Φυσάει ο άνεμος
στο ξύλινο παγκάκι μου τα λόγια του σκορπάει
κι εγώ αναζωογονώ τα κύτταρά μου
με τη λιακάδα που ξυπνάει.
Καταλαβαίνω πως η ευχαρίστησής του
είναι η δικιά μου ευγνωμοσύνη.
στο ξύλινο παγκάκι μου τα λόγια του σκορπάει
κι εγώ αναζωογονώ τα κύτταρά μου
με τη λιακάδα που ξυπνάει.
Καταλαβαίνω πως η ευχαρίστησής του
είναι η δικιά μου ευγνωμοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου