Πάντα σέ βλέπω Ερωτική
μέ τόν χιτώνα πού φοράς τόν τυλιχτό
πότε κόκκινο χρώμα πότε λευκό
πότε σέ έν χωρό συνδυασμό
καί η φωνούλα σου ωσάν κελάιδισμα ηχεί
Σειρήνων
τόσο αβρό
νοιώθω τή δροσιά τής θάλασσας στών
δασυλλίων τά λουτρά
καί πιτσιλιέται η στιγμή αβύθιστη
ξεγνοιασιά
πού οδηγεί στό αμόλυντο χαμόγελό σου
όπου ο Χ(Κ)ρόνος πιά δέν κυλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου