Τόση ενέργεια
ξοδεύεις
-αψηφώντας τόν Χ(Κ)ρόνο
σέ άνοστες συνήθειες
που καθιέρωσαν τόν ράθυμο
καί μονόχνοτο χαρακτήρα σου.
Η μία όψη, αγγίζει τήν εύνοια,
όμως η άλλη, σου κραυγάζει τήν
αποστροφή '
καί εσύ απ' έξω από τόν χορό,
νά παριστάνεις τόν ανέγγιχτο.
Ξέχασες ότι μετά τήν αγνότητα
τής Καθάρσεως,
αναβιώνει η επανα-δημιουργία.
Ίσως ήρθε η ώρα νά απλώσεις εκείνη τήν
χείρα
βοηθείας, αητέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου