
Είναι τό βίωμα Λευκό...