(Έπ) -παρ(-σις) + άλογον

Διαβάζοντας σχετικά γιά τούς Κενταύρους συνδέοντάς τους μέ τό ά-λογον μέρος τού ανθρώπου (το οποίο φυσικά είναι η υπέρμετρη ενασχόληση μέ τό ένστικτο τής γεννετήσιας ορμής αλλά καί η έπαρση γιά ελευθερία, μή υπολογίζοντας κανέναν...) καί μέ τόν πόλεμο στόν οποίο προέβησαν εναντίων τών Λαπιθών που συμβολίζουν τόν άνθρωπο πού έχει παλέψει μέ τό άλογο μέρος του ( γιά αυτό καί οι Κένταυροι εμφανίζονταν ώς άλογα από τή μέση καί κάτω... μέχρι τότε ήταν''  μισάνθρωποι '' ) καί τό νίκησε,  εμπνεύστηκα αυτό ( φυσικά, εμπλέκω καί κάποια δικά μου πάθη... ).

Εκκινείται η φαντασία

από τήν υπερβολή (άγχος),

σέ κατέλαβε τό άρμα ( Μύθος Ηνιόχου/Λογιστικόν )

δύσκολη πού ' ν ' η επιστροφή.

Συνεχίζεις καί ρετάρεις

απ' την γεννετήσια κατελήφθεις τήν ορμή

καί τό σώμα από κάτω

ενστικτωδώς σέ ειδοποιεί...

καί καλπάζει τό αλογάκι '

επαίροντας σέ χαλιναγωγεί

καί πετάει πρός τήν Ύβρι ( ν )

μπρός στά μούτρα τών Θεών σέ σταματεί...