Είρωνας γόνων

Είμαι εγώ ο μέγας Σώκρατες σάτυρος της ειρωνείας, του τζόγου οδηγός της ηθικής ο εγκληματίας. Είμαι ταυτοχρόνως άνθρωπος-θεός και γόνος, του μέγα γένους των σατύρων ο μεγαλύτερος απ' όλους είρων. Για δικαιολογία με ιδεολογία σε χτυπώ, σε ψάχνω στο κενό ύστερα μόνος σου τα λες τα μέτρα μου επιβάλλω. Τα παράσημα ξηλώνω κάθε εξουσία απαξιώνω, πότε είμαι απ' εδώ πότε από εκεί πύρινη έχω μορφή. Πότε δεξιός πότε σοσιαλίζων κ' αν το θέμα είναι μείζων, την ειρωνεία μου   πάλι φορώ φασιστικά σε χαιρετίζων...

Παγίδες

Σε πονάω με σιωπές
και παίζω με το εγώ σου,
με σοφιστείες σε γελώ
Αθάνατο γιατρικό σου.


Δεν υπάρχουν κανόνες
ψεύτικες είναι οι εικόνες,
θέλω τη τέλεια μορφή σου,
Χωρίς σκοπό Αγάπη.

Το ξέρω είσαι αγρίμι
για αυτό σου στήνω παγίδες,
ναι φοβάσαι και χάνεσαι
μα απ' την Αγάπη γατζώνεσαι.

Σε κοιτάζω και χάνομαι
δε μιλώ μόνο αισθάνομαι,
σε ζητώ μα κλειδώνομαι
έχεις το χάρισμα να με παγώνεις...


Είναι παιχνίδι για εμένα
θυσίασα τον Χ(Κ)ρόνο
για τα μάτια σου μόνο
μα το φτάνω ως το τέλος
γιατί το θέλεις κ' εσύ.

Το ξέρω είσαι αγρίμι
για αυτό σου στήνω παγίδες,
ναι φοβάσαι και κλείνεσαι
μα σ' Αγαπώ πάλι αφήνεσαι.

Το ξέρω είσαι αγρίμι
για αυτό σου στήνω Παγίδες,
δε με γελάς, δεν μπορείς
σ' Αγαπώ κ' απορείς...


Υ.Γ: Τώρα δε θα σ' αφήσω
μα πίστεψε σε εσένα...

Ταξιδεμένα πουλιά

Έφυγαν τα πουλιά πήγαν και πάλι ταξίδι
στα ίδια μέρη του Νοτιά στης Αλήθειας τα φώτα,
πέρασαν φουρτούνες πολλές μέσα από τόσες φωτιές
μα ύψωσαν το κεφάλι κάτι μέσα είχε μείνει
κάτω από της καρδιάς το κανάλι.

Πνιγόσουν στο αίμα σε παλιές ιστορίες
μα το ποτάμι δε γυρνά να θυμάσαι.
Τώρα που βγαίνεις και πάλι στα παλιά σου λημέρια
αναμνήσεις σε τυλίγουν ένα μάτσο σκιές
σκίσε τώρα τα δίχτυα απ' το φαύλο κύκλο να βγεις
η ουσία είναι εδώ δεν ωφελεί να νοσταλγείς.
Να ξέρεις πάντα πως κάποιοι σε βλέπουν
πως Θεοί υπάρχουν ακόμα και εδώ
σίγουρα στο λέω σε νοιώθουν
έκανα κόπο να ξέρεις κ' εγώ να το δω.

Εμπιστοσύνη να δείξεις να καις το φιλί
η Αγάπη είναι φωτιά κ' ο βραχνάς θα χαθεί...



*Ταξιδεμένα πουλιά οι απανταχού αφυπνισμένοι

Κοντά μου θα 'ρθεις

Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις,
μια νύχτα μ' Ένα σου δάκρυ
να δεις κοντά μου θα 'ρθεις
τα ψέματά σου ήταν απάτη.


Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις,
εναρμονισμένη με την Ψυχή σου...
να δεις κοντά μου θα 'ρθεις,
μέχρι τότε υπομένω.


Να δεις κοντά μου θα 'εθεις,
όσο και και αν έχεις φοβηθεί...
Ψυχή δεν ξέρεις να εκτιμάς...
και παιδική έχεις Πληγή...


Υ.Γ:Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις
της άνοιας μου Ζωή...
της ψύχρας μου καμίνι
μ'αμφίβολη σιωπή.


Να δεις κοντά μου θα 'ρθεις...

Ένα παιδί μικρό

Τα ίδια λόγια
ίδιες σκέψεις...
Ψυχή μου ακόμα πόσα θ'αντέξεις.
Και αυτός ο Χ(Κ)ρόνος...
πάλι μένω μόνος...
με υπομονή οπλισμένος
και με τους στίχους γιατρικό.
Και δίνω ελπίδες...
σε όνειρα Αληθινά...
που απ'τη καρδιά μου
πηγάζουν,
μα για εσάς ''ουτοπικά''...

Υ.Γ:Δεν θα πουλήσω την Ιδέα...
με τον Λόγο θα παίξω...
σαν Ένα παιδί μικρό...

Κοντά σου Αερικό

Θα σε κοιτάζω όπου πηγαίνω
μέσα απ'των σκιών μου τα παραθύρια...
Εγώ δεν έμαθα πολύπλοκα τα πράγματα να κάνω...
Είμαι γυμνός γ'αυτό και με φοβάσαι...
Όπου πας θα είμαι δίπλα με τη Φλόγα μου
να σε θεραπεύω...
Όπου πηγαίνεις το ξέρεις πως εκεί θα είμαι κ'εγώ
με την Ψυχή μου...

Με όρθιο το ανάστημα...

Θα υπάρχω Πάντα με ή χωρίς εσένα...
θα ανασαίνω τον δικό μου καθαρό αέρα
απομακρύνοντας τις αναπνοές μου από αυτόν του κόσμου
όταν το χρειάζομαι για να ακούσω η φωνή μου να μου τραγουδάει
ψιθυριστά...

Ανάγκη

Αρχίζει η γιορτή...
στον κόσμο η αναγνώριση...
τώρα μπήκες κ'εσύ στο παιχνίδι
που απαξιούσες...
μα φάνηκε πως τελικά τόσο το'χες Ανάγκη...

Υ.Γ:Καλό Δρόμο Ψυχή στη μάνα Γαία...

Έρωτος Απορία

Αντιλαμβάνομαι το ξάφνιασμα

των αποκαλύψεών μου

πως σε τρομάζει...

η σοβαρότητά ίσως σε προβληματίζει

καθώς σου μιλάω για Αλήθειες Συμπαντικές..

και έχω ξεχάσει να σου πω πως είσαι όμορφη...

πως στο πρόσωπό σου βλέπω  Ένα παιδάκι αθώο

που με το παραμικρό βάζει τα κλάματα...

για το δέρμα σου που από την παρατήρηση (ο τομέας μου...)

το είδα μεταξένιο...

-για ακόμα μια φορά δείχνει το πόσο ευαίσθητη είσαι-...

όλες οι κινήσεις σου...το χαμόγελό σου...

το πως κουνάς και τα χέρια σου σταυρώνεις...

το πως τραγουδάς και αυτή σου την ευχέρεια να με παγώνεις...

ΥΓ: Μα τι να πρωτοθυμηθώ καρδιά μου...

από τις λίγες ευκαιρίες που από μόνος μου

τις βρίσκω γιατί ξέρεις πως θα τις βρω...?http://www.youtube.com/watch?v=xhrWF7yjvv0&feature=related

Έρωτας-Τύψεις και πρόωρη εκσπερμάτωση

Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των αντρών έχουν πρόωρη εκσπερμάτωση και Ένα ακόμα μεγαλύτερο των γυναικών δεν έρχονται σε οργασμό.Αυτό δημιουργεί τα εξής προβλήματα:H γυναίκα επειδή δεν έρχεται σε οργασμό,δεν απολαμβάνει τόσο τον έρωτα όσο ο άντρας που εκσπερματώνει(για την ακρίβεια υποτίθεται ότι ο άντρας το ευχαριστιέται περισσότερο...) και νιώθει ότι την χρησημοποιεί. Έρχεται ο θυμός(και ενοχές) γιατι άφησε για μια φορά ακόμα να την εκμεταλευτεί ο άντρας.Για αυτό οι γυναίκες δεν κάνουν εύκολα έρωτα με έναν άντρα και τους πιάνει ''πονοκέφαλος''(όχι μόνο για αυτό...).Ο άντρας με τη σειρά του ''εισπράττει'' υποσυνείδητα τη στάση αυτή της γυναίκας και νιώθει τύψεις...ότι κάνει κάτι που δεν πρέπει...και κατά τη δειάρκεια της ερωτικής πράξης,σκέφτεται πως να υπερβεί αυτή την ενοχή...αυτή την αμαρτία...Τον έρωτα...

Ζω για να σ'αγαπώ

Γεννήθηκα να σ 'αγαπώ

να λιώνω στη ματιά σου,

να σ'έχω μούσα και Ιέρια

στα μαύρα ονείρατά σου...

Γεννήθηκα να σ'αγαπώ

να ερωτεύομαι τη μορφή σου

το Φως σου να ανακαλώ

και να μαγεύω τη Ψυχή σου...

Γεννήθηκα να σ'αγαπώ

στο χαμόγελό σου ν'ανασαίνω,

να γεύομαι τον μεταξένιο σου θυμό...

και με το κλάμα σου να πεθαίνω...

Υ.Γ:Αντέχω ακόμα...

http://www.youtube.com/watch?v=DCXPGN73SOg

Το γράμμα Μ (Αγάπης αμηχανία)

 
Στα μάτια σου Πάντα δια-βάζω το αντίθετο
από αυτό που ξεστομίζεις...
Την καρδιά σου αισθάνομαι που από Φόβο τρεμοπαίζει
και λίγο επηρρεάζει και τη δικιά μου...
Στην αμηχανία σου επαναπαύομαι...
στο 'χω πει πως τον τρόπο έχεις να με κλειδώνεις...

Υ.Γ:Τον φαύλο κύκλο θα το σπάσω Ψυχή...
στο υπόσχομαι..αντάξιός σου θα φανώ...

Φώτηση

Κάποτε είχα ρωτήσει ένα γνωστό αν η φώτηση σημαίνει ότι παύεις να έχεις ελαττώματτα και μου απάντησε ΄'όχι βέβαια'.Τώρα καταλαβαίνω γιατί το είπε...Δεν παύεις να έχεις ελαττώματα...ούτε έχεις γίνει κάποιος ανώτερος...Απλά γίνεσαι Ένα με οτιδήποτε βιώνεις...με οποιοδήποτε συναίσθημα...με οποιδήποτε κατάσταση...χωρίς κριτικό νου...και τότε έρχεται η κατα-νόηση...και από την κατανόηση η συμπόνοια...και από την συμπόνοια η Αγάπη...και από την Αγάπη ποιό πάνω...Σώκρατες.

Άτιτλο

Ξαφνικά κοιτάς δίπλα σου
και μια κραυγή από μακριά
σε αναταράσσει θυμίζοντας σου
παλιές εκλάμψεις της σκιάς της...

Το πορτρέτο της σε βυθίζει αργά
στο Θάνατο...

Το ανύπαρκτο σημάδι της σε ωθεί
στη Ζωή...
σου δίνει το κίνητρο δριμύτερος να επιστρέψεις...

Υ.Γ: Μέχρι το Τέλος φτάστο..Παιχνίδι Είναι η Ζωή...

Τα Πάντα Είναι σπείρα...

Πνοή μου έδωσες εσύ με την Αγγελική μορφή σου.

Μου στάλλαξες Αγάπη στις σιωπές και δάκρυα Καθαρτικά...

Οι Μνήμες σου με ώθησαν πάλι στη Ζωή...σχεδόν όπως παλιά...

Υ.Γ: Τα Πάντα Είναι σπείρα...

Τί να κάνεις

Τι να κάνεις και πόσα
να προλάβεις να πεις...
πόσα α προλάβεις να ζήσεις
όταν στα περασμένα γυρνάς Ψυχή...

Τί να κάνεις και τι τώρα να πεις...
την Αγάπη σκοτώνεις
και θ' αργήσεις να δεις...

Τί να κάνεις και πού να κρυφτείς,
πονάς όπως κι εγώ
και νομίζεις αδιαφορείς...

Τί να κάνεις και πόσο μόνος να ζεις,
πόσο να φτάσεις μακριά
και πόσες φορές να σωπάσεις...

Μήνυμα Τέλους

Δεν έχω πια τίποτα απ'τη μορφή σου
αιώνιο παίζεις κρυφτό...
κι εγώ πόσο ν'αντέξω...

Τίποτα δεν έχω απ'τα χαμόγελά σου πια
μονάχα η Μνήμη μου φέρνει λευτερία...
και σκληρό πέφτει το βράδυ
με τη σκιά σου μαχαιριά...
στριφογυρίζω μόνος μου στο μαξιλάρι...

Υ.Γ:Τελευταία Είναι φορά
στα πόδια σου που πέφτω...
Μετά θα φύγω Ψυχή για Πάντα...

Δέν υπάρχουν ανεκπλήρωτοι έρωτες...Μόνο δειλοί άνθρωποι...

Διδαχή Έρωτος (Το γράμμα Μ)

Τους άλλους έμαθα ν'ακούω
γιατί θυμίθηκα πως
δεν έδινα στα λόγια σου σημασία...
Τον εγωισμό μου έμαθα να παραμερίζω
ψηλαφίζοντας τα βιώματα του καθενός...

Έμαθα για εσένα μάτια μου
να προσεύχομαι και για τους άλλους,
και με βιασύνη να μη κρίνω.

Έμαθα όταν διαφωνώ
με κάποιον...
ν'ακούω τη σιγή μου...
τον παρορμητισμό μου
στην Αγάπη να τυλίγω,
κ'όταν σφάλλω συγνώμη να ζητάω
ντροπή πως δεν υπάρχει...

Πνεύμα Αιώνιο

Σε περιμένω στον αιώνιο Χορό
να κάψεις τις πίκρες Αλήθειες,
που ψεύτικα έπλασες με κόπο.

Σε περιμένω το πουρνό
με την Ενέργεια Ζωντανή
τα πάθη της Ψυχής να εξαγνίσεις
των προηγούμενων ζωών σου και του τώρα.

Σε περιμένω ως τον θάνατο
για ανταμοιβή με δώρα.

Υ.Γ:Στο ταξίδι αυτό
κάθε λογής Ψυχή μαζί μου θέλω..
όλοι μαζί για να κρατάμε το τιμόνι...
Στο ταξίδι αυτό όλους μαζί σας θέλω
το συλλογικό ασυνείδητο να μεγαλώνει...

Αταραξία

Κάτι σε κινεί χωρίς να επεμβαίνει

κάτι που βρίσκεται εντός

και Πάντα σε προσμένει.

Στο βυθισμό της Ανατολής

στο ατάραχο το βλέμμα,

κάποιος ήχος σου μιλά

και σου δονεί το Πνεύμα.

Κάτι σου ψιθυρίζει

σου ξεφυσάει τον Πόνο,

κάτι σε ανακηρύσσει

των Αθανάτων γόνο…http://www.youtube.com/watch?v=Gy1I77tmOgc

Απολογία Εαυτού

Αγάπη μου...συγνώμη...σε λύκους σ'έδωσα...
σ'αγριμια άγρια...για λόγο κανένα...Αγάπη μου...
πικρό το δάκρυ μου...καμπούρα η ράχη μου...γυρνώ σ'εσένα...
Υ.Γ:Αγάπη μου...το ξέρω σε κούρασα...και χρόνο που 'χασα...γ'άνθρωπο "μαύρο".Αγάπη μου..

Ζέστη-Κρύο (Το γράμμα Μ)

Κάπου ξενερώνω μ'εσένα τη Ζωή μου...
μα τα σημάδια σου αναβιώνουν στη Ψυχή μου...
και στέλνω στίχους στο φάντασμά σου...
γιατί σε γνώρισα πριν χρόνια Άπειρα...
και την Ειμαρμένη μου να ξεφορτώσω θέλω...
ελεύθερος να Είμαι στο σκοτάδι...
με 'σένα να κερνώ πικρό το βράδυ...
στην αγκαλιά σου να ξενυχτάω μ'Ένα σημάδι...
και του μυαλού μου της γητειές να προσπερνάω...
Είμαι Ένας Ήρωας γ'αυτό και σ'αγαπάω...

Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς

Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
ότι έζησες και αγαπάς,
ότι σε βόλεψε κ'έφυγες.
Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
έφυγες και μουρμουράς,
πως έτσι Είναι η Ζωή...

Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
τα αισθήματα έθαψες
στο χρονοντούλαπο,
γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
και με δηλητήριο θρέφεις
την Ψυχή σου...

Υ.Γ:Γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς..
τον Χ(Κ)ρόνο,την απόσταση
βάζεις μπροστά...
γρήγορα άνθρωπε ξεχνάς
κ'ο νους σου γνέφει σκοτεινά...

Τις μέρες τούτες
εξύπνησε πάλι η συνείδησή μου
με νοερό σημάδι,
μ'Ένα σου χάδι προσμονή
και μια γλυκιά κουβέντα γ'αφορμή...

Τις μέρες τούτες
νοιώθω πιο ζωντανός ακόμα,
από τη μέθη έπεσα σε κόμμα
και με τελεία πήρα μπρος...

Αφού το ξέρεις μ'αγαπάς
τη καρδιά σου τί τη πονάς,
κ'ας σ'έχω πληγώσει πιο παλιά...
Τώρα αυτά περάσανε στην ιστορία...
όταν ήταν να με κάψεις μ'έκαψες...
Στο τώρα τι ζητάς...στα ίδια μέρη να με πας?
ή μήπως για Πάντα θες να φύγεις...?

Τ'αστέρια έχω συντροφιά

Τα αστέρια έχω συντροφιά
και έναν έρωτα Φωτιά
που ακόμα περιμένει...
Έτσι γλυτώνω τη μοναξιά
και με στίχους κολλητά
η Αγάπη με προσμένει...

Τα αστέρια έχω συντροφιά
του φεγγαριού το Φως,
που με κοιτάζει με πληγές...

Τα αστέρια έχω συντροφιά
των αμπελιών τις νύχτες,
έτσι γλυτώνω τη μοναξιά
οι σκέψεις έγιναν αγκίθες...

Σ'αγαπώ (Το γράμμα Μ)

 
Μ'έκανες τις γυναίκες ν'αγαπήσω...
να ξεπεράσω τον θυμό...
μ'έκανες όνειρα να χτίσω
με τρόπο μαγικό...

Τη ποίησή έφερες στη καρδιά μου...
και τη ματιά μου φλόγα...
σ'αγάπησα και σ'αγαπώ...
τώρα γυρνάει η ρόδα...

Μ'έκανες τις γυναίκες ν'αγαπήσω...
χωρίς τίποτα να κάνεις...
ακόμα και τα δηλητήρια που έσταξες...
το ξέρω,Αγάπη είχαν...

Μ'έκανες συμπόνοια να νιώσω...
τον Εαυτό μου ν'Αγαπήσω...
θα 'θελα εδώ να σ'είχα...
μάτια μου να σε πνίξω...


Υ.Γ:Σ'αγάπησα και σ'αγαπώ...
κοντά μου έλα...

Στο στέκι το ποιητικό

Στο στέκι το ποιητικό
βάλαμε τα καλλιτεχνικά
μας τα φουλάρια,
το στίγμα μας να δώσουμε
για τη γραφή μας και τη δόξα...
Κ'όταν στο σπίτι γυρίσαμε
βγάλαμε το φουλάρι
και πέθανε η δόξα...

Το γράμμα Μ (Ανάκτηση του πουθενά...)

Έκανες καιρό Ντίβα μου
κλειστή στη γειτονιά σου...
να παλεύεις με τα οράματά σου
και ν'αποφεύγεις εμένα...
Ένα κομμάτι από εσένα...

Έκανες αλλού πως κοίταζες στο Τέλος
έννοια να μη με έχεις...
μας τιμωρούσες και τους δυο...

Φοβήθηκες...
γιατί σε γύμνωσα με στίχους...
με των Ουράνιων σφαιρών τους ήχους...
κ'απορούσες πως τις σιωπές σου αποκωδικοποιώ...
σε τρόμαξε η σιγουριά μου...
μα Είναι η Φύσης μου αυτή...
να αποκρυσταλλώνω τις Φυγές...
και των σιωπών τις Αύρες να επιβλέπω...


Υ.Γ:Έλα στα Μυστήρια μαζί να μυιθούμε...
Είναι η ώρα δύσκολη...μονάχα το Ένα επιβιώνει...
Έλα Ψυχή μαζί να μυιθούμε στα μονοπάτια του Απείρου Σύμπαντος...

Πόλεμος

Τόσες μέρες τι κάνω...
τον Εαυτό μου σκοτώνω
σιγά σιγά...
κ'όσο πιο βαθιά μπαίνω στον θάνατο
τόσο πιο έντονα σε σκέφτομαι...
αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ...
Και η βούλησή μου κομματιάζεται...
κ'όχι άδικα...

Υ.Γ:Τον Χ(Κ)ρόνο νιώθω πως χάνω...
κ'ότι ασέβεια δείχνω προς την Ύπαρξη...
Μετά απογοητεύομαι,θυμώνω...
κάπου συνέρχομαι και πεισμώνω...
Και ο κύκλος πάλι απ'την Αρχή...

Ενόραση...

Έφυγες δειλά...
δέν άντεξες την Αγάπη μου...
κάικες...φοβήθηκες τον εαυτό σου...
επίτηδες σε ώθησα εκεί...
στο είχα πει πως στο ταξίδι
μαζί μου θα σε πάρω...
Δέν την αντέχω εγώ τη Λήθη...

Αυτές ήταν οι επιλογές μας...
εσύ σε άλλα λημέρια να πετάξεις
για να δυναμώσεις...
κ'εγώ να μάθω να υπομένω
και με ένταση να ζω...
ώστε όταν θα σμίξουμε...
να μικρύνουν οι αποστάσεις...

Υ.Γ:Σε θυμάμαι Ψυχή...
Καλή αντάμωση ξανά...

Απλότητα

Κάπου κάπου δεν έχω τι να πω μα τόσο θέλω να γράψω...Προσφεύγω σε λέξεις

και φράσεις μαγικές που σε λήθαργο θα σε οδηγήσουν...Ξάφνου διαβάζω δυο λόγια απονιάς...ανθρώπινα και απλά...Και τότε θυμάμαι στη πραγματικότητα να επιστρέψω...και γράφω το πιο ωραίο ποίημα...

Το γράμμα Μ (Φοβάμαι για εσένα να μιλώ)

Για εσένα φοβάμαι να μιλώ...
κ'όταν πια σε σκέφτομαι
το βρίσκω μάταιο...
αφού δεν δίνεις πια σημάδι...
Φοβάσαι ακόμα τη σκιά σου...
ίσως δεν μου αξίζεις τελικά...
ίσως Αλήθεια έκανα λάθως...
Πόσο χρόνο να θέλεις ακόμα...?
Δεν αντέχω τα παιχνίδια σου Γυναίκα...
Κέρδισες...τ'ομολογώ...

Σελίδα άλλαξε

Σελίδα άλλαξε
Ψυχή απάλλαξε,
τους καϊμούς σε στίχους.

Σελίδα άλλαξε
το μαύρο χάραξε,
σε μουσικούς θορύβους.

Σελίδα άλλαξε
το σώμα πάλεψε,
σ' Αγάπης κήπους.

Σελίδα άλλαξε
για εσένα πέταξε,
σε Απολλώνιους Φοίβους...

Όλοι μαζί

Όλοι μαζί οι ποιητές
κερνάμε Αλήθεια τις πληγές,
άλλοτε με ομοικαταληξία
και άλλοτε με Άναρχες κραυγές...
Τον Κόσμο θρέφουμε με θυμισιές
του Πνεύματος δίνουμε τις τροφές...
τη σκάλα ν'ανεβούμε...
Έγιναν πόρτες οι σιωπές
τον Λόγο να υμνούμε...

Προς ποιητές (παρατήρηση)

Λίγο μιλάμε για τις μικρές χαρές...καταλαβαίνω το γιατί...
η Κ'αθαρση έχει σκοτάδι μέσα της...Μα υπάρχει και η θεωρία των αντιθέτων...Σκέψου Φως.

Υ.Γ:είθε η Νέα Εποχή των ποιητών μόνο τον Έρωτα να υμνεί...
Στο Τέλος δεν μπορεί...θα το πιστέψουμε...

Το γράμμα Μ (Αναμνησεις του Τώρα)

Νύχτες που σ'έχασα σε απόμερα λημέρια
μέρες που ξέχασα τα όμορφά σου χέρια.

Ματιές σου που χάρηκα

σαν ερχομό της Άνοιξης,
χαμόγελα που μου δωσες
σαν Οιωνό κατάνυξης.


Υ.Γ:Μα τώρα χάθηκες
και πιο πολύ σ'Αγάπησα...
Το ξέρω ίσως σ'έπνιξα
ποτέ δεν το μετάνοιωσα...

Οι μάσκες έπεσαν΄(Το γράμμα Μ)

Θα τελειώσει...θα τελειώσει το παιχνίδι...
δεν μπορεί...θα πέσουνε οι μάσκες...
θα βρεθούμε από κοντά σε στάδιο ερωτικό...
έχει έρθει η στιγμή...την ζω...
την ζω κάθε μέρα στα οράματά μου...
στην αναλλοίωτη μοναδική Αλήθεια...
που δεν σηκώνει μα και μου...
σε συνάντησα...σε ένιωσα...σε φίλησα...

Υ.Εις το επανιδείν λοιπόν...μη με φοβάσαι μάτια μου...

Ειμαρμένη

Τα λόγια σου σβήστηκαν στ'Απείρου τα φεγγάρια κ'εσύ τσαλαβουτάς στα ίδια μέρη...Έτσι τον κύκλο ξεκινάς απ'την Αρχή
και κόμπο δένεις στη Ψυχή...

Υ.Γ:Ήρθε η ώρα της Ειμαρμένης την Τάξη να επι-βάλλει...

Μοναχικότητα

Ξενυχτάς σε Ουρανούς-σκιές
μακριά από τον Κόσμο...
και περιμένοντας το ταξίδι
να τελειώσει κλαις...
αφού εκείνη χορεύει μακριά σου
σε αόρατους ρυθμούς...
με την μοναχικότητά της
όπως σου 'χει πει...
Μόνος εσύ...  μόνη κ' αυτή...http://www.youtube.com/watch?v=wtIyAYDEEyY